Ούτε λέξη για ιδιωτικοποίηση της Ολυμπιακής δεν θέλουν οι εργαζόμενοι
Και μόνο η αποφυγή της λέξης-έμβλημα των μεταρρυθμίσεων για την κυβέρνηση της ΝΔ ερμηνεύτηκε ποικιλοτρόπως από τους εκπροσώπους όλων των συνδικαλιστικών παρατάξεων (αποφυγή σύγκρουσης, προώθηση ήπιων λύσεων κ.λπ.). Ανεξαρτήτως ερμηνειών το σύνολο των συνδικαλιστικών παρατάξεων (ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ – ΠΑΜΕ – Αυτόνομη Παρέμβαση) προειδοποίησαν τον υπουργό πως οποιαδήποτε απόπειρα για κατάργηση του εθνικού μας αερομεταφορέα «θα τους βρει στον δρόμο, ώστε να μην υλοποιηθεί κανένα σχέδιο ιδιωτικοποίησης της ΟΑ, αλλά αντιθέτως να ενισχυθεί ο δημόσιος και κοινωνικός χαρακτήρας της.
Και στην περίπτωση της Ολυμπιακής «το κράτος οφείλει υπερπολλαπλάσια ποσά από το θεωρούμενο ονομαστικό έλλειμμα και των δύο εταιρειών» (Ολυμπιακές Αερογραμμές και αγύρτικο σέρβις), μας αναφέρει το μέλος του ΔΣ της ΟΣΠΑ Παύλος Τουμανίδης. Ο ίδιος συνδικαλιστής επικαλείται μελέτη του καθηγητή κ. Λαΐνου, σύμφωνα με την οποία το 46% του συνολικού ποσού του ελλείμματος αποτελείται από πρόστιμα που αφορούν σε μη εκπλήρωση υποχρεώσεων προς κρατικούς φορείς, εξαιτίας ακριβώς του χρέους του κράτους.
Ο κ. Τουμανίδης θεωρεί πως ενδεχομένως η Ολυμπιακή να αποτελέσει την «αφετηρία» των νεοφιλελεύθερων τομών που προετοιμάζει η κυβέρνηση, που εμφανίζει ότι πιέζεται από τη συγκυρία της παραπομπής της εταιρείας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο με την κατηγορία περί «παράνομων κρατικών ενισχύσεων…». Και κραδαίνεται ο φόβος της επιβολής προστίμου στη χώρα, που θα αφαιρεθεί από το 4ο Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης, ενώ σε περίπτωση άλλων επιλογών η ΟΑ δεν θα μπορεί να στηριχθεί, καθώς «το κράτος δεν μπορεί να βάλει δραχμή», σύμφωνα με την πολιτική των «ανοικτών ουρανών» που ισχύει στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Και ενώ ο υπουργός Μεταφορών αναζητεί διεξόδους στις Βρυξέλλες και διαπραγματεύεται το «πρόβλημα Ολυμπιακή Αεροπορία» κοινή είναι η θέση της συνδικαλιστικής ηγεσίας της ΟΣΠΑ που απορρίπτει πολιτικές απαξίωσης και διάλυσης του εθνικού μας αερομεταφορέα. Είναι μάλιστα αξιοσημείωτο το γεγονός πως η ηγεσία της ΟΣΠΑ παρέδωσε «5» σημεία στα οποία συγκλίνουν οι εκπρόσωποι των εργαζομένων και απεικονίζουν ένα πολιτικό πλαίσιο, που δίνει διέξοδο και στα σημερινά, όπως εμφανίζονται, αδιέξοδα. Οι εργαζόμενοι υποστηρίζουν συγκεκριμένα τα εξής:
1. Πολιτική βούληση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής είναι να οδηγηθεί η πολιτική των νεοφιλελεύθερων απορρυθμίσεων των αερομεταφορών σε επικράτηση τριών μεγάλων αερομεταφορέων με τους υπόλοιπους να παίζουν συμπληρωματικό ρόλο ή να βγουν, από την αγορά.
2. Η πίεση της προσαρμογής της ΟΑ από εθνικού αερομεταφορέα στον παραπάνω ρόλο, με μοχλό τις δήθεν παράνομες κρατικές ενισχύσεις, υπονομεύει την εμπορική και επενδυτική δράση της ΟΑ, δίνοντάς της έναν χαρακτήρα λειτουργίας υπό προθεσμία, προς τέρψη και ενίσχυση του ανταγωνιστή της.
