Κυνήγησε το θαύμα ο Αρχιεπίσκοπος αλλά «δεν του βγήκε η ζαριά»…
Ο Ανδρέας Τζάκης σήκωσε τα χέρια. Το είδος της μετάστασης ήταν μια από τις πολύ σπάνιες περιπτώσεις. Και συνέβη στον Χριστόδουλο…
Τη χαρά που περασμένα μεσάνυχτα είχε δημιουργήσει η είδηση ότι βρέθηκε επιτέλους το πολυπόθητο μόσχευμα, απόλυτα συμβατό και κατάλληλο, που αμέσως σήμανε συναγερμό για να ετοιμαστούν όλα –ο ασθενής, το χειρουργείο και όλο το επιστημονικό προσωπικό του Μεταμοσχευτικού Κέντρου– διαδέχθηκε η θλίψη της αποτυχίας.
Δάκρυα κύλησαν σε πολλά μάτια… Το θαύμα, που και ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος ήλπιζε, δεν ήρθε…
Είμαι άτυχος, ήταν η πρώτη κουβέντα που είπε μόλις ξύπνησε στην εντατική ο Μακαριώτατος στον πρωτοσύγκελό του, τον αγαπημένο του παπα-Θωμά…
Και πρόσθεσε με καρτερία, αλλά και αποφασιστικότητα ν’ αντέξει και τη νέα δοκιμασία που τον περιμένει:
– Έτσι θέλει ο Θεός…
Και πριν επαναλάβει το… λάθος, να ελέγξει τον Θεό, συμπλήρωσε:
– Δεν μπορούμε να τα βάλουμε με τον Θεό…
Χαμογελαστός, έδωσε κουράγιο στους στενούς συνεργάτες του, που μέρα νύχτα ήταν δίπλα του, και έκλεισε τα μάτια… Η κούραση μαζί με τη θλίψη ανάμεικτα…
Λίγα μέτρα πιο πέρα, σε άλλο δωμάτιο, χαρούμενες φωνές ακούγονταν. Ένας 39χρονος Ρωσοεβραίος τραγουδούσε Τραβιάτα, χόρευε… Το μόσχευμα που δεν μπορούσε να «πάρει» ο Αρχιεπίσκοπος ήδη ήταν μέσα στο σώμα του Ρωσοεβραίου που πανηγύριζε…
Η μεγάλη ζαριά
Ο Αρχιεπίσκοπος τα ήξερε όλα! Από την πρώτη στιγμή μετά την πρώτη επέμβαση για τον καρκίνο του εντέρου, που έγινε στο Αρεταίειο Νοσοκομείο.
Και ο χειρουργός Διονύσης Βώρος και ο Ανδρέας Τζάκης, αλλά και οι τρεις γερμανοί καθηγητές που είχαν έρθει, του είχαν εξηγήσει τα πάντα. Και όλους τους κινδύνους που διέτρεχε. Και τις πιθανότητες ζωής που είχε. Και ποιες λύσεις υπάρχουν.
Η μια ήταν η αντιμετώπιση του προβλήματος με ήπιας μορφής χημειοθεραπεία. Οι στατιστικές δεν είναι και τόσο ενθαρρυντικές. Σύμφωνα με τους γιατρούς, το 30% δεν ανταποκρίνεται, το 30% θα πάρει μια παράταση μαρτύριο και ένα άλλο 30% θα έχει ένα καλύτερο στάδιο ζωής με καλή ποιότητα.
Για τον Αρχιεπίσκοπο η χημειοθεραπεία έχει και το επιβαρυντικό στοιχείο της πτώσης των μαλλιών και της γενειάδας, πράγμα που δεν θα του επέτρεπε, αν όλα εξελίσσονταν σωστά, να λειτουργήσει και να εμφανίζεται όπου οι υποχρεώσεις τον καλούσαν.
