υπουργείο Εξω(φρεν)ικών

-Όπως διέλυσε τη Διπλωματική Υπηρεσία, ως υπουργός Εξωτερικών, ο Γιωργάκης Παπανδρέου, έτσι θα διαλύσει και το ΠΑΣΟΚ, προφήτευαν από καιρό έμπειροι διπλωμάτες που είχαν συνεργασθεί μαζί του στο νεοκλασικό της Βασ. Σοφίας…

-Με δικό του επιτελείο «ειδικών συμβούλων», κατά τα αμερικανικά πρότυπα, εγκαταστάθηκε στο υπουργείο Εξωτερικών και τους ανέθεσε αμέσως τη διοίκηση εν λευκώ, αλλά και τον χειρισμό κρισίμων εθνικών θεμάτων, παραγκωνίζοντας έμπειρους πρέσβεις. Για πρώτη φορά, υψηλόβαθμοι επαγγελματίες διπλωμάτες πήγαιναν σε διεθνείς συναντήσεις δυο δυο, σαν τους Χιώτες, εποπτευόμενοι από «φυτευτούς» ειδικούς συνεργάτες και εμπειρογνώμονες του Γ. Παπανδρέου, που κατέλαβαν και τα κεντρικά γραφεία στο νεοκλασικό της Βασ. Σοφίας..

-Στη διοίκηση του υπουργείου έγινε το έλα να δεις… Μεταθέσεις, προαγωγές, αποσπάσεις σε συνθήκες αδιαφάνειας και άκρας μυστικότητας ήταν καθημερινή πρακτική, ένας φαβοριτισμός στην πιο ακραία του μορφή και ορατός διά γυμνού οφθαλμού… Η έννοια της «αξιοκρατίας» είχε γίνει βεντάλια, ανοιγόκλεινε και χωρούσε όλους και κανέναν, ανάλογα με τις προσωπικές διασυνδέσεις και τις σκοπιμότητες της στιγμής. Αποτέλεσμα ήταν να αδρανοποιηθεί ένα μεγάλο τμήμα του ανθρώπινου δυναμικού. Όσοι διπλωμάτες μπόρεσαν να διασυνδεθούν, έγκαιρα, με τους μεγαλόσχημους συμβούλους του Γ. Παπανδρέου (περίπτωση Άλεξ Ρόντου κ.ά.) είχαν ταχύτερη επαγγελματική αναρρίχηση και καπάρωσαν σημαντικές πρεσβείες εκείνη την εποχή…

-Την ίδια μέθοδο διοίκησης, με ένα κλειστό κύκλωμα συνεργατών, εφάρμοσε ο Γ. Παπανδρέου και ως πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ… Από το νεοκλασικό της Βασ. Σοφίας ένας στενός κύκλος προσώπων τον ακολούθησε στα ρετιρέ της Χαρ. Τρικούπη. Ονόματα γνωστά (Π. Γερουλάνος, Δημ. Δόλλης, Δ. Δρούτσας κ.ά.), χωρίς προϊστορία στο κόμμα, με μόνες περγαμηνές την απόλυτη αφοσίωση στο πρόσωπό του. Η καθοδική τροχιά για το ΠΑΣΟΚ ήταν ήδη προδιαγεγραμμένη από αυτόν τον στεγανοποιημένο τρόπο διοίκησης στα εσωτερικά του κόμματος…

-Από τους πρώτους που τάχθηκαν υπέρ του Β. Βενιζέλου για την ηγεσία του κόμματος, μετά την οδυνηρή εκλογική ήττα του ΠΑΣΟΚ στις 16 Σεπτεμβρίου, ήταν ο βουλευτής Ανδρ. Λοβέρδος, πρώτος σε σταυρούς προτίμησης στη Βʼ Αθηνών… Κάτι περισσότερο θα πρέπει να γνωρίζει ο Λοβέρδος, αφού ως υφυπουργός Εξωτερικών, επικεφαλής της οικονομικής διπλωματίας, είχε συνεργασθεί με τον τότε υπουργό Εξωτερικών Γ. Παπανδρέου…

