ΘΑ… «ΒΡΙΚΟΛΑΚΙΑΣΕΙ» Ο ΣΗΜΙΤΗΣ, ΑΝ ΓΙΝΕΙ ΑΡΧΗΓΟΣ Ο ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ;

Έτσι, αντί η προσοχή του λαού και των μέσων ενημέρωσης να επικεντρωθεί στην αναιμική νίκη της ΝΔ και την «κυβέρνηση υπό ομηρία» που σχημάτισε ο Κ. Καραμανλής (καθώς όχι μόνο πολιτικοί, αλλά και οικονομικοί ή ξένοι κύκλοι μπορούν άνετα να εξαγοράζουν κατά περίπτωσιν 2,3 ή περισσότερους βουλευτές της ΝΔ και να απειλούν την κυβέρνηση με ανατροπή, αν δεν γίνεται αυτό που θέλουν), όλοι τώρα ασχολούμαστε με τη βαθύτατη κρίση στην οποία έριξε το ΠΑΣΟΚ ο Γ. Παπανδρέου.

«Αν η ΝΔ νικήσει απόψε παίρνοντας αυτοδυναμία, θα τεθεί αμέσως θέμα ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ», γράφαμε την περασμένη εβδομάδα. Η εκτίμηση αυτή επιβεβαιώθηκε πριν καν περάσει η νύχτα των εκλογών.

Να φύγει ο Γιώργος, αλλά με ποιους όρους;

Δεν υπάρχει πλέον η παραμικρή αμφιβολία ότι ο Γιώργος Παπανδρέου δεν κάνει για αρχηγός του ΠΑΣΟΚ. Δεν είναι σε θέση να το οδηγήσει σε νίκη εναντίον της ΝΔ και πρέπει οπωσδήποτε να απομακρυνθεί. Δεν έχει νόημα η περαιτέρω παραμονή του στην προεδρία του κόμματος.

Μετά την εκλογική πανωλεθρία της περασμένης Κυριακής θα έπρεπε να είχε παραιτηθεί μόνος τους, διασφαλίζοντας την άμεση παράδοση του ΠΑΣΟΚ σε νέο ηγέτη, ώστε να οργανώσει το ηττημένο ΠΑΣΟΚ την ακαριαία επίθεσή του εναντίον της αντικειμενικά ασθενέστατης κυβέρνησης της ΝΔ.

Έχοντας παράλληλα και μια πρωτοφανώς ισχυρή Αριστερά με 1.000.000 ψήφους (!), η αντιπολίτευση μπορεί να μην αφήσει σε χλωρό κλαρί την κυβέρνηση Καραμανλή. Να οργανώσει μια τόσο αποτελεσματική κοινωνική αντιπολίτευση, ώστε να μην επιτρέψει την υλοποίηση καμιάς αντιλαϊκής κυβερνητικής επιλογής, όπως έγινε κατά την τριετή «κόλαση» της διακυβέρνησης Μητσοτάκη το 1990-’93.

Ο Γιώργος όμως δεν παραιτήθηκε. Αυτό αναμενόταν άλλωστε, δεδομένου του χαρακτήρα του και της «μέχρι θανάτου», πολιτικού, προσκόλλησής του στην καρέκλα της εξουσίας. Μόνο «σηκωτός» θα φύγει από την προεδρία του ΠΑΣΟΚ, αυτό είναι βέβαιο.

Όχι μόνο δεν παραιτήθηκε, αλλά και ούτε είχε καμιά πρόθεση να θέσει θέμα εκλογής νέου προέδρου. Προσεκτική ανάγνωση της απίστευτα καθυστερημένης δήλωσής του τη νύχτα των εκλογών δείχνει ότι αυτά που επιχείρησε να προωθήσει ήταν μια δημοψηφισματικού χαρακτήρα διαδικασία γύρω από το πρόσωπό του, με το ερώτημα αν τον θέλουν ή όχι για αρχηγό.

