Είμαστε σύμμαχοι ή δούλοι των ΗΠΑ;
Μια σύμμαχο χώρα που εκπληρώνει στο ακέραιο -και ανεξάρτητα από τις κυβερνήσεις που βρίσκονται στην εξουσία- τις συμβατικές της υποχρεώσεις. Υποχρεώσεις μάλιστα που συχνά αντιστρατεύονται ζωτικά συμφέροντα της πατρίδας μας…
Οι συμμαχίες χαρακτηρίζονται εξ ορισμού από ΑΜΟΙΒΑΙΟΤΗΤΑ, είτε διμερείς είτε πολυμερείς είναι. Στην προκειμένη όμως περίπτωση των σχέσεων Αθηνών – Ουάσινγκτον ή Αθηνών – ΝΑΤΟ (στο οποίο δεσπόζει καταλυτικά η Ουάσινγκτον), η αμοιβαιότητα είναι όρος κενός περιεχομένου. Ο ισχυρός επιβάλλει τις βουλήσεις του, έστω και αν ο εταίρος του συνθλίβεται.
Οι Αμερικανοί (οι οποίοι, ειρήσθω εν παρόδω, δεν είχαν σκεφτεί καν τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, γεγονός που επετεύχθη χάρις στις αρχικές άοκνες -και αήθεις- προσπάθειες του τότε υπουργού Εξωτερικών της Γερμανίας Γκένσερ) επιδιώκουν τα τελευταία χρόνια τον ΠΛΗΡΗ ΕΛΕΓΧΟ ΤΩΝ ΒΑΛΚΑΝΙΩΝ. Έλεγχο, όχι μόνο πολιτικό, αλλά κυρίως στρατιωτικό. Κι αυτό, λόγω των αγωγών πετρελαίου και φυσικού αερίου που θα τροφοδοτούνται από τη Ρωσία.
Πρώτιστος στόχος τους είναι η ανεξαρτητοποίηση του σφόδρα φιλοαμερικανικού Κοσσυφοπεδίου, στο οποίο έχουν ήδη κατασκευάσει ΤΗ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΒΑΣΗ ΠΟΥ ΔΙΑΤΗΡΟΥΝ ΣΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ. Έτσι, εάν ανεξαρτητοποιηθεί η πρώην αυτή επαρχία της Γιουγκοσλαβίας, θα αποτελέσει ΠΡΟΤΕΚΤΟΡΑΤΟ της Ουάσινγκτον, ώστε να… δικαιολογείται η αμερικανική στρατιωτική παρουσία στα Βαλκάνια. (Το ότι η Ρωσία, η ισχυρή πλέον Ρωσία του ικανού και δυναμικού Πούτιν, δεν θα μείνει με δεμένα χέρια, τόσο στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ όσο και με άλλους πρόσφορους γι’ αυτήν τρόπους, είναι βέβαιο. Όμως, η έκβαση της αμερικανορωσικής διαμάχης δεν είναι δυνατόν να προβλεφθεί).
Οι συζητήσεις που θα έχει στην Αθήνα ο κ. Μπερνς -συζητήσεις που θα είναι «νουθεσίες», «προτροπές» και «εκβιαστικές πιέσεις»- θα αφορούν κατά κύριο λόγο την ευθυγράμμιση της ελληνικής κυβέρνησης με την επιθυμία της Ουάσινγκτον για ανεξαρτητοποίηση του Κοσσυφοπεδίου. Πράγμα δυσχερέστατο για τον Καραμανλή (και ευχερέστατο για την Μπακογιάννη, που λειτουργεί πάντοτε ως υποπόδιον των ποδών των Αμερικανών), διότι ενδεχόμενη εκ μέρους του συμμόρφωση «προς τα υποδείξεις» θα αποτελούσες εχθρική πράξη απέναντι στη Ρωσία. Άρα, οφείλει να ελιχθεί κερδίζοντας χρόνο και να ενδώσει, έχοντας ζητήσει προηγουμένως την κατανόηση του Πούτιν, ο οποίος στο κάτω κάτω δεν εξαρτάται από την Ελλάδα για να αποτρέψει τη συγκεκριμένη επιδίωξη των Αμερικανών.
Έγραψα μόλις «να ενδώσει» ο Καραμανλής, αφού προηγουμένως εξασφαλίσει την κατανόηση του Πούτιν (κάτι που μπορεί να το επιτύχει και πριν από την άφιξή του κ. Μπερνς στην Αθήνα), επειδή το μείζον για τη χώρα μας δεν είναι η μη ανεξαρτητοποίηση του Κοσσυφοπεδίου, αλλά το ΟΝΟΜΑ των Σκοπίων. Και, όπως τόνισα και την περασμένη Κυριακή, για να επιτευχθεί όνομα αποδεκτό από την Ελλάδα πρέπει να τεθεί ΒΕΤΟ στην ένταξη του κρατιδίου αυτού στο ΝΑΤΟ.