Η άλλη επιλογή ήταν η μεταμόσχευση. Εξήγησε ο Τζάκης στον Αρχιεπίσκοπο ότι το ρίσκο είναι μεγάλο. Ο Χριστόδουλος επέλεξε τη μεταμόσχευση, ξέροντας ότι τα παίζει όλα για όλα… Τελικά δεν του βγήκε… Έπαιξε κι έχασε…
Και τώρα η επόμενη φάση
Τώρα πια η χημειοθεραπεία είναι η αναγκαστική επιλογή. Ήδη ο Ανδρέας Τζάκης με όλους τους γιατρούς που εμπλέκονται θα αποφασίσουν έναν ελαφρύ τύπο χημειοθεραπείας και εφόσον διαπιστωθεί ότι ανταποκρίνεται ο οργανισμός του Αρχιεπισκόπου, τότε σε 10 με 15 μέρες θα μπορεί να ταξιδέψει. Ο ίδιος ο Μακαριώτατος έχει επανειλημμένα πει ότι αν τα πράγματα μπορούν να γίνουν στην Αθήνα, τότε δεν υπάρχει λόγος να παραμένει στην Αμερική. Οι εκτιμήσεις είναι ότι αρχές Δεκεμβρίου ο Αρχιεπίσκοπος θα έχει έρθει στην Ελλάδα. Προβλέψεις για την πορεία της υγείας του δεν μπορούν να γίνουν αν δεν περάσει ένα δίμηνο με τρίμηνο.
Εκείνο πάντως που έχει όλους εντυπωσιάσει είναι το κουράγιο, η δύναμη, η ζωντάνια, το σθένος του Αρχιεπισκόπου και η αποφασιστικότητά του να δοκιμαστούν τα πάντα στη μάχη που δίνει με τον καρκίνο. Δεν τον ενδιαφέρουν πόνος, ταλαιπωρία, κίνδυνος…
Είναι τόσο δυνατός ο Αρχιεπίσκοπος που εκπέμπει δύναμη στους άλλους, μας έλεγε στενός συνεργάτης του. Επίσης μας έλεγε ότι είναι ευδιάθετος και σίγουρος ότι ο Θεός δεν θα τον αφήσει…
Ανοικτή η έκπληξη
Τέλος, όπως μας τονίζουν έλληνες γιατροί, και εδώ και στο Μαϊάμι, ελπίδες υπάρχουν πολλές, όπως και το ενδεχόμενο η αποθεραπεία του Αρχιεπισκόπου να αποτελέσει έκπληξη. Προς το καλύτερο βέβαια.
Μακάρι…
Δεν παραιτείται
Στο μεταξύ σ’ όλους εκείνους που δεν πρόλαβε να περάσει ούτε ώρα από τη στιγμή που απέτυχε η μεταμόσχευση και βγήκαν να βάλουν θέμα παραίτησης του Αρχιεπισκόπου, ώστε να μη μείνει… ακέφαλη η Εκκλησία, ο Χριστόδουλος δεν πρόκειται να τους κάνει το χατίρι. Όσο θα είναι όρθιος θα είναι παρών.
Εξάλλου, όπως τονίζουν στενοί συνεργάτες του, ο κ. Χριστόδουλος δεν πρόκειται να παραιτηθεί, ούτε να δώσει δαχτυλίδι και πολύ περισσότερο δεν πρόκειται να φύγει ηττημένος…
Τώρα ως προς τα σενάρια διαδοχής, που όπως φαίνεται σύντομα θα αποδειχθούν μάταια:
Το πρόβλημα το έχουν οι… αναμένοντες στη γωνία, ως άλλαι μωραί παρθένοι και αν η λύση -στην περίπτωση απευκταίου- είναι πρόσκαιρη, κατά κάποιον τρόπο μεταβατική, η διαδοχή θα παιχθεί ανάμεσα στον Θηβών Ιερώνυμο (που επιμένει να ξαναεκτεθεί) και στον Θεσσαλονίκης Άνθιμο, ίσως και στον Σπάρτης Ευσέβιο.
Αν πάνε όμως σε οριστική λύση, τότε οι μνηστήρες είναι πολλοί! Ακούγονται τα ονόματα του Μεσογαίας Νικόλαου, του Ξάνθης, του Σύρου, ενδεχομένως του Δημητριάδος Θεόκλητου.
Είναι σίγουρο εξάλλου ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος θα θέλει να έχει λόγο, δεδομένου ότι του ανήκουν οι Μητροπολίτες των Νέων Χωρών που ανέρχονται σε 17!