Μέσα από το πρίσμα αυτής της ανάλυσης, πολύ σωστά κινήθηκε εκείνη τη νύχτα αστραπιαία ο Βαγγέλης Βενιζέλος. Έκανε μια διασταλτική ερμηνεία της δήλωσης Παπανδρέου, ερμηνεύοντάς την ως δήθεν κήρυξη έναρξης των διαδικασιών εκλογής προέδρου και ταυτόχρονα δήλωσε ο ίδιος υποψήφιος, παγιώνοντας «ντε φάκτο» το πέρασμα του ΠΑΣΟΚ στη φάση εκλογής προέδρου.

Ποιον εκπροσωπεί ο Βενιζέλος;

Δεν υφίσταται η παραμικρή αμφιβολία ότι ο Β. Βενιζέλος, μέχρι τη νύχτα των εκλογών, είχε κατοχυρωθεί στη συνείδηση των μελών, οπαδών και φίλων του ΠΑΣΟΚ ως ο αδιαφιλονίκητος διάδοχος του Γ. Παπανδρέου. Η ευφυία του, η ευγλωττία και ο ορμητικός χαρακτήρα του τον καθιστούν ιδανικό ηγέτη για να εμψυχώσει τον απογοητευμένο κόσμο του ΠΑΣΟΚ όσο αυτό βρίσκεται στην αντιπολίτευση και να το οδηγήσει σε εκλογική επικράτηση επί της ΝΔ.

Η αλήθεια είναι πως από κανένα υπουργείο που πέρασε δεν άφησε πίσω του αξιόλογο έργο, αλλά αυτό θα κρινόταν αν γινόταν κάποια στιγμή πρωθυπουργός, οπότε δεν αποτελεί πρόβλημα του παρόντος για τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ, ως προς το αν κάνει ή δεν κάνει για αρχηγός του κόμματος.

Μεγάλο του μειονέκτημα είναι ότι μέσα στο ΠΑΣΟΚ δεν διαθέτει δική του ομάδα μεταξύ των στελεχών, ενώ η προσχώρησή του στο κόμμα 15 ολόκληρα χρόνια μετά την ίδρυσή του έχει κάνει πολλούς να μη τον θεωρούν σαρξ εκ της σαρκός του ΠΑΣΟΚ.

Η έλλειψη τέτοιου μηχανισμού οδηγεί με τη σειρά της σε δύο περαιτέρω πηγές ανησυχίας. Πρώτον, πρέπει υποχρεωτικά να βασιστεί σε μηχανισμούς άλλων ομάδων που είναι συγκροτημένες στους κόλπους του ΠΑΣΟΚ. Δεύτερον, είναι πολύ πιο αναγκαίο γι’ αυτόν να έχει τη στήριξη κέντρων που ελέγχουν ΜΜΕ. Οι σχέσεις και οι συμμαχίες του στους τομείς αυτούς έχουν ως αποτέλεσμα η προς τα έξω εικόνα ως προς το ποιους εκπροσωπεί ο Β. Βενιζέλος να επηρεάζεται πολύ σοβαρά και από το ποιοι τον στηρίζουν.

Εδώ αρχίζουν τα προβλήματα.

Ο θανάσιμος
εναγκαλισμός
με τον Κ. Σημίτη

Αναζητώντας στηρίγματα, το μεσημέρι της Δευτέρας των εκλογών ο Β. Βενιζέλος, κατόπιν αιτήματός του, συναντήθηκε με τον πρώην πρωθυπουργό και αρχηγό του ΠΑΣΟΚ Κ. Σημίτη. Αμέσως μετά τη συνάντησή τους, ο Β. Βενιζέλος έκανε δηλώσεις, με τις οποίες αναγνώρισε στον Κ. Σημίτη τον ρόλο του «εγγυητή» της ενότητας και των δημοκρατικών και διαφανών διαδικασιών».

