Λαλιώτης: Είμαι με τον Γιώργο
Ή σε άλλη «μετάφραση» θα μπορούσε να γίνει ο σχολιασμός ότι «και με τον Γιώργο και με τον Βενιζέλο» ο Λαλιώτης ή «και την πίτα ακέρια και τον σκύλο χορτάτο» ή ακόμα και το… «τους ικανοποίησε και τους δύο».
Διαλέγετε και παίρνετε.
Διότι με την εν λόγω επιστολή του την οποία δημοσιοποίησε την Παρασκευή ο Κ. Λαλιώτης:
• Επιβεβαιώνει πλήρως την αποκάλυψη που είχε μόνο «ΤΟ ΠΑΡΟΝ» κάνει, ότι δηλαδή είχε ζητήσει απ’ τον Γιώργο να παραιτηθεί και να μη διεκδικήσει εκ νέου την προεδρία του ΠΑΣΟΚ, αν και κατά την πάγια τακτική του δεν είχε χρησιμοποιήσει την έκφραση «παραίτηση». Όταν όμως καλεί τον Γιώργο να «προχωρήσει σε θετικές υπερβάσεις», «να δώσει λυτρωτικές λύσεις», όταν τονίζει ότι «είναι λάθος να οδηγηθεί ο Γιώργος Παπανδρέου σε μια αντιπαράθεση… που η έκβαση θα καταγράψει απλώς και μόνο πλειοψηφίες και μειοψηφίες», όταν υπογραμμίζει πως «αυτό το κεφάλαιο (σ.σ.: ο Γιώργος) είναι ζωτική ανάγκη να διαφυλαχτεί», τότε είναι σαφέστατο ότι ακριβώς αυτό του ζητούσε, δηλαδή να παραιτηθεί και να μη διεκδικήσει την προεδρία του ΠΑΣΟΚ εκ νέου.
• Αυτή η εκτίμηση επιβεβαιώνεται εξάλλου και απ’ την αμέσως επομένη παράγραφο της επιστολής, στην οποία υπογραμμίζει πως «η υποψηφιότητα του Ευ. Βενιζέλου (…) είναι δυνατόν με συγκεκριμένους όρους να συνδεθεί με πρωτοβουλίες, παρεμβάσεις και αγώνες ενάντια στην πολιτική της ΝΔ και της Δεξιάς».
• Απʼ την άλλη δηλώνει σε όλους τους τόνους πως «θα είναι δεδομένη η ηθική και πολιτική μου στήριξη στον Γ. Παπανδρέου» και ότι θα είναι πολιτικά μαζί του για λόγους ηθικής τάξης όποια κι αν είναι η πολιτική του απόφαση, ακόμα και εάν διαφωνεί με αυτή.
Οπότε και ο Βενιζέλος μπορεί κάλλιστα να επικαλεστεί το ότι ζητά απ’ τον Γιώργο να παραιτηθεί και ο Γιώργος να επιχαίρει, αφού δηλώνει ότι στηρίζει πολιτικά και ηθικά τον Γιώργο σε όποια απόφαση κι αν πάρει!
Τι είπατε; Ότι… πάλι ο Λαλιώτης μπέρδεψε τους πάντες;
Ε, δεν είναι δα και η πρώτη φορά…
Απόδειξη και τα αποσπάσματα απ’ την προς Γιώργο επιστολή του που δημοσιεύουμε.
Προσθέτουμε δε και κάτι άλλο:
• Δεν λείπουν ακόμα και οι εκτιμήσεις, προερχόμενες από ιστορικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, ότι δεν αποκλείεται η επιστολή να… πειράχτηκε, σε σύγκριση με την αρχική της μορφή, πριν δημοσιοποιηθεί!
Γιώργο, φύγε!
Ιδού το επίμαχο απόσπασμα της… προς Γιώργο επιστολής Λαλιώτη, απ’ όπου εμμέσως πλην σαφώς προκύπτει ότι του ζητά να αποχωρήσει ευσχήμως και να μην αναλωθεί σε «άγονες και αδιέξοδες αντιπαραθέσεις», προτείνοντας επιπλέον τη «λύση Βενιζέλου»:
«Μέσα σε αυτές τις συνθήκες πιστεύω ότι ο Γιώργος Παπανδρέου ως πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έχει τη δυνατότητα να προχωρήσει σε θετικές υπερβάσεις.
Έχει τη δυνατότητα να δώσει λυτρωτικές λύσεις και να εγγυηθεί προϋποθέσεις και δημοκρατικές διαδικασίες που θεμελιώνουν με συντεταγμένο τρόπο και την ενότητα και την προοπτική του Κινήματος, αλλά και της ευρύτερης παράταξης.
Οι πρωτοβουλίες των κινήσεων και οι αποφάσεις ανήκουν αποκλειστικά και μόνο στον ίδιο.
Σε αυτήν την κρίσιμη καμπή κάθε απόφαση του Γιώργου Παπανδρέου είναι θεμιτή και σεβαστή ανεξάρτητα εάν συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς με αυτή.
Σε αυτήν την κρίσιμη στιγμή έχω χρέος να καταθέσω τη γνώμη μου.