Να σημειωθεί ότι η κυβέρνηση προς το παρόν αποφεύγει να εμπλακεί ενεργά, αν και κάποιοι υπουργοί είναι σε επαφή με επίδοξους διεκδικητές του αρχιεπισκοπικού θρόνου.
Τέλος, σημειώνουμε ότι δυναμική παρέμβαση της άλλοτε πανίσχυρης Χρυσοπηγής, δεν υπάρχει γιατί πλέον έχει διαλυθεί, δύο μόνο καλόγεροι έχουν παραμείνει και ο Ιγνάτιος έχει αποστασιοποιηθεί πλήρως, όπως και ο Αμβρόσιος Καλαβρύτων.
Αθλιότητες
Η κατάσταση πάντως που δημιουργήθηκε με το άκουσμα της είδησης ότι η μεταμόσχευση στον Αρχιεπίσκοπο δεν θα γίνει, άνοιξε τις πύλες της μιζέριας… Για μια ακόμη φορά γιατροί, δεσποτάδες και δημοσιογράφοι διαγκωνίζονται στα κανάλια, στα πάνελ και στα παράθυρα, ποιος θα πει το μεγαλύτερο ψέμα για να εντυπωσιάσει, ποιος θα συκοφαντήσει περισσότερο συνάδελφό του για να επικρατήσει, επικαλούμενοι σχεδόν όλοι την ηθική και τη δεοντολογία, την οποία φυσικά την ίδια στιγμή «βιάζουν» ξεδιάντροπα…
Σε τίποτε δεν διαφέρουν αυτά που συνέβησαν κατά τη διάρκεια της ασθένειας του Αρχιεπισκόπου από όσα είχαν συμβεί, σε μικρότερη κλίμακα, το 1992, με την ξαφνική ασθένεια του Τρίτση, στους διαδρόμους του Ιατρικού Κέντρου, από όσα συνέβησαν στο Χέρφιλντ το 1989 με την εγχείρηση του Ανδρέα. Τα ίδια συνέβησαν στο Γενικό Κρατικό το 1989 με τη νοσηλεία του Ανδρέα, καθώς και κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο Ωνάσειο το 1995, από όπου ξεκίνησαν και οι διαδικασίες διαδοχής για τη θέση του πρωθυπουργού και τη θέση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ…
Κοινός παρονομαστής στις ασθένειες των επωνύμων το προσωπικό συμφέρον των διαγκωνιζόμενων γιατρών που δεν είχαν την τύχη να είναι θεράποντές τους. Ο ανελέητος πόλεμος-ανταγωνισμός των διαφόρων θεραπευτηρίων ή νοσοκομείων, ιδιωτικών και κρατικών, μήπως και κερδίσουν από τη δημοσιότητα.
Από κοντά ένας στρατός από παρατρεχάμενους που προσπαθούν, για λόγους προσωπικού συμφέροντος, να παίξουν κάποιο ρόλο. Και επίσης οι άμεσα ενδιαφερόμενοι διάδοχοι, που παριστάνουν τους αδιάφορους, αλλά ασχολούνται μόνο με το τι θα συμβεί μετά τον θάνατο του δοκιμαζόμενου και πώς θα δημιουργήσουν ισχυρά ερείσματα για να επιπλεύσουν.
«Απαραίτητοι» και οι δημοσιογράφοι, κυρίως της τηλεόρασης, που μέσα από όλα αυτά τα αλληλοσυγκρουόμενα άθλια συμφέροντα προσπαθούν να επιβιώσουν και να «χτυπήσουν» υψηλά νούμερα τηλεθέασης, μετατρέποντας εαυτούς και αλλήλους σε νούμερα και τους επώνυμους ασθενείς βορά στα πιο άγρια ένστικτα…
Άναυδοι πάντως παρακολουθούν όλες αυτές τις εξελίξεις οι πολίτες αυτής της χώρας, ο λαός που δείχνει τη μεγάλη του αγάπη προς την κεφαλή της Εκκλησίας της Ελλάδος και προσεύχεται να γυρίσει το γρηγορότερο δυνατόν πίσω και εύχεται με όλη τη δύναμη της ψυχής να γίνει το θαύμα… Να γίνει το θαύμα και ο Χριστόδουλος να τους διαψεύσει όλους για μια ακόμη φορά…