Διεθνές Οικονομικό Βαρόμετρο
1 Ξέρετε γιατί βιάζεται ο πρωθυπουργός για το Ασφαλιστικό και το επανέφερε στην επιφάνεια λίγο πριν από τις εκλογές; Γιατί τρομοκρατήθηκε από τις υποδείξεις της ΕΚΤ για τη μείωση του δημοσίου χρέους. Οι υποδείξεις-διαταγές αυτές αφορούν όλες τις χώρες της Ευρωζώνης που έχουν υψηλό δημόσιο χρέος. Και αναγράφονται σε σχετική μελέτη της διοίκησης της ΕΚΤ. Η κεντρική τράπεζα της ΟΝΕ αποφαίνεται ότι «είναι αναγκαίο οι περισσότερες χώρες της ζώνης του ευρώ να ακολουθήσουν σθεναρά τη στρατηγική της μείωσης του δημοσίου χρέους, της αύξησης της απασχόλησης και της παραγωγικότητας και της μεταρρύθμισης του συστήματος συντάξεων και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης». Και η μελέτη συνιστά ότι «είναι σημαντικό να επιτευχθεί πρόοδος, όσον αφορά τη μεταρρύθμιση των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης, λόγω της ανάγκης να αντιμετωπιστεί η δημοσιονομική επιβάρυνση που συνεπάγονται οι δαπάνες που συνδέονται με τη γήρανση του πληθυσμού». Και οι συντάξεις φυσικά και τα έξοδα ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης είναι δαπάνες που συνδέονται με τη γήρανση του πληθυσμού και προκαλούν επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού. Και επειδή η κυβέρνηση δεν είναι σε θέση να συμβάλει στην αύξηση της απασχόλησης και της παραγωγικότητας, βρήκε να «χτυπήσει» το Ασφαλιστικό. Στα γρήγορα επιστράτευσε μερικούς «σοφούς», τους ονόμασε «Επιτροπή» και επί τω έργω. Όμως «εν τη συνενώσει των ανθρώπων δεν συνενούται το πνεύμα αυτών, αλλ’ η ανοησία», όπως μας έλεγε ο πραγματικός σοφός της αρχαιότητας, ο Αριστοτέλης. Απόδειξη οι προτάσεις του «σοφού» κ. Αναλυτή. Και χαρά ο Αλογοσκούφης και αγαλλίαση οι ευρωπαϊκές ασφαλιστικές εταιρείες, που βλέπουν ότι με τις μεταρρυθμίσεις αυτές ξανοίγεται ευρύτατο πεδίο κερδοφόρας δραστηριότητάς τους.
2 Τα προεκλογικά μαχαιρώματα άρχισαν στις ΗΠΑ. Και, όπως κάθε φορά, αφορούν τις προβλέψεις για την οικονομία των ΗΠΑ. Αυτό πονάει τους Αμερικανούς. Η Gitigroup σε πρόσφατη ανάλυσή της αναφέρει ότι η πιθανότητα ύφεσης στην άλλοτε και οικονομική υπερδύναμη κατά το δωδεκάμηνο Οκτωβρίου 2007 – Σεπτεμβρίου 2008 έχει αυξηθεί κατακόρυφα, λαμβανομένων υπόψη των σημερινών οικονομικών επιδόσεων. Εξάλλου, η Morgan Stanley δικαιολογεί τη μείωση των επιτοκίων (στο 4,75%) από τη FED, στο πλαίσιο της προσπάθειας για την εξουδετέρωση του κινδύνου μιας παρατεταμένης ύφεσης. Και προδικάζει ότι η μείωση των βασικών επιτοκίων της FED θα συνεχιστεί για την ενίσχυση της παραγωγικής δραστηριότητας των αμερικανικών επιχειρήσεων, ως μέτρο απομάκρυνσης της απειλής της ύφεσης. Το μέτρο της μείωσης των επιτοκίων φρονούμε ότι από μόνο του δεν είναι δυνατόν να αποτρέψει την ύφεση. Η σοβαρότερη απειλή προέρχεται από τα ελλείμματα της αμερικανικής οικονομίας (εμπορικό και δημοσιονομικό). Με χαμηλά επιτόκια οι ΗΠΑ δεν θα μπορέσουν να χρηματοδοτήσουν επαρκώς αυτά τα ελλείμματα. Τα υψηλά επιτόκια αποτελούσαν κίνητρο προσέλκυσης ξένων κεφαλαίων στις ΗΠΑ. Οι εισροές αυτές θα αρχίσουν να μειώνονται και η κυβέρνηση θα αναγκαστεί ή να αυξήσει τη φορολογία ή να σταματήσει τις υπέρογκες στρατιωτικές δαπάνες (εξοπλιστικά προγράμματα, τοπικοί πόλεμοι, στήριξη αντιλαϊκών καθεστώτων, διεθνείς δραστηριότητες των Μυστικών Υπηρεσιών κ.λπ.). Οι ΗΠΑ καταστρέφουν τον κόσμο με τα λεφτά του κόσμου!
3 Μεγάλη ανησυχία προκαλεί η αύξηση των τιμών του πετρελαίου, που ξεπέρασε πλέον τα 80 δολάρια το βαρέλι. Οι ειδικοί αναλυτές της αγοράς πετρελαίου προβλέπουν ότι η άνοδος των τιμών θα συνεχιστεί και το επόμενο έτος. Έτσι ο υπουργός Ενέργειας της Αλγερίας Σακίμπ Χελίλ δήλωσε προ ημερών ότι ακόμη και μια αύξηση της παραγωγής πετρελαίου από τις χώρες του OPEC δεν θα μπορέσει να αποτρέψει την άνοδο των τιμών. Οι αναλυτές εκτιμούν ότι οι παράγοντες που ωθούν προς τα πάνω τις τιμές είναι: α) η αυξημένη παγκόσμια ζήτηση που τροφοδοτείται από τις αναπτυσσόμενες χώρες της Ασίας (κυρίως από Κίνα και Ινδία), β) η ανεπαρκής προσφορά που αδυνατεί να καλύψει τη ζήτηση και γ) το εξασθενισμένο δολάριο. Και προβλέπουν ότι μέχρι το τέλος της φετινής χρονιάς η τιμή του «μαύρου χρυσού» μπορεί να φτάσει και στα 90 δολάρια/βαρέλι, αν το δολάριο συνεχίσει να χάνει έδαφος. Οι πετρελαιοπαραγωγές χώρες αρνούνται να παίξουν τον ρόλο του θύματος από τη μείωση της ισοτιμίας του δολαρίου. Και έτσι τα θύματα είναι οι καταναλωτές, όχι μόνον των προϊόντων διύλισης του πετρελαίου, αλλά και της πλειονότητας των παραγομένων αγαθών, που οι αυξημένες τιμές πετρελαίου διογκώνουν το κόστος τους. Η μέθοδος είναι απλή. Μετακύλιση όλων των βαρών στην πλάτη του τελικού καταναλωτή. Και όποιος αντέξει. Είναι να μην εξαπλώνεται η φτώχεια;