Υπάρχει τρόπος να κερδίσουμε το Σκοπιανό
Στόχος η επίτευξη ονομασίας «κοινά αποδεκτής». Ο όρος είναι αμφίσημος και αφήνεται σε μιαν επικίνδυνη κατά τη γνώμη μας αχλύ. Κυβέρνηση και κόμματα οφείλουν να ξεκαθαρίσουν αν αισθάνονται ότι δεσμεύονται από την απόφαση των πολιτικών αρχηγών της 13/2/92 υπό τον αείμνηστο Κωνσταντίνο Καραμανλή για «ονομασία χωρίς τη λέξη Μακεδονία και τα παράγωγά της».
Είναι ή δεν είναι εδώ η κόκκινη οριογραμμή πίσω από την οποία η Ελλάς δεν κάνει βήμα;
Εις τας τριόδους του ΥΠΕΞ περιφέρονται αυτήν την ώρα ποικίλες «εκδόσεις» ονομασίας. Σε όλες, κατά παράβασιν (οι περιφέροντες λένε «καθ’ υπέρβασιν») της υποτίθεται αμετακίνητης εθνικής στρατηγικής που συμφώνησαν οι αρχηγοί το 1992, ενυπάρχει ο όρος Μακεδονία, από τα «Άνω», «Νέα» ως το απαισιότερο, αυτό του γνωστού και μη εξαιρετέου κ. Νίμιτς «Ρεπούμπλικα Μακεντόνιγια – Σκόπια», που έσπευσε η ελληνική κυβέρνηση να αποδεχθεί «ως βάση συζητήσεως».
Πιστεύω ότι κανενός δεν διαφεύγει την προσοχή ότι, αν στην ονομασία των γειτόνων περιλαμβάνεται ο όρος Μακεδονία, τα Σκόπια θα εξακολουθήσουν να χρησιμοποιούν το σκέτο Μακεδονία και συντομότατα θα αποβάλουν και de jure το όποιο συνθετικό.
Επειδή από το 1992 εμείς σηματοδοτήσαμε ότι είμαστε το ενδοτικό μέρος της διένεξης, αφού η κυβέρνηση Μητσοτάκη έσπευσε, παρά τις αποφάσεις πολιτικών αρχηγών και Λισσαβώνας, να δηλώσει πρόθυμη για συμβιβασμό με σύνθετη, διπλή κ.λπ. ονομασία, εμείς οφείλουμε να σηματοδοτήσουμε σήμερα το εκ διαμέτρου αντίθετο. Φτάνει, πια, επί 15 χρόνια να παίζουν τον αδιάλλακτο τα Σκόπια. Και βεβαίως να πείθουν ότι δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς τη νόσφιση του ελληνικού ονόματος και της ελληνικής ιστορίας. Κανένας λαός δεν μπορεί να ζήσει επί μακρόν με απατηλά παραμύθια, παρά τα όποια «ντόπινγκ» στα οποία το σκοπιανό εκπαιδευτικό και επικοινωνιακό σύστημα επιμένει να υποβάλλει τους πολίτες του. Κάποιοι -και βαρύνονται ειδικά οι κηδεμόνες τους- πρέπει να πουν επιτέλους στους Σκοπιανούς ότι υπάρχει και ήρθε η ώρα της αλήθειας. Να μάθουν οι εθελοτυφλούντες πολίτες της γείτονος πόθεν έρχονται και πού πηγαίνουν πραγματικά και όχι προπαγανδιστικά. Τότε θα αισθανθούν, και το δικαιούνται αυτό όπως κάθε λαός, περηφάνια για την αληθινή τους καταγωγή και την αληθινή τους ιστορία.
Κυβέρνηση και πολιτικά κόμματα πρέπει να το χωνέψουν ότι η ένταξη των Σκοπίων στους ευρωατλαντικούς θεσμούς (ΝΑΤΟ, ΕΕ) είναι γιʼ αυτά υπόθεση ζωής και θανάτου.
Εδώ πρέπει να σταλεί ελληνικό μήνυμα προς Σκόπια με «κοινοποίηση» προς τους κηδεμόνες τους ότι η Ελλάδα θα ασκήσει το δικαίωμα της αρνησικυρίας, εις πείσμα των όποιων πιέσεων των «προστατών» τους προς αυτήν. Πιέσεις πάντοτε υπήρξαν και θα υπάρξουν, αλλά αυτοί που πρέπει να τις αντικρούσουν πρέπει να είναι αποφασισμένοι να το πράξουν. Και εδώ είναι το ζητούμενο.
Αν τα Σκόπια συνειδητοποιήσουν ότι οι Έλληνες δεν μπλοφάρουν, όπως πολλές φορές, όταν «προειδοποιούν» τάχα «αυστηρά», τότε σίγουρα θα αλλάξουν ρότα, γιατί απλούστατα η σχέση κόστους – οφέλους από την ενδεχόμενη άρνησή τους σημαίνει γι’ αυτούς βαρύτατο και ασήκωτο κόστος.
Η κυβέρνηση οφείλει να επανεξετάσει εκ βαθέων τις δυνατότητες που τόσο η ίδια όσο και οι προηγούμενές της ουδέποτε αξιοποίησαν.
Η συγκριτικά τεράστια επενδυτική διείσδυση της Ελλάδος στο γειτονικό κράτος, που υπερβαίνει το άθροισμα της αντίστοιχης παρουσίας όλων των υπολοίπων χωρών, αφέθηκε σε απόλυτη πολιτική αχρησία και άρα αχρήστευση. Όσοι αναλογίζονται αυτήν την πραγματικότητα θα μας οικτίρουν για την ανικανότητά μας να την καταστήσουμε ευκαιρία και ισχυρότατο μοχλό πολιτικού ανταλλάγματος.
Τα Σκόπια είχαν ένα πολλοστημόριο, ως προς το μέγεθος της ελληνικής παρουσίας, οικονομικής συναλλαγής με κάποια ασήμαντα συμβόλαια καναδών επιχειρηματιών και εξεβίασαν για την υπογραφή τους ολόκληρη καναδική κυβέρνηση η οποία υπέκυψε και τα αναγνώρισε τελικά ως Μακεδονία. Η εξήγηση του Καναδά προς τους ημετέρους που αρκέσθηκαν σε κάποιες ανώδυνες δηλώσεις ήταν ότι το έπραξαν «για πρακτικούς λόγους» (βλ. εξόχως ενδιαφέρουσα σχετική ανταπόκριση από την Ουάσινγκτον του Δ. Π. Δήμα, «Ελευθεροτυπία» 3/10/07).
Ξανά το πρόβλημα είμαστε εμείς. Το είχε πει στους δικούς μας ο άλλοτε σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του πατρός Μπους ο στρατηγός Μπρεντ Σκόουνκροφτ: «Μα καλά, με τόση οικονομική δύναμη που έχετε, το λιγότερο που μπορείτε να κάνετε είναι να μπείτε μέσα, να τους αγοράσετε και μετά τους δίνετε ό,τι όνομα θέλετε….» (Δήμας ένθʼ αν.).
Τώρα ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι. Ή δρούμε ταχύτατα και δυναμικά και κερδίζουμε όλον τον χαμένο χρόνο και την υπόθεση ή αφηνόμαστε στον αυτόματο πιλότο και φορτωνόμαστε μια ήττα που δεν μας πρέπει. Ήττα από τα Σκόπια!