Πιστεύω ότι είναι λάθος να οδηγηθεί ο Γιώργος Παπανδρέου σε μια αντιπαράθεση, σε μια αναμέτρηση, σε μια σύγκρουση, που η έκβαση τους απλώς και μόνον θα καταγράψει “πλειοψηφίες” και “μειοψηφίες” χωρίς πνοή, δυναμική και προοπτική.
Πιστεύω ότι ο Γιώργος Παπανδρέου ως ένας πολιτικός ηγέτης με ξεχωριστή διαδρομή έχει και παρόν και μέλλον, γιατί αποτελεί ένα σημαντικό και πολύτιμο “κεφάλαιο” για την Ελλάδα, για το ΠΑΣΟΚ, για τη δημοκρατική προοδευτική παράταξη, για την ελληνική κοινωνία, για την Ευρώπη, για τη Σοσιαλιστική Διεθνή.
Αυτό το “κεφάλαιο” είναι ζωτική ανάγκη να διαφυλαχθεί. Να μη φθαρεί, να μη σπαταληθεί και να μην αναλωθεί μέσα σε άγονες και αδιέξοδες εσωκομματικές αντιπαραθέσεις και συγκρούσεις.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες η υποψηφιότητα του Ευάγγελου Βενιζέλου με την αυτονόητη προϋπόθεση ενός κοινού και δεσμευτικού πλαισίου στρατηγικής, πολιτικής και προγραμματικής αναφοράς είναι δυνατόν με συγκεκριμένους όρους να συνδεθεί με πρωτοβουλίες, παρεμβάσεις και αγώνες ενάντια στην πολιτική της ΝΔ και της Δεξιάς».
… αλλά… είμαι και μαζί σου!
Και στο τέλος της 12σέλιδης επιστολής η διαβεβαίωση προς τον Γ. Παπανδρέου ότι… κατά τα άλλα θα στηρίξει κάθε επιλογή του:
«Οφείλω όμως, σε συνάρτηση με τις πολιτικές μου αναφορές και θέσεις, για λόγους που ανάγονται στον κώδικα των αρχών και των ηθικών αξιών μου, να δηλώσω και να καταστήσω σαφές ότι η ηθική και η πολιτική μου στήριξη στον Γιώργο Παπανδρέου θα είναι δεδομένη.
Με την προτροπή να ακούσει τους ”άπιστους” που μπορούν να δουν καθαρά και μακριά και όχι τους ”τυφλούς πιστούς” που εκ των πραγμάτων δεν μπορούν να δουν καθαρά και μακριά.
Σε κάθε περίπτωση η θέση και η επιλογή μου είναι σαφής.
Για λόγους ηθικής τάξης θα είμαι πολιτικά μαζί με τον Γιώργο Παπανδρέου, όποια και να είναι η πολιτική του απόφαση, ακόμα και εάν διαφωνώ με αυτή».
Τι (δεν) πρέπει να κάνει το ΠΑΣΟΚ…
Με την επιστολή του ο Κ. Λαλιώτης κάνει επίσης και προτάσεις για το τι πρέπει να αποφύγει το ΠΑΣΟΚ τούτη την ώρα της κρίσης, για να μην έχει την τύχη του γαλλικού σοσιαλιστικού κόμματος.
«Σε αυτήν την κρίσιμη καμπή, σε αυτήν την οριακή στιγμή το ΠΑΣΟΚ ως κίνημα με διαδρομή, με δύναμη και προοπτική δεν πρέπει και δεν μπορεί να μπει σε έναν κύκλο διαλυτικής εσωστρέφειας.
Το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί και δεν πρέπει να μοιάζει (ή ακόμη χειρότερα να μεταλλάσσεται…) σε ένα ”αυτιστικό” κόμμα αξιωματούχων, γιατί δεν γεννήθηκε να ζει με τον εαυτό του και για να υπηρετεί τον εαυτό του.
Αντίθετα, το ΠΑΣΟΚ έχει γεννηθεί, υπάρχει και ζει για να υπηρετεί με τα οράματα και τις ιδέες του, με το δημιουργικό έργο και τις προτάσεις του, με τα προγράμματα και τις δεσμεύσεις του, την Ελλάδα, τον λαό, τον πολίτη και τον άνθρωπο. Γι’ αυτό οι δυνατότητες του ΠΑΣΟΚ, όπως πάντα έτσι και τώρα, δεν αρχίζουν και δεν τελειώνουν στα όρια των ”μικρόκοσμων” και των ”τελετουργιών” κάποιων ομάδων και κάποιων στελεχών.
Το ΠΑΣΟΚ δεν πρέπει και δεν μπορεί να μοιάζε με μια Βαβέλ, γιατί δεν μας αξίζει μια τέτοια εικόνα που ευτελίζει τους πάντες και τα πάντα.
Το παράδειγμα και το δράμα του γαλλικού σοσιαλιστικού κόμματος είναι ένας κακός εφιάλτης για κάθε ευαίσθητο και σκεπτόμενο πατριώτη, δημοκράτη, σοσιαλιστή και προοδευτικό, για κάθε πολίτη ανεξάρτητα από την πολιτική ή την κομματική του αναφορά…».