Ανεξίτηλα στίγματα

Για την αντίδραση όσων θεώρησαν εαυτούς θιγμένους από τις απόψεις του κ. Καραμπελιά, θεώρησα συνειδησιακό μου χρέος να τοποθετηθώ, μια και τα απλά μέλη του χώρου δέχονται συνεχώς ψυχρολουσία τον τελευταίο καιρό.

Ατύχησε βλέπετε ο κ. Καραμπελιάς να διαβλέψει τη βαθύτερη πρόθεση του ΔΗΚΚΙ, που κινήθηκε από χριστιανικά ελατήρια μεγαλοψυχίας στην προοπτική συνεργασίας με τον φτωχό και κατατρεγμένο ΣΥΡΙΖΑ (κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ στη μια άκρη του φάσματος και ο ΛΑΟΣ στα δεξιά της άλλης παραχαϊδεύονται από το σύστημα, ας το θεωρήσουμε παρωνυχίδα). Ούτε ίχνος υποψίας, δηλαδή, να φωλιάζει στα κακόπιστα μυαλά μας ότι το ΔΗΚΚΙ επιδίωξε κοινοβουλευτικά οφέλη. Πώς αλλιώς, αφού η κολυμπήθρα του σοσιαλιστικού βαφτίσματος αφήνει ανεξίτηλα στίγματα!

Πέρα από το δυσάρεστο και για μένα ειρωνικό ύφος, με πολιτικούς όρους είναι ιδεολογική παράκρουση η συμπόρευση του ΔΗΚΚΙ με τον ΣΥΡΙΖΑ, που εκφράζει έναν κοσμοπολιτισμό νεοδεξιάς κοπής. Σε ζητήματα υψηλής διακύβευσης για τη Νέα Τάξη, ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζεται με το απεχθές μετανεωτεριστικό πρόσωπό του. Τέτοια εικόνα αφήνω στα στελέχη του ΔΗΚΚΙ να κρίνουν κατά πόσο προσιδιάζει στις αρχές τους.

Ευτυχώς για τον κ. Παπαθεμελή, που τον στήριξε η Χριστιανική Δημοκρατία, ειδεμή ούτε και θα έξυνε το αστικό κέλυφος της αντιλαϊκής πολιτικής του καθεστώτος και θα έμενε να οραματίζεται την αναβίωση του παλαιού Κέντρου της δεκαετίας του ’60. Τα ΜΜΕ τον πολέμησαν, όπως ήταν αναμενόμενο, αλλά στην πρόκληση του κ. Παπαχελά αντέδρασε ήπια, υποτονικά, ενώ τώρα, συσσωρεύοντας ενέργεια στο μεταξύ, έγραψε ολόκληρο απολογητικό υπόμνημα, επιρρίπτοντας αλλού τις ευθύνες για την άνοδο του ΛΑΟΣ.

Η στάση, τουλάχιστον, των ηγεσιών των ομογενών καθόλου δεν ενθαρρύνει τις προσδοκίες του κ. Παπαθεμελή, που ξέχασε ποιοι ραδιουργούσαν εις βάρος του πατριώτη και φιλομόναχου τέως Αρχιεπισκόπου Αμερικής κ. Σπυρίδωνα.

Με εκτίμηση

Μιχαήλ Ανδρεάδης
Γιαννιτσά