«Δεν μου αρέσουν τα βέτο», δήλωσε την Τετάρτη στις Βρυξέλλες ο περιβόητος Σολάνα, νυν ύπατος εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την εξωτερική πολιτική και πρώην γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ. Ναι, ναι, ο κ. Χαβιέ Σολάνα, το βαφτιστικό όνομα του οποίου με την αλλαγή ενός συμφώνου παραπέμπει σε ιδιότητα ανθρώπων ουδόλως κολακευτική και την οποία δεν του προσάπτω. Εκείνο που του προσάπτω είναι ότι έχει πάρει διαζύγιο από την Ιστορία, ακόμα και την πιο στοιχειώδη, και ότι λειτουργεί μονίμως, χωρίς να τηρεί καν τα προσχήματα, ανθελληνικά.
Η δήλωση ότι δεν του αρέσουν τα βέτο δεν υπήρξε τυχαία. Την έκανε μετά το πέρας συνάντησης που είχε στη βελγική πρωτεύουσα με τον πρόεδρο των Σκοπίων κ. Τσερβενκόφσκι, ο οποίος επισκέφθηκε τις Βρυξέλλες για να εκλιπαρήσει τι άλλο; – να προωθηθεί η ένταξη του προκλητικού έναντι της Ελλάδος κρατιδίου του στους ευρωατλαντικούς θεσμούς.
Το άκρως ενοχλητικό (και ουδόλως μη αναμενόμενο) ήταν ότι ο κ. Σολάνα αποκάλεσε τα Σκόπια «Δημοκρατία της Μακεδονίας», όχι άπαξ, όχι δίπαξ, όχι τρίπαξ, αλλά τετράπαξ! Κι αυτό για να… εμπεδώσουν οι παριστάμενοι δημοσιογράφοι πως το λεχθέν δεν εξεστομίθη εκ παραδρομής… Ο υψηλός επισκέπτης από τα Σκόπια συναντήθηκε, μετά το… σφιχταγκάλιασμά του με τον κ. Σολάνα, και με τον γνωστό μας από τα ευρωτουρκικά κ. Όλι Ρεν, αρμόδιο επίτροπο της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τις διευρύνσεις. Ο τελευταίος -και τον ευχαριστούμε θερμά γι’ αυτό- αρκέστηκε… μεγαθύμως να αποκαλέσει μόνο μία φορά «Δημοκρατία της Μακεδονίας» την επιθυμούσα να ενταχθεί στο ευρωπαϊκό… πολυκατάστημα χώρα.
(Όπως μου έλεγε τις προάλλες ένας φίλος, αν κάποιος γνώριζε τη δεσπόζουσα εθνολογική σύνθεση του κράτους των Σκοπίων, αλλά αγνοούσε το συνταγματικό όνομα που σκαρφίστηκαν οι κεφαλές του, θα το αποκαλούσε Σλαβοαλβανία ή, επί το ευηχότερον, Αλβανοσλαβία!)
Μετά την ευρηματικά ευτράπελη παρένθεση που προηγήθηκε, επανέρχομαι αμέσως στην τάξη. Τα Σκόπια ταλανίζονται εσχάτως από σοβαρά εσωτερικά επεισόδια, τα οποία δεν είναι άγνωστα ούτε στο ΝΑΤΟ ούτε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτά ακριβώς τα επεισόδια -βιαιοπραγίες στη Βουλή και κακοποίηση δημοσιογράφων- ανάγκασαν την Τετάρτη τον κ. Τσερβενκόφσκι να πραγματοποιήσει την προαναφερθείσα επίσκεψή του στις Βρυξέλλες, δεδομένου ότι και η κοινή γνώμη της χώρας του έχει θορυβηθεί. Χαρακτηριστικό είναι δημοσίευμα της εφημερίδας «Ντνέβνικ», στο οποίο αναφέρεται, μεταξύ άλλων, ότι «σε περίπτωση που δεν υπάρξει σταθεροποίηση στην πολιτική μας ζωή, δεν αποκλείεται η Συμμαχία να μας επιβάλει κατάλογο με συγκεκριμένες υποχρεώσεις, όταν μας απευθύνει πρόσκληση τον Απρίλιο του 2008, προκειμένου να αρχίσουν οι ενταξιακές μας διαπραγματεύσεις».
Το απόσπασμα αυτό είναι ενδεικτικό ΚΑΙ για τη δική μας την πλευρά, αφού εκφράζει εμμέσως τη βεβαιότητα των Σκοπιανών ότι η Ελλάδα θα τους αφήσει να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ αβρόχοις ποσί. Στον κ. Σολάνα «δεν αρέσουν τα βέτο». Τα Σκόπια όμως, μας αρέσει δεν μας αρέσει το βέτο, θα το υποστούν, αν δεν συναινέσουν σε ένα ΚΟΙΝΑ ΑΠΟΔΕΚΤΟ ΟΝΟΜΑ που να μη μας βγάζει από τα ρούχα μας.