Θρήνος… στο «συγκρότημα»!

Αγαπητό «ΠΑΡΟΝ», αγαπητέ Μάκη, ο αγώνας τώρα δικαιώνεται. Επιτέλους, τέλος σ’ αυτό το εγχειρίδιο (χοιρίδιο) της ντροπής.

Όλοι τους εκεί στο συγκρότημα Λαμπράκη (δεν υπήρξε ούτε ένας ούτε μια, έστω για δείγμα, να ανακαλύψει ένα ψεγάδι σ’ αυτό το κατασκεύασμα) όλοι τους εκεί συναθροιζόμενοι, «συνωστιζόμενοι» και συναγωνιζόμενοι, δώσανε τον υπέρ πάντων αγώνα τους υπέρ Ρεπούση -χωρίς ανάσα- για να μην αποσυρθεί αυτό το εξάμβλωμα. Όλοι τους μια θλιβερή μειοψηφία «εκσυγχρονιστών – κουλτουριάρηδων», «προοδευτικών», άθεων και απάτριδων. Οι λέξεις πατρίδα, οικογένεια, θρησκεία και σύμβολα (ακόμα και η ελληνική σημαία) ιερά και όσια τους προκαλούν αλλεργία, κόντρα στη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού, αναμασάνε, σε καθημερινή βάση (Φοίβες, Βούλες, Μαιρούλες…) ύβρεις και χλευασμούς κατά της Ορθοδοξίας και του Αρχιεπισκόπου (ακόμα και αυτές τις κρίσιμες ώρες για τη ζωή του) δεξιά του κυρίου…, εμπαίζουν τους θεσμούς, χειραγωγούν πολιτικούς, θύμα τους και το ΠΑΣΟΚ, που υποτίθεται ότι το στηρίζουν με την εξαλλοσύνη τους και τη μισαλλοδοξία τους.
Τώρα που το «Δοξαπατρί τους» «κατέληξε», θρηνούν συναθροιζόμενοι και «συνωστιζόμενοι» και κλαίνε, όλο κλαίνε! Τιμούν και υμνούν τη Γιαννάκου και τον Βερέμη! Κοροϊδία με ιστορία… ιστορία μου, αμαρτία μου…». Υπέρ και κατά Πλαστήρα, υπέρ και κατά Γ. Παπανδρέου, κατά και υπέρ Ανδρέα Παπανδρέου, υπέρ της Χούντας «… στη σωστή κατεύθυνση τα οικονομικά μέτρα (επί χούντας)… Διά του νέου Συντάγματος η Δικαιοσύνη αποτελεί το ασάλευτον βάθρον επί του οποίου θα οικοδομηθεί η νέα Δημοκρατία (6-9-1968)». Νομίζουν ότι όλοι έχουμε ενταφιάσει τη μνήμη μας.

Αλέξανδρος Καλοσπύρος
Αθήνα