ΤΟ ΓΙΟΥΣΟΥΦΑΚΙ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΜΕ…

Κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά τα ανησυχητικά, που σηματοδοτούν την πλήρη αποδυνάμωση του διεθνούς κύρους της Ελλάδας, λέξη δεν έβγαλε η λαλίστατη υπουργός μας των Εξωτερικών για όλο αυτό το φιάσκο της εξωτερικής μας πολιτικής, που αποτελεί μεγάλη προσωπική της ήττα -αλλά αυτό λίγο μας ενδιαφέρει- και διέψευσε τις δήθεν προσβάσεις της στην Ουάσινγκτον τις οποίες διαλαλούσε. Κι εμείς εδώ ασχολούμαστε με τα μικρά, η αξιωματική αντιπολίτευση προσπαθεί να συμμαζέψει τα ερείπια του οίκου της, και φθάσαμε στο σημείο τα Σκόπια να το παίζουν αδιάλλακτα και
να μας πουλάνε νταηλίκι. Και μπορεί μεν η Αμερική να παίζει τα παιχνίδια της και να μας εκβιάζει και να μας απειλεί με τις ορντινάτσες της,
Εμείς όμως δεν κάναμε τίποτε να προλάβουμε τις εξελίξεις σε βάρος μας όπως την πρόκληση μέσα στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ όταν η κυρία Ντόρα Μπακογιάννη δεν φρόντισε να κάνει τις συμμαχίες εκείνες, που ήταν εύκολη υπόθεση, για να μην εκλεγεί πρόεδρος ο Σκοπιανός. Και αυτό θα μπορούσε εύκολα να διασφαλιστεί, προωθώντας την εκλογή του Ουκρανού (εκείνη η προεδρία μας στο Συμβούλιο Ασφαλείας τζάμπα πήγε, τίποτε δεν απέδωσε, δεν καταφέραμε ούτε να κρατήσουμε κάποιες φιλίες, απαραίτητες και σημαντικές για να ‘χουμε λόγο και να μην είμαστε μόνοι σε δύσκολες στιγμές, όπως δυστυχώς βρεθήκαμε απομονωμένοι τη βδομάδα που πέρασε).
Όπως χαμπάρι δεν πήρε το υπουργείο Εξωτερικών για την κίνηση του Καναδά να αναγνωρίσει τα Σκόπια ως “Μακεδονία”, με αποκορύφωμα την πράξη της Συρίας, που πλέον άνοιξε την πόρτα του ψευδοκράτους.
Όλα αυτά αποτελούν καμπανάκι. Πού είναι η Ελλάδα η ισχυρή; Πού πάμε; Άραγε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν ανησυχεί; Δεν προβληματίζεται ότι έχουμε γίνει ο περίγελως της γειτονιάς και κανείς δεν μας υπολογίζει; Μήπως τα ‘χουμε αφήσει όλα στην τύχη;