Δεν ξεχνάμε, φυσικά, ότι την εβδομάδα προ των εκλογών ο Γ. Παπανδρέου εκλιπαρούσε τον Κ. Σημίτη να… βγει δύο φορές στην τηλεόραση για να τον στηρίξει, πράγμα που ο πρώην αρχηγός του ΠΑΣΟΚ αρνήθηκε.

Για τον Β. Βενιζέλο, όμως, η συνάντηση με τον Κ. Σημίτη υπήρξε μοιραίο λάθος. Έδωσε την εικόνα ότι ο επίδοξος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε πλήρη πολιτική συνεννόηση με τον απελθόντα πρωθυπουργό, ο οποίος έτσι επιχειρεί να επανέλθει στο πολιτικό προσκήνιο διά της πλαγίας οδού, μέσω της εκλογής του Β. Βενιζέλου ως αρχηγού του κόμματος. Οι υποψίες έγιναν πολύ ισχυρότερες από τη στιγμή που πασίγνωστοι «εκσυγχρονιστές» έσπευσαν να ταχθούν στο πλευρό του Βενιζέλου και να δώσουν την εικόνα ότι αυτοί αποτελούν το επιτελείο του. Ο Γ. Παπαντωνίου, ο Χρ. Βερελής, ο Γ. Φλωρίδης, η Μιλένα Αποστολάκη, ο Α. Λοβέρδος κ.ά. -μέχρι και ο Γ. Δρυς ή ο Μ. Νεονάκης και ο Ν. Μπίστης- χρωμάτισαν πολύ «εκσυγχρονιστικά» την υποψηφιότητα Βενιζέλου, για να αποτελέσει ισχυρό αντιστάθμισμα ο Κίμων Κουλούρης. Προφανώς, ο Β. Βενιζέλος, οι σύμβουλοι και οι υποστηρικτές του δεν έχουν αντιληφθεί σε βάθος ότι το ΠΑΣΟΚ κατατροπώθηκε το 2004, επειδή ακριβώς κυβερνούσαν ο Κ. Σημίτης και οι «εκσυγχρονιστές», τους οποίους ο λαός μισούσε. Επιπλέον, ο Κ. Σημίτης απομακρύνθηκε άρον άρον από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, επειδή μυστικές δημοσκοπήσεις έδειχναν επικείμενη συντριβή, αν το ΠΑΣΟΚ πήγαινε στις εκλογές του υπό την ηγεσία του, με ποσοστά που έφθαναν και τις… δέκα μονάδες υπέρ της ΝΔ!

Αποτελεί, λοιπόν, βαρύτατο πολιτικό σφάλμα ή απόδειξη πολιτικής εξάρτησης του Β. Βενιζέλου η τόσο προκλητική και προβεβλημένη προσφυγή στον Κ. Σημίτη.

Η προκλητική αλαζονεία του «Βήματος»

Ο εναγκαλισμός με τον Κ. Σημίτη και τους «εκσυγχρονιστές» πάγωσε το ΠΑΣΟΚ και άρχισε να προκαλεί αντισυσπείρωση όλων των άλλων στελεχών γύρω από τον Γ. Παπανδρέου. Το κλίμα άρχισε να αντιστρέφεται.

Σαν να μην έφτανε αυτό, ήρθε την Τρίτη η θανάσιμα αλαζονική πρόκληση από το «Βήμα», με τον εξοργιστικό τίτλο «Παραιτηθείτε, κύριε πρόεδρε!» και ένα ανάλογου ύφους και ήθους πρωτοσέλιδο κύριο άρθρο και «ζωνάρι» πάνω από το πρώτο θέμα, που έγραφε «εντυπωσιακό προβάδισμα του κ. Βενιζέλου στην αναμέτρηση για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ».

