Επικαιρότητα

1 Την 1η Οκτωβρίου η Κυπριακή Δημοκρατία εόρτασε την 47η επέτειο της ανεξαρτησίας της, που τόσες φορές κινδύνευσε στο διάστημα αυτό. Αλλά κατάφερε να επιζήσει, παρ’ όλες τις τρικλοποδιές από τις ΗΠΑ, Βρετανία, Τουρκία, ΕΕ και ορισμένους Ελλαδίτες (κυρίως επί χούντας και όχι μόνον). Με την ευκαιρία της επετείου αυτής, ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, κ. Τάσσος Παπαδόπουλος, σε διάγγελμά του επισημαίνει πολλά και ενδιαφέροντα που θα πρέπει να κάνουν τους εν Ελλάδι και Κύπρο «Ανανιστές» να ντρέπονται για το κατάντημά τους. Ο κ. Παπαδόπουλος τονίζει στην αρχή του διαγγέλματός του ότι «καμιά λύση του Κυπριακού δεν μπορεί να είναι βιώσιμη και διαρκής, αν δεν είναι λειτουργική και ισορροπημένη. Όμως μια λειτουργική και ισορροπημένη διζωνική Ομοσπονδία δεν μπορεί να βασίζεται σε εθνικά αμιγείς περιοχές που δημιουργήθηκαν τεχνητά, εξαιτίας του βίαιου ξεριζώματος του 1/3 του πληθυσμού της Κύπρου. Εννοώντας φυσικά την εκδίωξη των Ελληνοκυπρίων από τα κατεχόμενα. Και στη συνέχεια ο Πρόεδρος της Κύπρου επανέλαβε ότι είναι ανυποχώρητη η γνωστή θέση της κυπριακής κυβέρνησης για μια δικοινοτική Ομοσπονδία με δίκαιο καταμερισμό της εξουσίας ανάμεσα στις κοινότητες, έτσι ώστε να μην παρέχεται η δυνατότητα σε καμία κοινότητα να προκαλεί αδιέξοδα στη λειτουργία του κράτους. Αυτά θα έπρεπε να τα σκεφτούν οι «Ανανιστές» πριν ταχθούν υπέρ του Σχεδίου Ανάν στο δημοψήφισμα. Ευτυχώς ο ελληνοκυπριακός λαός και ο Πρόεδρος κ. Παπαδόπουλος δεν έπεσαν θύματα των «έξυπνων» εισηγήσεων ορισμένων μεταλλαγμένων σοσιαλιστών και αριστερών και το έκτρωμα του Κόφι Ανάν μπήκε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Ως οικτρό συνταγματικό και πολιτικό κατασκεύασμα. Τώρα ορισμένοι νοσταλγοί του σχεδίου θέλουν να το «νεκραναστήσουν» για να ικανοποιήσουν τα όσα η Ουάσινγκτον κελεύει. Όμως ο λαός της Κύπρου, στη συντριπτική του πλειοψηφία, θα αγωνιστεί, γιατί έχει πεισθεί πλέον ότι η εθνική και φυσική επιβίωσή του συναρτάται με την ύπαρξη ενός ισχυρού και ανεξαρτήτου κράτους με δίκαιο καταμερισμό της εξουσίας ανάμεσα στις δύο κοινότητες, ανάλογη με την πληθυσμιακή του σύνθεση και χωρίς έξωθεν παρεμβάσεις, κυρίως από Τουρκία και Ελλάδα. Όμως, επειδή οι κίνδυνοι παραμονεύουν, είναι αδιανόητο να υπάρχουν ακόμη Έλληνες της Κύπρου ή της Ελλάδος που να «νοσταλγούν» μια παραλλαγή του Σχεδίου Ανάν με φραστικές τροποποιήσεις. Κάτι τέτοιο θα ήταν ο τάφος της ελληνοκυπριακής κοινότητας. Και είμαστε βέβαιοι ότι ο σημερινός πρωθυπουργός της Ελλάδος έχει απόλυτα κατανοήσει τι σημαίνει μια «νεκρανάσταση» του Σχεδίου Ανάν.

