Επικαιρότητα

1Και πάλι η Ηρωδιάς μαίνεται. Και ζητά την κεφαλή του Αχμαντινετζάντ επί πίνακι και τα πετρέλαια του Ιράν σε αμερικανικές στρόφιγγες! Ο Πρόεδρος Μπους, φεύγοντας από τον Λευκό Οίκο, θέλει νʼ ανοίξει κι άλλη πληγή στην ανθρωπότητα. Δεν του φτάνει το Ιράκ και το Αφγανιστάν. Τώρα θέλει να φέρει… δημοκρατία και στο Ιράν. Βέβαια ο πιστός σύμμαχός του, ο Τόνι Μπλερ, έχει αποσυρθεί και ο νέος πρωθυπουργός της Βρετανίας δεν φαίνεται να είναι ένθερμος υποστηρικτής της τυχοδιωκτικής πολιτικής του Μπους. Όμως η ηγεσία των ΗΠΑ βρήκε στην ΕΕ άλλον τυφλό υπηρέτη. Τη θέση του Μπλερ φαίνεται ότι επιδιώκει να καταλάβει ο νέος Πρόεδρος της Γαλλίας, ο Νικολά Σαρκοζί. Και ο υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας, ο γνωστός κατασκευαστής ψεύτικων στοιχείων εις βάρος του Μιλόσεβιτς, όπως ο ίδιος παραδέχτηκε, ο Μπερνάρ Κουσνέρ, με πρόσφατες δηλώσεις του, κάλεσε τη διεθνή κοινότητα να ετοιμαστεί για τα χειρότερα, δηλαδή ακόμα και πόλεμο στο θέμα του Ιράν. Η κυβέρνηση Μπους έχει ξεκινήσει μια εκστρατεία «ενημέρωσης» της αμερικανικής και διεθνούς κοινής γνώμης για να δεχτεί μια εισβολή Αμερικανών και ίσως και Γάλλων στο Ιράν. Και η δήλωση του Γάλλου Κουσνέρ τοποθετείται στο πλαίσιο της εκστρατείας αυτής. Ο Κουσνέρ ξέρει την τέχνη της στρέβλωσης της «ενημέρωσης» της κοινής γνώμης. Εξάλλου η Ρωσία και η Κίνα παραμένουν σταθερές στην άποψή τους για διπλωματική επίλυση του προβλήματος του πυρηνικού οπλοστασίου του Ιράν. Παραπλήσια θέση έχει λάβει και η Γερμανία. Σε περίπτωση που η ηγεσία των ΗΠΑ λάβει οριστικά την απόφαση να επέμβει ένοπλα στο Ιράν, η ΕΕ θα βρεθεί σε πολύ δύσκολη θέση, παρόμοια εκείνης του 2003, όταν ΗΠΑ και Βρετανία είχαν αποφασίσει την εισβολή στο Ιράκ. Το φιλοαμερικανικό λόμπι της ΕΕ με επικεφαλής τον Σαρκοζί και τις ηγεσίες πολλών εκ των νέων χωρών-μελών θα πιέζουν για στήριξη, πολιτική και στρατιωτική, των αποφάσεων της Ουάσινγκτον, ενώ η Γερμανία και τα φιλικά προς αυτήν κράτη-μέλη, μαζί με τη Ρωσία και την Κίνα, θα διαφωνούν ριζικά. Ανεξάρτητα από τις διαφωνίες πολιτικής φύσης, οι οικονομικές παρενέργειες από μια αμερικανογαλλική εισβολή στο Ιράν θα είναι τρομερές εις βάρος της ΕΕ. Φαντάζεστε, στην περίπτωση αυτήν, πού θα φτάσει η τιμή του πετρελαίου στην ταλαίπωρη Ευρώπη; Πόσο πίσω θα μείνει η αναπτυξιακή προσπάθεια πολλών ευρωπαϊκών και μη χωρών; Πού θα φτάσει το κόστος παραγωγής των προϊόντων; Τελικά οι καταναλωτές θα πληρώσουν το «μάρμαρο».

2Το Βέλγιο, η καρδιά της Ευρώπης, δηλαδή η ευρωπαϊκή χώρα που φιλοξενεί τις βασικότερες δομές του καπιταλιστικού συστήματος (ΝΑΤΟ, ΕΕ κ.λπ.) απειλείται σοβαρά με διχοτόμηση. Βαθιές πολιτικές, οικονομικές και πολιτισμικές διαφορές χωρίζουν τους ολλανδόφωνους Φλαμανδούς του βορρά και τους γαλλόφωνους Βαλόνους του νότου και απειλούν την ενότητα του Βελγίου. Το Βέλγιο, ως ανεξάρτητο κράτος, δημιουργήθηκε από τις τότε (και τώρα) Μεγάλες Δυνάμεις το 1830 ως μια ουδέτερη χώρα, σφήνα ασφαλείας μεταξύ Γερμανίας και Γαλλίας, που μέχρι τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο δεν είχαν ποτέ σχέσεις καλής γειτονίας. Και το αίτημα για ανεξαρτησία των δύο αυτών βελγικών περιοχών ήταν έντονο, με τις τόσες διαφορές που υπήρχαν. Και τούτο γιατί, όταν ιδρύθηκε το Βέλγιο, η Βαλονία ήταν πλούσια περιοχή, γέννησε πλούσιους αστούς, που κυριάρχησαν στην πολιτική και οικονομική ζωή της χώρας. Ουσιαστικά οι Φλαμανδοί καθυποτάχτηκαν από τη δύναμη των Βαλόνων, που πήραν την εξουσία στα χέρια τους. Οι Φλαμανδοί πάντα διεκδικούσαν την ταυτότητά τους, τη γλωσσική και την πολιτισμική. Το αίτημα της διχοτόμησης (ή τριχοτόμησης) του Βελγίου επανήλθε στην επικαιρότητα μετά τις εκλογές της 10ης Ιουνίου, στις οποίες τις περισσότερες έδρες συγκέντρωσε το Φλαμανδικό Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα με ηγέτη τον Ιβ Λετέρμ. Οι 150 έδρες του βελγικού Κοινοβουλίου, με το σύστημα της απλής ανόθευτης αναλογικής, έχουν κατανεμηθεί σε 11 κόμματα! Και το πρώτο κόμμα του Ιβ Λετέρμ κέρδισε τις 30 έδρες. Τα αμιγώς φλαμανδικά κόμματα συγκέντρωσαν συνολικά 62 έδρες. Ο νικητής των εκλογών, ηγέτης του Φλαμανδικού Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος, δεν κατάφερε μέχρι στιγμής να σχηματίσει κυβέρνηση, καθώς τα κόμματα των Βαλόνων δεν δέχονται να συνεργαστούν μαζί του και να μοιραστούν την εξουσία με τους Φλαμανδούς. Έτσι το αίτημα των Φλαμανδών για αυτοδιάθεση επανήλθε στην επικαιρότητα. Όμως το Βέλγιο είναι ιδιότυπη χώρα, έδρα του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, και μια οργανωμένη δυναμικά διεκδίκηση αυτοδιάθεσης μιας επαρχίας της δύσκολα μπορεί να πετύχει.