ΥΠΕΡΒΑΣH για καθαρή λύση

September 24, 2007 στις κατηγορίες ΠΟΛΙΤΙΚΗ,

Μάλιστα το ενδεχόμενο, ο κίνδυνος ακόμα και της οργανωτικής διάσπασης, δεν είναι απλώς μια εκτίμηση, έστω ακραία. Είναι πλέον φόβος ακόμα και κορυφαίων στελεχών του Κινήματος, που διαδραματίζουν κεντρικό ρόλο στις –κρίσιμες έτσι κι αλλιώς…– διεργασίες και εξελίξεις.

Έτσι κι αλλιώς το ψυχικό χάσμα μεταξύ των στελεχών εκείνων που έχουν ταχθεί με τον ένα ή τον άλλο «μονομάχο» είναι τεράστιο. Έχουν ανταλλαγεί βαρύτατες εκφράσεις. Έχουν γίνει ακραίες συγκρούσεις. Μεγαλύτερες ακόμα κι από συγκρούσεις μεταξύ στελεχών της Χαρ. Τρικούπη και της κυβέρνησης, ας πούμε!

Διότι το να αποκαλείς συντρόφους σου (υποτίθεται) όργανα «δεξιάς πολιτικής» και «της διαπλοκής» ή «των συγκροτημάτων ΜΜΕ» δεν είναι απλώς μια βαρύτατη έκφραση. Είναι πολωτική έκφραση!

Εδώ πάντως που έχουν τα πράγματα οδηγηθεί, το κόμμα που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου βιώνει όχι μόνο μια απʼ τις χειρότερες κρίσεις του, αλλά μια τραγωδία, κυριολεκτικά.

Ουσιαστικά καλείται να επιλέξει αρχηγό ή τον φέροντα την καταλυτική ευθύνη για τη χειρότερη ήττα της ιστορίας του και αποδειχθέντα ανίκανο για στοιχειώδη έστω ανασυγκρότηση πολιτική και οργανωτική ή ένα στέλεχος ικανό μεν αλλά έως και επικίνδυνο εξαιτίας ακριβώς μιας πολυπραγμοσύνης άνευ αίσθησης ορίων και υποστηριζόμενο απʼ τα διαπλεκόμενα αμαρτωλά συγκροτήματα!

Ίσως γιʼ αυτό ιδιαίτερα τις τελευταίες ώρες έχουν ενταθεί η συζήτηση, οι ζυμώσεις και οι διεργασίες για τον λεγόμενο «τρίτο πόλο», μια λύση-πρόταση δηλαδή υπέρβασης των δύο βασικών μονομάχων.

Αυτή η μαγική λέξη «υπέρβαση» ακούγεται όλο και περισσότερο μεταξύ των πληγωμένων και αηδιασμένων μελών και οπαδών του ΠΑΣΟΚ.

Μια συζήτηση, μια πολιτική τάση στην οποία συμμετέχουν αρκετά κορυφαία στελέχη, αλλά δίχως μεταξύ τους πολιτική ομοιογένεια, δίχως κοινή αντίληψη για το πρόσωπο το οποίο θα ηγηθεί αυτής της εναλλακτικής υποψηφιότητας.

Η Άννα Διαμαντοπούλου επιθυμεί να είναι αυτή που θα εκφράσει αυτήν την αγωνία. Ακούγονται ακόμα τα ονόματα του Μιχ. Χρυσοχοΐδη, του Α. Λοβέρδου, ακόμα και του Θ. Πάγκαλου, ακόμα και του Π. Ευθυμίου!

Βεβαίως επικρατεί και η –βάσιμη…– εκτίμηση ότι αυτό που επιδιώκει η Άννα Διαμαντοπούλου είναι η διαπραγμάτευση με έναν εκ των δύο διεκδικητών ή και με τους δύο ακόμα…

Γεγονός είναι πως η επιπέδου ποδοσφαιρικού διαμάχη Γιώργου – Βενιζέλου έχει αρχίσει να κουράζει την πλειοψηφία των στελεχών και μελών του ΠΑΣΟΚ. Και αυτό ίσως αποδειχτεί καταλυτικό για τις εξελίξεις…

Για παράδειγμα, δεν λείπουν και οι εκτιμήσεις ότι τελικά δεν αποκλείεται να δούμε στις 11 Νοέμβρη ακόμα και παραπάνω από τρεις υποψηφιότητες!

Πώς ο Βενιζέλος «βοήθησε» τον Γιώργο!

Σε αυτό έβαλε το χέρι του, άθελά του βέβαια, ο ίδιος ο Β. Βενιζέλος.

Ενώ ο Γ. Παπανδρέου ήταν κυριολεκτικά «στο καναβάτσο», βασικός υπεύθυνος όχι μόνο μιας εκλογικής συντριβής, αλλά και μιας πρωτοφανούς πολιτικής ανικανότητας, ενώ η αποχώρησή του φάνταζε -και ήταν- μονόδρομος, ενώ συγκέντρωνε τα πυρά της συντριπτικής πλειοψηφίας των πασόκων, με τις κινήσεις του απ’ τη Δευτέρα και μετά κυριολεκτικά τον… νεκρανάστησε!