Τώρα πια οι αντιδράσεις των ΠΑΣΟΚτσήδων προσέλαβαν διαστάσεις εξέγερσης στα οργανωμένα μέλη, στελέχη και βουλευτές: «Ο Λαμπράκης, ο Ψυχάρης και ο Πρεντέρης θα μας επιβάλουν όποιον αρχηγό θέλουν μέσω των εφημερίδων τους και του καναλιού τους;», ήταν το πολιτικό ερώτημα που τέθηκε. Ούτε προβοκάτσια σε βάρος του Βενιζέλου να ήταν! Προπαγανδιστικά, τα πράγματα έγιναν απλούστατα για τον Γ. Παπανδρέου. Το Συγκρότημα ήταν το 1969 με την αποστασία εναντίον του Γεωργίου Παπανδρέου, το 1989 με την υπονόμευση του Ανδρέα Παπανδρέου, το 2007 το κακό πάει να τριτώσει με τον Γιώργο Παπανδρέου. Παππούς, πατέρας, γιος -τρεις γενιές Παπανδρέου- θύματα του ίδιου συγκροτήματος! Το σχήμα απλούστατο, εύστοχο και άκρως αποτελεσματικό στη λαϊκή συνείδηση της δημοκρατικής παράταξης.

Τώρα όλα αρχίζουν
από την αρχή

Το πολιτικό πλαίσιο άλλαξε πλέον. Οι συσχετισμοί δυνάμεων μεταβλήθηκαν. Ο ηττημένος, αποτυχημένος Γ. Παπανδρέου επιχειρεί να φορέσει το ένδυμα του «ηρωικού υπερασπιστή» της αυτονομίας του ΠΑΣΟΚ εναντίον των… ιδίων κύκλων που επέβαλαν αυτόν ως πρόεδρο του κόμματος το 2004, παραβιάζοντας ωμά κάθε διαδικασία του καταστατικού! Φαιδρό, αλλά πολιτικά αποτελεσματικό. «Το παρασιτικό κεφάλαιο και επιχειρηματίες θέλουν να ελέγξουν την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ», δήλωσε εκ μέρους του Γ. Παπανδρέου, ανεπίσημα φυσικά, ο Στ. Τζουμάκας. Κατακεραύνωσε δε «εγκάθετους βουλευτές σε διατεταγμένη υπηρεσία» και μίλησε για «ενδοδεξιά σύγκρουση μεταξύ της δεξιάς κυβέρνησης Καραμανλή και της δεξιάς πτέρυγας του ΠΑΣΟΚ, αν επικρατήσει στη μάχη για την ηγεσία του κινήματος ο κ. Βενιζέλος».

Ο Γ. Παπανδρέου δηλαδή ηγείται της… αριστερής πτέρυγας του ΠΑΣΟΚ! Θα τρελαθούμε τελείως! «Αριστερός» με το «ναι» στο Σχέδιο Ανάν, «ναι» στην αναθεώρηση του άρθρου 16 υπέρ των ιδιωτικών πανεπιστημίων και πάει λέγοντας… Ο Γ. Παπανδρέου δεν έχασε φυσικά την ευκαιρία που του παρείχαν το «Βήμα» και ο Κ. Σημίτης.

«Το ΠΑΣΟΚ δεν χειραγωγείται. Ο ελληνικός λαός, και κανείς άλλος, αποφασίζει για το ποιος κυβερνά τον τόπο», δήλωσε απαντώντας στο «Βήμα», ενώ απέρριψε τον ρόλο Σημίτη στις διαδικασίες εκλογής προέδρου στο ΠΑΣΟΚ.

«Αυτές τις διαδικασίες τις εγγυώμαι εγώ», υπογράμμισε και συνέχισε: «Εγγυητής της ενότητας είναι τα συντεταγμένα όργανα του Κινήματος, ο ίδιος ο πρόεδρος… Δεν χρειάζονται άλλοι εγγυητές».

Από εκεί που η κατακραυγή εναντίον του Γ. Παπανδρέου ήταν καθολική μέσα στο ΠΑΣΟΚ και η απομάκρυνσή του «περίπατος», τα λάθη της άλλης πλευράς μετέτρεψαν την υπόθεση σε μακρόχρονη αναμέτρηση αβέβαιης έκβασης.