3. Η γραμμή περί συμψηφισμού μεταξύ «κρατικών ενισχύσεων» και «χρέους του κράτους» προς την ΟΑ, όπως επιδικάστηκε και συνεχίζει να επιδικάζεται από τη διαιτησία του Αρείου Πάγου, είναι και από άποψη ουσίας και από άποψη τακτικής λάθος επιλογή. Συμψηφισμός σημαίνει αποδοχή του πλαισίου κατηγοριών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ενώ δεν έχουν καν τελεσιδικήσει οι σχετικές υποθέσεις στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Σημαίνει επομένως μείωση του διαπραγματευτικού βάρους της ελληνικής πλευράς στην ΕΕ συνολικά. Όμως και από άποψη ουσίας οδηγούμαστε μ’ αυτήν τη γραμμή σε αποδοχή του ελλείμματος του ομίλου της ΟΑ, ενώ και το χρέος του κράτους προς την ΟΑ το υπερβαίνει, αλλά και η σύσταση του ελλείμματος (46% του συνολικού ποσού αποτελείται, όπως αποδεικνύει ο καθηγητής κ. Λαΐνος, από πρόστιμα που αφορούν σε μη εκπλήρωση υποχρεώσεων προς κρατικούς φορείς, λόγω ακριβώς του χρέους του κράτους) πιστοποιούν ότι η ΟΑ είναι μια διαχρονικά κερδοφόρα επιχείρηση και επομένως ο εποπτικός επί της πορείας της ρόλος της ΕΕ πρέπει να αναιρεθεί.
4. Ζητήσαμε στη συνάντηση, κατ’ επέκτασιν των παραπάνω, να εισρεύσουν αμέσως στα ταμεία προς αυτήν περίπου 830 εκατ. ευρώ. Να χρησιμοποιηθούν ως αφετηρία σχεδιασμού του μέλλοντός της ως δημόσιας επιχείρησης, στο πλαίσιο ενός αναπτυξιακού σχεδίου μακράς πνοής. Να περιθωριοποιηθούν λογικές συρρίκνωσης, τεμαχισμού και ιδιωτικοποίησης, που αντανακλώνται στη φημολογία περί παράλληλης ενεργοποίησης των άρθρων 44 και 46 α του ν. 1890/92 και που οδηγούν σε επιδοτούμενη ιδιωτικοποίηση (ο υποψήφιος «αγοραστής» φέρεται μ’ αυτόν τον τρόπο να εξασφαλίζει 350 εκατ. ευρώ τουλάχιστον, που είναι οι μη εκδικασμένες ακόμα αγωγές των Ολυμπιακών Αερογραμμών, όπως και τα μεγάλα έσοδα απ’ τις προς τρίτους υπηρεσίες handling, αλλά και την εκκαθάριση εκ μέρους του κράτους των εργασιακών σχέσεων στην κατεύθυνση επίρριψης του βάρους στις νέες γενιές εργαζομένων). Να προσληφθούν αμέσως, όπως το ΦΕΚ των αρχών Ιουλίου ορίζει, οι 609 συμβασιούχοι με πλήρη δικαιώματα, ώστε η εταιρεία να δουλέψει ανάλογα με τον αυξημένο κύκλο εργασιών και ν’ ανταποκριθεί στις αναπτυξιακές της απαιτήσεις.
5. Η περίπτωση του εθνικού αερομεταφορέα είναι δηλωτική ευρύτερα για το μέλλον των δημοσίων επιχειρήσεων. Ενώ υλοποιούν εθνικές και κοινωνικές ανάγκες, κρίνονται απ’ τις διεθνείς και εγχώριες νεοφιλελεύθερες πολιτικές με κριτήρια αγοράς. Μόνο η κινητοποίηση του λαού και των εργαζομένων μπορούν ν’ αποτελέσουν εγγύηση, ώστε να περιφρουρηθεί ο στρατηγικός χαρακτήρας των δημοσίων αγαθών. Αλλιώς η αμήχανη διατύπωση του υπουργείου, μετά τη συνάντηση, «περί προσπάθειας για τη βιωσιμότητα της ΟΑ» θα είναι πρόσχημα για την κατίσχυση ιδιωτικών συμφερόντων.