Πράγματι. Την Κυριακή το βράδυ ο Γιώργος ήταν όχι απλώς «διαλυμένος», αλλά ψυχολογικά… στα τάρταρα!

Ήταν έτοιμος να τα παρατήσει και να φύγει. Δεν άντεχε το βάρος της συντριβής. Ήταν έτοιμος να πράξει το περίπου αυτονόητο, αυτό που είχε επισημάνει «ΤΟ ΠΑΡΟΝ», ότι δηλαδή «ο χαμένος πάει σπίτι του».

Έκανε το πρώτο βήμα, ημιτελές βέβαια, μα σοβαρό με δεδομένη μάλιστα και τη μυθολογία που είχε διαμορφωθεί, ότι δηλαδή αντιμετωπίζει το κόμμα ως ιδιοκτησία του και… δεν δίνει τα κλειδιά!

Και ενώ βρισκόταν σε αυτήν τη δεινή θέση, δεινότερη δεν υπήρχε, ήρθε ο Β. Βενιζέλος να τον… νεκραναστήσει με λαθεμένες κινήσεις που έκανε απ’ τη Δευτέρα και μετά, τη μία μετά την άλλη!

Ας σημειωθεί δε, ότι πράγματι τη Δευτέρα το κλίμα ήταν συντριπτικά αρνητικό για τον Γιώργο. Πράγματι ήταν τελειωμένος μεταξύ των στελεχών και οπαδών του ΠΑΣΟΚ. Πράγματι οι συσχετισμοί ήταν συντριπτικοί σε βάρος του, στο επίπεδο του 80%-20%, όπως εξάλλου καταγράφηκε και στις δημοσκοπήσεις.

Κάπου εκεί… ο Βενιζέλος έχασε το μέτρο, μαζί και την μπάλα!

Πρώτον, προσέφυγε στον Σημίτη. Τραγικό λάθος. Ενεργοποίησε τα αντανακλαστικά του κομματιού εκείνου του ΠΑΣΟΚ που χρεώνει στον Σημίτη όλη τη σημερινή κακοδαιμονία και… δεν θέλει να τον δει ούτε ζωγραφιστό!

Δεύτερον, εμφανίστηκε δίπλα του μια σειρά στελεχών του σημιτικού καθεστώτος που στα μάτια του λαού εκφράζουν τη φθορά και διαφθορά. «Τα χειρότερα ”εξαπτέρυγα” του Σημίτη και του σημιτισμού», κατά τη χαρακτηριστική έκφραση ιστορικού στελέχους του Κινήματος!

Τρίτον, προέβη σε σειρά δηλώσεων που απέπνεαν αλαζονεία, οίηση, περιφρόνηση του εσωκομματικού αντιπάλου. Έτσι απώθησε… Δηλώσεις, για παράδειγμα, του τύπου «εγώ ως μελλοντικός ηγέτης της δημοκρατικής παράταξης…» ή «θα δώσω διακριτό ρόλο στο Γιώργο», μόνο αμετροέπεια έβγαλαν και μόνο οργή προξένησαν…

Τέταρτον, έβγαλε απ’ το… ψυγείο τους περιβόητους «καθηγητές» για να δηλώσουν τη στήριξή τους. Μα κακό τού έκανε. Ορισμένοι απ’ αυτούς καλώς ή κακώς έχουν ταυτιστεί με το συγκρότημα Λαμπράκη. Άλλοι βαρύνονται με άλλου τύπου «αμαρτίες», όπως ο κ. Σταθόπουλος, ο… υπουργός των ταυτοτήτων. Προκάλεσε έτσι.

Πέμπτον και σημαντικότερο. Ταυτίστηκε με τους «νταβατζήδες» των ΜΜΕ ή έτσι τουλάχιστον φάνηκε. Και αυτό το αξιοποίησε δεόντως η πλευρά του Γιώργου, κατόπιν υποδείξεων έμπειρων, ιστορικών στελεχών. Έτσι ενεργοποίησε αντανακλαστικά ιστορικά και αρνητικά φορτισμένα, όπως την περίοδο της αποστασίας…

Με όλα τα παραπάνω, επαναλαμβάνουμε, λάθη ξανάφερε στο προσκήνιο τον Γιώργο, που ήταν έτοιμος να πετάξει λευκή πετσέτα.

Ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ έτσι κι αλλιώς και ανεξαρτήτως αισθημάτων για τη συντριπτική ήττα δεν συγχωρεί όποιον του φανεί ότι θέλει να επιτρέψει στους «νταβατζήδες» να βάλουν χέρι στο Κίνημα.

Τα αποτελέσματα, ορατά.

Πλέον η αναμέτρηση από περίπατος του Βενιζέλου έχει μετεξελιχθεί σε ντέρμπι. Με όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά…