ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΠΑΣΟΚ (ΚΑΙ ΠΑΛΙ)

• Άσχετα από το γράψιμο και ξαναγράψιμο της Ιστορίας (τους) κατά το δοκούν από την νομενκλατούρα του ΠΑΣΟΚ, σχετικά με τους τρεις υποψήφιους προέδρους του, έχω να πω τούτο: ο πιο Παλαιός Οργανωτικά στο ΠΑΣΟΚ υποψήφιος είναι ο Κώστας Σκανδαλίδης… (δεν έχω καμιά ιδιαίτερη σχέση με τον άνθρωπο, μην τον κάψω κιόλας, γράφω κάτι που κατά τη γνώμη μου ισχύει).

• Επιτρέψτε μου σήμερα μια παρατήρηση για την οργανωτική του δομή:

Το οργανωμένο ΠΑΣΟΚ συν τοις άλλοις, πέραν των άλλων προβλημάτων που το ταλανίζουν στη σημερινή του κρίση (ταυτότητα, προσανατολισμός, πρόγραμμα, συγκλήσεις), έχει να «επιλύσει», να απαντήσει ει δυνατόν, σε ένα υπαρκτό δίλημμα: αυτό της συγκρότησής του. Διότι, αν η οργάνωση παραδοσιακού/αριστερού τύπου (Τοπικές Οργανώσεις, Κλαδικές παλαιότερα, Νομαρχιακές) των δεκαετιών 1970-90 έχει «παρέλθει» από τα πράγματα, αυτές που κλήθηκε (ή, δεν κλήθηκε…) να υιοθετήσει την τελευταία περίοδο, ιδιαίτερα μετά το 2004, προτείνουν στην ουσία ένα μοντέλο μη-οργάνωσης. Διότι είναι αυτονόητο ότι όταν υποκαθιστάς την οργάνωσή σου με επικοινωνία μέσω δικτυακών τόπων (οι οποίοι είναι χρήσιμοι ως συμπληρωματικοί – ενημερωτικοί και προφανώς όχι ως κυρίαρχοι ως τρόπος οργάνωσης) και τη λήψη αποφάσεων μέσω μιας ατέρμονης και άνευρης διαβούλευσης, είναι σίγουρο ότι ενισχύεις την εξουσία του ενός, αφού στο τέλος αυτός, ή ένας μικρός πυρήνας ανθρώπων γύρω του, θα αποφασίσει (για όλους εμάς, εσάς). Πρόκειται ουσιαστικά για την κατάργηση της οργάνωσης και την αντικατάστασή της από την «κοινωνία», τον κόσμο, τους πολίτες του διαδικτύου, τους φίλους και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί καθείς. Επακόλουθο τούτου είναι η ενίσχυση της νομενκλατούρας, η οποία τοιουτοτρόπως παρακάμπτει την -όποια- «ενοχλητική» οργάνωση και απευθύνεται κατευθείαν στον «Λαό» (λόγω της αοριστίας της έννοιας: δηλαδή πουθενά..). Πρόκειται για άλλη μία «μετα-μοντέρνα» εφαρμογή της λογικής της αυτονόμησης της πολιτικής εξουσίας από το πόπολο, της από τα πάνω εφαρμογής των όποιων πολιτικών αποφάσεων και γραμμών, παρακάμπτοντας (για άλλη μια φορά) όλους εκείνους τους «περίεργους» εντός οργάνωσης, που εκτός από αφισοκόλληση διατηρούν (θεωρητικά) το δικαίωμα τους να διατυπώνουν άποψη.

Η κρίση και στο οργανωτικό μοντέλο δεν είναι τυχαία, υποκρύπτει συγκεκριμένες πολιτικές επιλογές. Όπως και μια αφ’ υψηλού αριστοκρατική άποψη για τον ρόλο του κάθε επικεφαλής στην πολιτική και πάντως, δεν έχει ουδεμία σχέση με αριστερές αντιλήψεις.

• Να ασχοληθούμε και με κάτι ευτράπελο (και εξίσου θλιβερό): Τυπάκος που διεκδικεί τα αναλογούντα σε αυτόν -κατά Γουόρχολ- λεπτά δημοσιότητας και δηλώνει «4oς υποψήφιος για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ» (Ο Χριστός κι η Παναγία…), εμφανίστηκε το βράδυ της 3.10.07 στην εκπομπή της τηλεόρασης «T.V. τιγκλόν» (!) του Σεργουλόπουλου και της Μπακοδήμου για να μιλήσει γιατί είναι υποψήφιος… Έλεος ρε, κάποιος να του μιλήσει για το Ρεξόνα. Αποσύρτε τον.

ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ

• Τελειώνω με μια παρατήρηση για τον επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ κ. Αλαβάνο: αλήθεια θεωρεί ότι με την «αντικομφορμιστική» γραμμή που υιοθετεί (η λογική της οποίας είναι αυτή που υπάρχει στο σημείωμα σύνταξης του εκδότη της εφημερίδας «Athens Voice», στο φύλλο της 4.10.07) υπηρετεί το κίνημα, την αντι-παγκοσμιοποίηση, την πατρίδα;

e-mail: gpapagian στο in.gr