Ζητούμενο: συλλογικός ηγέτης
Έτσι βλέπουμε, στο ΠΑΣΟΚ, να διολισθαίνει η διεκδίκηση της ηγεσίας σε διαπροσωπική σύγκρουση μεταξύ Γ. Παπανδρέου και Ε. Βενιζέλου, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, δηλαδή ό,τι το χειρότερο, για τις προοπτικές της λεγόμενης δημοκρατικής παράταξης. Καιρός είναι τα δύο «στρατόπεδα» να πορευθούν ορθολογικά, με το κεφάλι επάνω και τα πόδια κάτω. Ας μας πούνε σε τι διαφέρουν, να μπορούμε και εμείς να κρίνουμε, καθότι οι ρήσεις, «ποιος είναι πιο ρήτορας», «ποιος κερδίζει τον Καραμανλή», «ποιος είναι πιο αριστερός», στους επαΐοντες δεν λένε τίποτα.
l Τα πραγματικά ερωτήματα είναι: πρώτον, ποιος θα εγγυηθεί ένα κόμμα που θα λειτουργεί ως ζωντανός οργανισμός, δηλαδή θα διαβουλεύεται πολιτικά σε όλα τα επίπεδα – και στο οποίο η συλλογικότητα δεν θα «πνίγει» τον ηγέτη ούτε ο ηγέτης τη συλλογικότητα. Δεύτερον, ποιος θα πει καθαρά ποια κοινωνικά στρώματα αντιπροσωπεύει το ΠΑΣΟΚ και με ποια πολιτική τα εκπροσωπεί; Εδώ τα ζητούμενα είναι πολλά και επιγραμματικά αναφέρουμε ορισμένα: ποιο αναπτυξιακό μοντέλο προτείνεται; Ποιες μεταρρυθμίσεις λειτουργούν υπέρ των συμφερόντων των πολλών; Πώς θα θεραπευτούν οι ανοικτές πληγές στους τομείς Υγείας και Παιδείας, που προκαλούν αφαίμαξη στα οικονομικά των νοικοκυριών; Τι γίνεται με την υπερφορολόγηση της μεσαίας τάξης; Πώς θα κλείσει η απόσταση μεταξύ της κοινωνικής οροφής και της κοινωνικής βάσης, που έχει ανοίξει σε επικίνδυνο βαθμό; Τι θα γίνει με τη γενιά των 600 έως 1.000 ευρώ;
l Κατ’ άλλα επαναλαμβάνουμε πως ο Γιώργος Παπανδρέου πραγματική ευκαιρία να διεκδικήσει εκλογική νίκη δεν είχε και είναι άδικο να στερηθεί μιας πραγματικής ευκαιρίας! Ωστόσο, από την άλλη μεριά, έκανε ορισμένα σοβαρά λάθη. Αντί να έχει ως πολιτικό επιτελείο ένα συλλογικό όργανο, όπως ένα ολιγομελές πολιτικό συμβούλιο, διαμόρφωσε ένα «αφανές» επιτελείο, με αποτέλεσμα οι αποφάσεις να λαμβάνονται εξωθεσμικά και επιπρόσθετα να στερηθούν τα συλλογικά όργανα το οξυγόνο της πολιτικής διαβούλευσης. Επίσης προώθησε «βίαια» νέα πρόσωπα χωρίς την προαπαιτούμενη πολιτική επάρκεια, με άλλα λόγια συμπεριφέρθηκε ως αρχηγός κι όχι ως συλλογικός ηγέτης – πολλάκις οι εξωθεσμικές αποφάσεις του αιφνιδίασαν το ΠΑΣΟΚ κι όχι τον αντίπαλο… Διά ταύτα, το νέο ξεκίνημα, η νέα αφετηρία, η νέα ευκαιρία έχει προαπαιτούμενο να πείσει ο Γιώργος Παπανδρέου ότι θέλει και μπορεί να γίνει «συλλογικός ηγέτης». Διαφορετικά και η νέα ευκαιρία θα πάει κατά… διαόλου!