Ενότητα ή συγκόλληση;

Το βασικό ερώτημα που διατυπώνεται με αγωνία από τα μέλη, τους οπαδούς, τους φίλους του ΠΑΣΟΚ, είναι αν θα υπάρξει πραγματική ενότητα και συμπόρευση μετά τη σημερινή αντιπαράθεση. Ένα ερώτημα που αφορά βεβαίως ολόκληρο το πολιτικό μας σύστημα, του οποίου το ΠΑΣΟΚ αποτελεί έναν από τους κεντρικούς «πυλώνες».

Δυστυχώς, οι άμετρες προσωπικές φιλοδοξίες, ο κυβερνητισμός και η εξουσιολαγνεία, ο «παράδεισος» της απωλεσθείσας κυβερνητικής εξουσίας και των πελατειακών σχέσεων, η δημοσιότητα και η προβολή από τα ΜΜΕ, αποτελούν κακούς «συμβούλους» για μια μεγάλη μερίδα στελεχών του ΠΑΣΟΚ που ένιωσαν να χάνουν το «έδαφος της εξουσίας» κάτω από τα πόδια τους το βράδυ της 16ης Σεπτεμβρίου…

Είναι δυνατόν στελέχη και μέλη (παράγοντες που άλωσαν και ιδιοποιήθηκαν την κρατική μηχανή με όλους τους τρόπους), με διαμορφωμένη αυτού του είδους τη συνείδηση και νοοτροπία, να μεταβληθούν την επαύριον της 11ης Νοεμβρίου σε «σταυροφόρους» της πολιτικο-ιδεολογικής ταυτότητας και των κοινωνικών «οραμάτων» του ΠΑΣΟΚ;

Ενότητα, λοιπόν, ή «συγκόλληση»; Αυτό το ερώτημα όμως δεν απαντάται με όρκους πίστης και διαβεβαιώσεις, αλλά μέσα από τις καθημερινές πρακτικές.

Ο Ε. Βενιζέλος, ήδη, θέτει ζητήματα εγκυρότητας των εκλογών. Ήδη αναζητά το «επόμενο βήμα» στην περίπτωση που ηττηθεί. Κι ας μην παραβλέπουμε ότι την ίδια «αγωνία» έχουν κι ορισμένοι ιδιοκτήτες ΜΜΕ που θεωρούν τον Γ. Παπανδρέου «καμένο χαρτί», ακόμα κι αν επικρατήσει, και καλλιεργούν το έδαφος για πολιτικο-εκσυγχρονιστικής προελεύσεως εγχείρημα… που θα «διεμβολίσει» το πολιτικό σκηνικό… Οψόμεθα ες Νοέμβριον…

ΟΦΙΣ