-Αρκετές αλλαγές προσώπων στη νέα (;) κυβέρνηση Καραμανλή, νέα πρόσωπα -αριστερά και ακροδεξιά- στη σύνθεση της νέας Βουλής, αλλά στο υπουργείο Εξωτερικών, όπως λένε με ανία, μια από τα ίδια… Υπουργός Εξωτερικών η Ντ. Μπακογιάννη, χαμογελαστή και ελαφρώς ψηλότερη, αφού σε σταυρούς προτίμησης προηγείται με διαφορά από τον επίσης πρώην δήμαρχο της Αθήνας Δημ. Αβραμόπουλο, που υγιαίνει ως υπουργός Υγείας και πάλι… Τα ίδια ονόματα στο υπουργείο και σε επίπεδο υφυπουργών, παραμένει ο Γ. Βαληνάκης, αναβαθμισμένος πλέον ως εκλεγμένος βουλευτής Δωδεκανήσου, παραμένει και ο Θ. Κασσίμης αρμόδιος για τα ομογενειακά, πολιτιστικά, εκκλησιαστικά και για τα… παραεκκλησιαστικά, άμα μπλέξεις περισσότερο με ορισμένους βαθιά θρησκευόμενους ιεράρχες…

-Νέο πρόσωπο στο υπουργείο Εξωτερικών ο Πέτρος Δούκας, που ανέλαβε υφυπουργός Εξωτερικών, αρμόδιος για την οικονομική διπλωματία, στη θέση του Ευρ. Στυλιανίδη, που αναβαθμίστηκε ως υπουργός Παιδείας… Οικονομολόγος με διεθνή εμπειρία ο Π. Δούκας, πολυταξιδευμένος, κοσμοπολίτης, ο καταλληλότερος, θα σκέφθηκε ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής, για να προωθήσει τις ελληνικές εξαγωγές σε νέες αγορές και να προσελκύσει ξένες επενδύσεις (πλην δομημένων ομολόγων, λένε οι κακεντρεχείς…)

-Μεγάλο «σχολειό» χαρακτήρισε το υπουργείο Εξωτερικών, αποχαιρετώντας τους διπλωματικούς, ο μέχρι πρόσφατα υφυπουργός Ευρ. Στυλιανίδης. Τώρα που θα μπλέξει με τα σχολικά βιβλία της ΣΤʼ Δημοτικού και άλλες εκρηκτικές εκκρεμότητες, ίσως θα προτιμούσε να μείνει… μεταξεταστέος στο αριστοκρατικό υπουργείο Εξωτερικών, αντί να προβληματίζεται με «ταραξίες» κουκουλοφόρους φοιτητές, συνδικαλιστές εκπαιδευτικούς και την αυτονομία των πανεπιστημίων…

-Προσδοκούσαν, κρυφίως, ορισμένοι υψηλόβαθμοι διπλωματικοί «αλλαγή φρουράς» και στο υπουργείο Εξωτερικών, αλλά δεν τους «βγήκε» το όνειρο, το απατηλό… να αναλάβει νέος υπουργός Εξωτερικών ο Γ. Αλογοσκούφης (γνωστή κρυφή του επιθυμία…) και να επέλθουν ανακατατάξεις, σε υπηρεσιακό επίπεδο, με προώθηση νέας «ηγετικής ομάδας» διπλωματών στην κορυφή της ιεραρχίας… Λάθος άλογα λοιπόν επέλεξαν όσοι ήλπιζαν στον Αλογοσκούφη και μερικοί άλλοι στον Δημ. Αβραμόπουλο (άλλος κρυφός καημός…). Μπορεί στο μέλλον, σε κάποιο μελλοντικό ανασχηματισμό…

