Από τις γκάφες κινδυνεύει η κυβέρνηση
Σύμφωνα με τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης, οι μεταρρυθμίσεις θα πρέπει να προχωρήσουν έως και την άνοιξη του 2008, ενώ μέχρι τότε διάφορες κινήσεις -όπως η αναθεώρηση του Συντάγματος- θα φέρνουν σε ακόμη πιο δύσκολη θέση την αξιωματική αντιπολίτευση.
Κάποιοι ωστόσο βλέπουν από τώρα ήδη το ενδεχόμενο εκλογών μέσα στο 2009. Περίπτωση διπλών εκλογών, ευρωεκλογών και εθνικών, μέχρι στιγμής δεν συζητείται.
Ισορροπία τρόμου πάντως κυριαρχεί στο κυβερνητικό στρατόπεδο:
Από τη μια η κυβέρνηση επιθυμεί να περάσει τις μεταρρυθμίσεις. Και δεν θα μπορούσε να βρεθεί καταλληλότερη περίοδος, αφού το ΠΑΣΟΚ έχει τεθεί αυτοβούλως στο περιθώριο.
Από την άλλη όμως η ισχνή κυβερνητική πλειοψηφία γεννά και συντηρεί ένα φοβικό σύνδρομο ανασταλτικό εκσυγχρονιστικών αλμάτων. Ελάχιστοι πιστεύουν ότι θα επαναληφθεί το κτύπημα της περιόδου Μητσοτάκη, αλλά εφόσον θεωρητικά ο κίνδυνος αυτός ελλοχεύει, ο φόβος δεν μπορεί να εξαλειφθεί.
Και, μικρό χρονικό διάστημα μετά τη νικηφόρα εκλογική μάχη, πιθανότατα να την οδηγήσει σε πολιτική αδράνεια.
Δεν φαίνεται να έχει πειστεί πως σε μείζονα θέματα εφαρμογής της πολιτικής της -Ασφαλιστικό, Οικονομία, Παιδεία, Δημόσιος Τομέας, Περιβάλλον κ.ά.- πρέπει να προχωρήσει ανεξαρτήτως κόστους. Εξακολουθεί να το υπολογίζει.
Ορισμένοι υπουργοί της εμφανίζονται να μην έχουν την πολιτική βούληση, ή, κατά το κοινώς λεγόμενο, τον «πολιτικό τσαμπουκά» που απαιτείται για να τα βγάλουν πέρα με μικροσυντεχνιακές ή μεγαλύτερες συνδικαλιστικές ομάδες και οργανώσεις. Για τον λόγο αυτό και είναι σύνηθες φαινόμενο οι συναντήσεις του πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή με υπουργούς και πολιτικές ηγεσίες υπουργείων, αφού επιχειρεί στην ουσία με τους συνεχείς ελέγχους, που αποσκοπούν στο να πιέσουν για την υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων, να… επιβάλει αυτόν τον «πολιτικό τσαμπουκά».
Ο σύγχρονος «πολιτικός τσαμπουκάς» δεν έχει να κάνει με εγωκεντρικές τάσεις και αυταρχικές μεθόδους, αλλά με τον ορθό προγραμματισμό, την ταχεία εξάντληση κάθε μέσου διαλόγου με τους εμπλεκόμενους φορείς και κυρίως με την επικοινωνιακή μαεστρία που θα πρέπει να διακρίνει τους προωθούντες τις μεταρρυθμίσεις…
Στοιχεία τα οποία, δυστυχώς, δεν τα διαθέτουν όλοι οι υπουργοί της κυβέρνησης…
Το ΠΑΣΟΚ θα… επαναπροσδιορίσει στο στίγμα της ΝΔ
Το ζήτημα όμως των μεταρρυθμίσεων στην κυβέρνηση δεν έχει σχέση μόνον με τη βούληση των κυβερνητικών στελεχών, αλλά και με το υπό διαμόρφωση στίγμα της Νέας Δημοκρατίας.
Από τη μια ο ΛΑΟΣ τη σπρώχνει προς το κέντρο -κι αυτό είναι ένα θείο δώρο για την κυβερνώσα παράταξη- ωστόσο το ποια πολιτική φυσιογνωμία θα ακολουθήσει το ΠΑΣΟΚ είναι μια άλλη παράμετρος που καθορίζει την πορεία προς την υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων.
Ορισμένοι στη Νέα Δημοκρατία φοβούνται ότι εάν το ΠΑΣΟΚ, ανεξαρτήτως το ποιος θα εκλεγεί στην ηγεσία του, κάνει στροφή προς τα αριστερά, η αντίδραση που θα αντιμετωπίσει η κυβερνητική παράταξη στην υλοποίηση των μεταρρυθμιστικών της σχεδίων, ιδίως σε θέματα ασφάλισης και συνταξιοδότησης, θα είναι υπερδιπλάσια εκείνης που σήμερα υπολογίζει ότι θα αντιμετωπίσει.
Και τούτο διότι το ΠΑΣΟΚ και ειδικά οι συνδικαλιστές του θα βρουν ένα σημείο συσπείρωσης και θα διαγωνίζονται με τα κόμματα της Αριστεράς για την πιο δυναμική παρουσία και αντίδραση σε διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες.
Η στάση αυτή θα φέρει σε δύσκολη θέση την κυβέρνηση, η οποία επιχειρεί να περάσει φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις… μέσω σοσιαλιστικού τύπου και αριστερής συνείδησης διαλόγους, μακριά από αυταρχισμούς και συγκρούσεις.
Η εντελώς αντιφατική αυτή στάση δεν είναι δυνατόν να έχει αποτελέσματα, αφού τα μέτρα που επιθυμεί η κυβέρνηση να περάσει μόνο με φιλελεύθερες… μεθόδους μπορούν να περάσουν. Με διάλογο απέναντι σε σκουριασμένες αντιλήψεις, που δεν δέχονται καν συζήτηση για αλλαγή των «κεκτημένων» τους, μόνο καθυστέρηση και τελικά αναβολή μπορεί να επιτευχθεί.
Υπό την έννοια αυτή πολλοί είναι εκείνοι που διαβλέπουν επαναπροσδιορισμό του… μεσαίου χώρου της Νέας Δημοκρατίας, μετά την αποσαφήνιση των τάσεων στο ΠΑΣΟΚ. Κάτι που σημαίνει ότι ναι μεν η Νέα Δημοκρατία θα επιχειρήσει να κρατήσει «δέσμιο» τον μεσαίο χώρο, αλλά οι κινήσεις της στο πολιτικό σκηνικό, όσο προσεκτικές και να είναι, θα προδίδουν και δεξιές καταβολές. Καμιά φορά δεν είναι κακό να πορεύεσαι προς τα δεξιά… Έστω και κοιτώντας αριστερά.