Ευπροσάρμοστος στις περιστάσεις…
Αν και ο «φιλόσοφος της απαισιοδοξίας» με τον ειρωνικό αυτό χαρακτηρισμό προσδιόριζε ότι το θάρρος για το θάρρος «δεν απέχει πάντα πολύ από το περίφημο όριο που χωρίζει το μεγαλειώδες από το γελοίο» εν τούτοις μεταγενέστεροι του γερμανού σοφού προσδιόρισαν ότι το θάρρος «δεν εξυπηρετεί μόνο στην αντιμετώπιση αναγκαίων κακών», όπως στην περίπτωση του Κώστα Σκανδαλίδη, αλλά ενυπάρχει στην ίδια περίπτωση «το πραγματικό θάρρος όταν γνωρίζει κάποιος να δημιουργεί στον εαυτό του προκλήσεις, να πηγαίνει στην πρώτη γραμμή του μετώπου και να μεταμορφώνει το φόβο του απρόβλεπτου σε λαχτάρα για περιπέτεια»!
Ο Κώστας Σκανδαλίδης, όπως και στο παρελθόν κατά τη διεκδίκηση της υποψηφιότητας του κόμματός του για τη δημαρχία της Αθήνας, εντάσσει την υποψηφιότητά του για την προεδρία του Κινήματος στην πολιτική αισθητική, η οποία επιτάσσει στον πολιτικό να πράττει τα δέοντα, ώστε η παρουσία του «να προσεγγίζει όσο το δυνατόν περισσότερο την ουσία» και η πολιτική αισθητική να συμμορφώνεται με την πολιτική ηθική.
Οι πολιτικές θέσεις του Κ. Σκανδαλίδη αποκαλύπτουν ότι η πολιτική αισθητική που αποπνέουν οι ενέργειές του δεν αποκλίνουν του «σεβασμού για τις πολιτικές μορφές και τις πολιτικές δυνάμεις» και ότι συνδυάζουν σωστές αναλογίες στην πολιτική πρακτική του και αναδίδουν αυστηρότητα πολιτικών λόγων και πολιτικών πράξεων.
Η πολιτική αισθητική των ενεργειών του ηγετικού στελέχους του ΠΑΣΟΚ, ίσως και χωρίς να το συνειδητοποιεί σημαίνει: όλα στο πολιτικό γίγνεσθαι είναι δουλειά, προσπάθεια, δύναμη θέλησης και διαρκής απαίτηση από τον εαυτό μας!
Η υποθήκη που ενέγραψε ο Κ. Σκανδαλίδης, με τη διεκδίκηση του δημαρχιακού θώκου και κυρίως με το ύψος των προτιμήσεων των εκλογέων στην Α’ περιφέρεια της Αθήνας στις πρόσφατες εθνικές εκλογές, και εν όψει των διαγραφομένων εξελίξεων στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τον υποχρέωνε να δηλώσει «παρών»…
«Πολιτικός αυτάδελφος» του Κώστα Λαλιώτη ο πράος τον χαρακτήρα Κώστας Σκανδαλίδης.
Και οι δύο βλάστησαν υπό την «σκιάν ενός μεγάλου». Του Ανδρέα Παπανδρέου. Ο μεν Αρκάς, ορεσίβιος τη καταγωγή ανεδείχθη «δορκάς» στον πολιτικό λαβύρινθο του σοσιαλιστικού, μετα-σοσιαλιστικού και εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ… Σε «χρόνο μηδέν» συνειδητοποίησε το «δόγμα» στο νεοπαγές Κίνημα («Εν Κινήματι κεφαλή υπερέχουσα, συσπειρωθείτε, πυρ…») και ανέπτυξε την «έκτη αίσθηση», της αυτοπροστασίας, και απέφευγε εγκαίρως «τριβόλους και παγίδας»…
Ο νησιώτης την καταγωγή Κώστας Σκανδαλίδης, εμποτισμένος με την αρχή («Μες στου Αιγαίου τα νερά αγγέλοι φτερουγίζουν…») εκλάμβανε τους κυματισμούς και ενίοτε τους κλυδωνισμούς στη Χαριλάου Τρικούπη, ως την «αύρα του Αιγαίου» και ουχί ως επερχόμενη θύελλα…
Προσέτι στο Αρκάδα και τις ενέργειές του αντικατοπτρίζεται το σκληρό και υπερήφανο αρκαδικό τοπίο, στην αντιμετώπιση του οποίου και η ελάχιστη αμέλεια συνεπάγεται κίνδυνο ζωής… Στον Δωδεκανήσιο οι ανοιχτοί θαλάσσιοι ορίζοντες καλλιέργησαν το ευπροσάρμοστο και ως εκ τούτου ο Κώστας Σκανδαλίδης στη διάρκεια των «σοσιαλιστικών μεταλλαγών» δεν απομακρύνθηκε από την κομματική δημογεροντία!
Θεράπων των θετικών επιστημών και επομένως λάτρης των πρακτικών εφαρμογών ο Κ. Σκανδαλίδης, κατά το πρώτο στάδιο των σοσιαλιστικών αναζητήσεών του κι ενώ στο Κίνημα δέσποζε η προσωπικότητα του αρχηγέτη του, ως εκ της μετέπειτα πορείας τεκμαίρεται, διείδε ότι διά του ευπροσαρμόστου υπάρχει πεδίο εξέλιξης.
Ευπροσάρμοστος στις περιστάσεις ο Δωδεκανήσιος την καταγωγή πολιτικός, «καινοτομεί» μεν, αλλά όσο το επιτρέπουν οι επικοινωνιακές ανάγκες, πιστός στις διδαχές του Maurice Levy, σύμφωνα με τις οποίες «η επικοινωνία είναι η τέχνη της απόκρυψης και της επίδειξης. Υποδηλώνει αυτό που κρύβουμε και εφευρίσκει αυτό που επιδεικνύουμε. Επικοινωνία είναι επίσης η ικανότητα του να μη λέγονται ποτέ τα πάντα, ούτε να αναπαριστώνται»!
«Τύχη αγαθή» συνόδευσε τον Κ. Σκανδαλίδη, τόσο στην περίπτωση της διεκδίκησης του δημαρχιακού θώκου όσο και στη διεκδίκηση της ψήφου των πολιτών στις 16 Σεπτεμβρίου. Θα φανεί εξίσου ευνοϊκή και την 11 Νοεμβρίου;
Ίδωμεν…