ΜΕ NON PAPER Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ
Σε όλη τη χώρα, οι συνεργάτες του πρώην υπουργού μοιράζουν γραπτώς τις θέσεις του (με πολλά «Εγώ»), ώστε να ξέρουν οι υποστηρικτές του τι πρέπει να λένε στους εσωκομματικούς τους αντιπάλους. Ένα non paper, με ξεχωριστή σημασία, που αναδεικνύει συν τοις άλλοις και το ύφος, τη «γλώσσα», αλλά και τη συμπεριφορά του υποψηφίου και τα οποία ομολογουμένως έχουν κάνει εντύπωση σε πολλούς.
Μέσα σε λίγες σελίδες, και 15 σημεία, ο κ. Βενιζέλος επιχειρεί να μετριάσει τις εντυπώσεις και τις αντιδράσεις που προκλήθηκαν τις πρώτες ημέρες της υποψηφιότητάς του, αλλά όσοι έχουν στα χέρια τους το συγκεκριμένο σημείωμα, διαπιστώνουν ότι η φρασεολογία είναι άκρως διχαστική αντίθετα με όσα διατείνεται ο ίδιος στις ομιλίες του. Με άλλα λόγια, χρησιμοποιεί διπλή γλώσσα: άλλη στο εσωτερικό του στρατοπέδου του και άλλη δημοσίως.
Επιδιώκει τη συμπάθεια
Ο κ. Βενιζέλος επιδιώκει με το κείμενο των θέσεών του να γίνει συμπαθής, και στο non paper επιμένει στη θέση που είχε διατυπώσει εν θερμώ τότε που είχε δεχθεί επίθεση έξω από τα γραφεία του ΠΑΣΟΚ από έναν ψυχικά ασθενή, παρά τη συγγνώμη και τα περί υπερβολικής αντίδρασής του που ο ίδιος είχε πει εκείνη την ημέρα. Στο σημείωμα προς τα στελέχη του αναφέρει: «Είναι τραγικό για το επίπεδο της ίδιας της δημοκρατίας και για τον ιστορικό και θεσμικό ρόλο του ΠΑΣΟΚ να γίνονται ανεκτά ή και να ενθαρρύνονται φαινόμενα τραμπουκισμού και πρακτικές χυδαιολογίας και λασπολογίας. Να διακινούνται μύθοι, όπως αυτός για τη δήθεν αλλαγή του επωνύμου του Βαγγέλη Βενιζέλου, που οδήγησε στο σκάνδαλο της ηλεκτρονικής εγκυκλοπαίδειας και την ανάγκη που ένιωσαν τελικά οι διακινητές να ζητήσουν συγγνώμη. Επαναλαμβάνεται ένα φαινόμενο που συνέβαινε και με το όνομα του Ελευθερίου Βενιζέλου, και είναι ευτύχημα πως όταν αποκαλύφθηκε η οργανωμένη ψευδολογία, το ζήτημα ”εξαφανίστηκε” ως διά μαγείας».
Επίθεση στον Παπανδρέου
Στο ίδιο σημείωμα (με ημερομηνία 1-10-07), στην παράγραφο 15, ο Β. Βενιζέλος αναφέρεται με απαξιωτικά λόγια στον κ. Παπανδρέου, για το πολιτικό του παρελθόν, λες και πρόκειται για πολιτικό του αντίπαλο, χρησιμοποιώντας φράσεις και διατυπώνοντας κατηγορίες σαν και αυτές που διατύπωσε η ΝΔ προεκλογικά: «Είναι επίσης προκλητικό και αντιφατικό να παρουσιάζεται από κάποιους ο Βαγγέλης Βενιζέλος ως εκλεκτός του Κώστα Σημίτη. Ο Βαγγέλης Βενιζέλος θέλει να εκφράσει το σύνολο του ΠΑΣΟΚ, μια νέα σύνθεση βασισμένη στο ιδεολογικό στίγμα, την πολιτική και προγραμματική ενότητα, τη δημοκρατική λειτουργία, τη συλλογικότητα και την αξιοκρατική αξιολόγηση στελεχών. Ας θυμίσουμε όμως μερικά πράγματα:
Ποιος στήριξε το 1996 τον Κώστα Σημίτη; Ο Γιώργος Παπανδρέου. Ποιος ήταν κορυφαίος υπουργός και συνδιαχειριστής της εξωτερικής πολιτικής; Ο Γιώργος Παπανδρέου. Ποιος αντέδρασε στις επιλογές της κυβέρνησης Σημίτη, αν και μέλος της, όπως για παράδειγμα το νομοσχέδιο Γιαννίτση για το Ασφαλιστικό; Ο Βαγγέλης Βενιζέλος και όχι ο Γιώργος Παπανδρέου. Τέλος, το περιβόητο «δακτυλίδι» της διαδοχής ποιος το πήρε το 2004; Ο Γιώργος Παπανδρέου ή ο Βαγγέλης Βενιζέλος;»
Να φύγει ο Παπανδρέου
Στο σημείο 4 του non paper ο διεκδικητής της ηγεσίας αναφέρεται στην ενότητα, που δεν απειλείται, όπως λέει, όταν εφαρμόζονται ανοικτές δημοκρατικές διαδικασίες, αλλά όταν η ενότητα ταυτίζεται με την αδιατάρακτη συνέχιση της ίδιας κατάστασης, παρά την ήττα στις εκλογές: «Σε κανένα ευρωπαϊκό κόμμα ο αρχηγός που ηττήθηκε σε δύο βουλευτικές εκλογές, σε ευρωεκλογές, και σε δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές και μείωσε αντί να αυξήσει τη δύναμη του κόμματος δεν θα επέμενε να παραμείνει στη θέση του. Ένας πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ που είχε πλήρη εξουσία να πάρει όποια απόφαση ήθελε και έλαβε όποια απόφαση ήθελε τα τέσσερα τελευταία χρόνια. Εάν είχε ο ίδιος υποβάλει με θάρρος και ευαισθησία την παραίτησή του, θα έδινε μάθημα δημοκρατικού ήθους. Δυστυχώς δεν το έκανε». «Αυτός που μένει γαντζωμένος στην κομματική του εξουσία και παριστάνει ότι δεν συμβαίνει τίποτα απολύτως στις εκλογές».
Για την κρίση στην
Κοινοβουλευτική Ομάδα
Ο Β. Βενιζέλος σημειώνει στο σημείωμα προς τα στελέχη του και για την κρίση στην ΚΟ με ευθύνη του ιδίου του κ. Παπανδρέου τα εξής: «Την ενότητα δεν την απειλούν αυτοί που θέλουν σεβασμό των δημοκρατικών διαδικασιών και δηλώνουν ότι αποδέχονται το αποτέλεσμα και θα παραμείνουν μάχιμα στελέχη της παράταξης, αλλά αυτοί που οργάνωσαν την κρίση στην Κοινοβουλευτική Ομάδα, επιδιώκοντας την εφαρμογή μιας εξ υφαρπαγής διαδικασίας και την ακύρωση της εφαρμογής των καταστατικών διαδικασιών. Δεν είναι τυχαία η ομόθυμη αντίδραση των μελών της ΚΟ και η υπαναχώρηση μπροστά σε αυτήν την αντίδραση».