Πατρινά και… άλλα
Τα όσα συμβαίνουν κεντρικά στο ΠΑΣΟΚ δεν θα μπορούσαν να αφήσουν αδιάφορους τους τοπικούς ηγεμονίσκους. Φυσικά, καβγάς εδώ στην Πάτρα δεν αφορά το ποιος θα είναι ο νέος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ. Αυτό μάλλον έρχεται σε δεύτερη μοίρα.
Άλλωστε τόσο ο Φούρας όσο και ο Κατσικόπουλος δεν θα πήγαιναν (λογικά) με την πλευρά που θα στήριζε ο Κώστας Σημίτης. Γιατί και οι δύο επί πρωθυπουργίας του δεν είδαν άσπρη μέρα.
Ο δήμαρχος μαζί με τον Κελεπούρη, τον Μαχαίρα, αλλά πρωτίστως μαζί με τον Κίτρου, έχουν αποκτήσει τα χαρακτηριστικά της πλέον συμπαγούς ομάδας. Απέναντι ο Κατσικόπουλος με τον Δημητρόπουλο να στηρίζονται σε συγκεκριμένο εκδοτικό σύστημα.
Τι όμως επιδιώκουν οι δυο πλευρές; Φυσικά τον έλεγχο του… καταστήματος. Οι μεν λένε του Φούρα -μέσω δημοσιευμάτων- φύγε και πήγαινε να ζήσεις στη Νέα Σμύρνη, της οποίας είσαι και μόνιμος κάτοικος, και οι δε λένε στον Κατσικόπουλο να πάει στα Καλάβρυτα, αφού δεν πέτυχε να επανεκλεγεί βουλευτής και ότι το ΠΑΣΟΚ τον… διόρισε νομάρχη!
Φυσικά ο Κατσικόπουλος επικαλείται το 51% που πήρε στις εκλογές, προκειμένου να υπενθυμίσει ότι αυτός και μόνον αυτός έχει το δικαίωμα να ελέγχει πολιτικά και για λογαριασμό του ΠΑΣΟΚ τον νομό.
Πού όμως θα οδηγήσει αυτή η κόντρα; Κάποιοι λένε ότι θα φτάσει μέχρι τελικής πτώσεως. Εμείς θεωρούμε ότι το παιχνίδι θα κριθεί από τις κινήσεις του Κίτρου. Άλλωστε αυτός είναι που κινεί τα νήματα σε πολλά επίπεδα. Σωστά, γιατρέ μου;
Από την άλλη πλευρά τώρα, οι νεοδημοκράτες κάνουν συγκεντρώσεις παρηγοριάς, αφού στο Νομό Αχαΐας ηττήθηκαν κατά κράτος. Πολλοί λένε ότι δεν τους στήριξαν κάποιες δικές τους εφημερίδες. Κάποιοι άλλοι επισημαίνουν ότι την ευθύνη φέρουν συγκεκριμένοι υποψήφιοι. Το θέμα είναι όμως ότι τελικά την ευθύνη την έχουν όλοι οι άλλοι εκτός από τη ΝΟΔΕ. Μα καλά, θα τρελαθούμε;
Αλλά εμείς θα προσθέσουμε ότι μεγάλο μέρος της ευθύνης φέρουν και πολλά κυβερνητικά στελέχη τα οποία βολεύτηκαν στις θεσούλες τους και το μόνο που έκαναν ήταν δημόσιες σχέσεις. Και το ξέρουν αλλά κάνουν τον ψόφιο κοριό.
Η σύσκεψη που έγινε στα γραφεία της Τοπικής Νέας Δημοκρατίας -και στην οποία θα αναφερθούμε εκτενώς την επόμενη Κυριακή- είχε μόνο ψυχοθεραπευτικό χαρακτήρα.