2 Η ΕΕ άρχισε να δείχνει δείγματα απογαλακτισμού της εξωτερικής της πολιτικής από τα προστάγματα των ΗΠΑ. Τον τελευταίο καιρό τα δείγματα απεξάρτησης είναι πολλά και δημιουργούν βάσιμες ελπίδες ότι επιτέλους θα φτάσει η μέρα της χάραξης από την ΕΕ πλήρους και ανεξάρτητης εξωτερικής πολιτικής. Τελευταίο δείγμα είναι η περήφανη δήλωση του κοινοτικού επιτρόπου, αρμόδιου για τη διεύρυνση, Όλι Ρεν, που την έκανε στη σχετική με την επίλυση του προβλήματος της ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου εκπομπή του ραδιοφωνικού σταθμού «Φωνή της Αμερικής». Εκεί ο κ. Όλι Ρεν με αξιοθαύμαστη καθαρότητα και χωρίς τα συνήθη διπλωματικά «καρυκεύματα» (εν πολλοίς εμετικά) είπε ότι «η λύση στο Κόσοβο πρέπει να αποτελεί προϊόν συμβιβασμού μεταξύ του Βελιγραδίου και της Πρίστινα και αυτό επιθυμεί η ΕΕ, η οποία θα καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια για την εξεύρεση μιας λύσης που θα επέλθει μέσω του συμβιβασμού των δύο πλευρών, καθώς αυτό θα είναι το καλύτερο και για τα δύο μέρη» (Σερβία και αλβανούς Κοσοβάρους).

Σε κάθε περίπτωση -τόνισε ο κ. Ρεν συνεχίζοντας τη δήλωσή του- θα πρέπει να καταστεί ξεκάθαρο σε όλους ότι η παράταση της αγωνίας για την επίλυση του συγκεκριμένου προβλήματος δεν βοηθά κανέναν στην περιοχή των Βαλκανίων, στην Ευρώπη και στον κόσμο ολόκληρο. Πραγματικά περήφανη δήλωση, που πιστεύουμε ότι αποτελεί και επίσημη θέση της Κομισιόν και της ηγεσίας (πολιτικής) της ΕΕ. Με τέτοιου είδους κοινοτικές παρεμβάσεις κόβεται η όρεξη της ηγεσίας των ΗΠΑ για τυχοδιωκτικές επιχειρήσεις και για άσκηση «αρπαχτικής» εξωτερικής πολιτικής. Η ΕΕ φαίνεται ότι κατενόησε τον πραγματικό σκοπό των ΗΠΑ στο Κόσοβο. Να δημιουργήσει δηλαδή ένα κρατίδιο-προτεκτοράτο στα σπλάχνα της ΕΕ. Και αποφάσισε να αντιδράσει. Τέτοιες ξεκάθαρες παρεμβάσεις της ΕΕ τονώνουν το ηθικό όλων των χωρών της Ευρώπης και ενισχύουν το κύρος της ΕΕ. Πιστεύουμε απόλυτα ότι αν η Ένωση αποκτήσει ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική, που να υπηρετεί τα πραγματικά συμφέροντα του συνόλου της διεθνούς κοινότητας και σταματήσει να είναι ένας τυφλός υπηρέτης της τυχοδιωκτικής πολιτικής των ΗΠΑ, θα καταστεί η πρώτη υπερδύναμη στον πλανήτη μας, καθώς τότε θα αποκτήσει και μεγάλη πολιτική δύναμη και ισχυρή επιρροή στην παγκόσμια κοινή γνώμη. Ο κόσμος σήμερα απαιτεί γαλήνη και ευημερία και απορρίπτει με αγανάκτηση τους ταχυδιωκτισμούς οποιαδήποτε μεγάλης δύναμης.