-Γλίτωσε, τελικά, η ελληνική βουλή, αυτός ο «ναός της δημοκρατίας», από γνωστό «χουντικό σταγονίδιο» που προσπάθησε και απέτυχε να εκλεγεί βουλευτής, στην Α΄ Αθηνών, με το κόμμα του ΛΑΟΣ, του Γ. Καρατζαφερή (εξελέγη ο Αθ. Πλεύρης)… Έλα όμως που ο συνταξιούχος πρέσβης Γ. Γεωργίου είχε παράλληλα τοποθετηθεί δεύτερος κατά σειράν υποψήφιος για το Ευρωκοινοβούλιο, με το ακροδεξιό κόμμα ΛΑΟΣ, στις τελευταίες ευρωεκλογές και έτσι με την παραίτηση του Γ. Καρατζαφέρη από ευρωβουλευτής, αφού επέλεξε στο ελληνικό Κοινοβούλιο, ο Γεωργίου παίρνει τη θέση του στο Ευρωκοινοβούλιο, από την πίσω πόρτα, όπως στα μουλωχτά μπήκε και στο υπουργείο Εξωτερικών επί χούντας… Χαράς ευαγγέλια στον οικογενειακό του κύκλο, αφού από συνταξιούχος διπλωματικός θα βρεθεί ξαφνικά στο Στρασβούργο, με παχυλότατο μισθό και πολλά ευρωβουλευτικά προνόμια και θα αγορεύει περί των δημοκρατικών θεσμών με επιδεικτική σοβαροφάνεια… Ορισμένες φορές υπάρχει δόση αληθείας στο ότι το Στρασβούργο είναι «το καφενείο της Ευρώπης» όπου ιδεολογικά όλοι χωρούν και όλοι φλυαρούν, επί παντός του επιστητού, παχυλώς αμειβόμενοι…

-Με δύο πρώην διπλωματικούς εκπροσωπείται σήμερα η νέα Βουλή, με τον υπουργό Υγείας (και μακροημέρευσης) Δημ. Αβραμόπουλο και τον νεοεκλεγέντα βουλευτή Κορινθίας Παν. Μπεγλίτη. Σε αυτούς προσφεύγουν, διακριτικά, οι διπλωμάτες για να διαφυλάξουν τα συντεχνιακά τους κεκτημένα, αλλά και για «ατομική τους υπόθεση», κοινώς ρουσφέτι…

-Νέο «διπλωματικό χαστούκι» στην υπερήφανη εξωτερική μας πολιτική, με αποδέκτες τον πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή και την υπουργό Εξωτερικών Ντ. Μπακογιάννη, μας έδωσε ο Καναδάς, φίλη και σύμμαχη χώρα, με την αναγνώριση ως επίσημης ονομασίας της ΠΓΔΜ, στις διμερείς τους σχέσεις, «Δημοκρατία της Μακεδονίας»… Το χαστούκι όμως αυτό το ένιωσαν, βαθιά, όλοι οι Έλληνες και οι ομογενείς… Διερωτώμαι πώς τα καταφέρνει η Ελλάδα, με τον υποτιθέμενο «πρωταγωνιστικό ρόλο στα Βαλκάνια», τις στενές σχέσεις με συμμάχους και εταίρους στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στο ΝΑΤΟ, με μεγάλη ομογένεια σε σημαντικές χώρες και, το κυριότερο, με τα ιστορικά γεγονότα να δικαιώνουν τις ελληνικές θέσεις, τελικά να βρισκόμαστε συνεχώς στη γωνία, σε θέση αμυντική και συνεχώς να χάνουμε. Να χάνουμε στην εθνική αυτή υπόθεση, να χάνουμε σε διεθνές κύρος, να δημιουργούμε τετελεσμένα γεγονότα σε βάρος μας και με πολλούς κινδύνους για το μέλλον…

Α. Κ.