Σε τέλμα η κρατικοδίαιτη Λυρική

Ο νέος υπουργός έχει στα χέρια του μια «καυτή πατάτα» που λέγεται Λυρική. Όχι μόνο είναι ακέφαλη, αλλά και δεν διαφαίνεται κάποιος καλός γνώστης των ελληνικών πραγμάτων, που να προέρχεται από τα σπλάχνα της Λυρικής, ώστε να τη βγάλει από το τέλμα.
Όλοι θυμούνται πως επί εποχής Μοδινού και Καρυτινού το θέατρο έσφυζε από παραστάσεις και θεατές, αφού κάθε εβδομάδα ανέβαζαν δύο διαφορετικά έργα! Είχαν την πρόνοια και ευελιξία να κρατούν ισορροπίες και, το κυριότερο, να τους αξιοποιούν όλους, δηλαδή τις φωνές και των αρίστων και των μετρίων. Φέτος δυστυχώς ανεβαίνουν μόλις εφτά έργα.
Υπάρχουν δέκα σολίστ-μονωδοί που δεν έχουν υποβληθεί σε κρίση για να διαπιστωθεί εάν διατηρούν το απαιτούμενο επίπεδο, που ο καθένας τους εισπράττει τον χρόνο 25.000 ευρώ και κανένας δεν τους αξιοποιεί! Με άλλα λόγια δεν μπορούν να ανοίξουν τα φτερά τους, αλλά είναι παροπλισμένοι και καταδικασμένοι σε απομόνωση και απραξία. Οι αρμόδιοι ξεχνούν πως ο καλλιτέχνης ζει με το χειροκρότημα. Είναι απαραίτητο να αξιοποιηθεί το ελληνικό δυναμικό και να μη σπαταλώνται εκατομμύρια ευρώ για αδικαιολόγητες μετακλήσεις. Είναι δυνατόν να πληρώνεις μια υπέροχη χορωδία και να μην την αξιοποιείς με πάρα πολλές παραστάσεις κάθε χρονιά; Εάν γίνονται 250 παραστάσεις τον χρόνο (όπως στη Γερμανία), τότε μόνο θα γίνει απόσβεση των χρεών της Λυρικής. Αυτοί που δεν αξιοποιούν τους σολίστ-μονωδούς είναι υπεύθυνοι και για διασπάθιση του δημοσίου χρήματος, διότι συντηρούν έναν κρατικοδίαιτο οργανισμό με τεράστιο παθητικό.

Τα πιο πάνω έχουν και σοβαρές παρενέργειες, αφού υπάρχει κάθετη μείωση στο ενδιαφέρον των νέων ταλέντων, που δεν εγγράφονται στα ωδεία (σε τάξεις μελοδραματικής), διότι απλώς δεν βλέπουν φως, αλλά βλέπουν το τέλμα της Λυρικής.

Με τιμή
Γ. Τρανταλίδης