Βυζάντιον

Γράφω την Πέμπτη, χωρίς να γνωρίζω τι έχει συμβεί μέχρι τώρα στο ΠΑΣΟΚ. Και έχει πάει Πέμπτη απόγευμα. Το Πολιτικό Συμβούλιο συνεδριάζει και το πολίτμπιρο στην εφημερίδα περιμένει τη στήλη. Βαρέθηκα να περιμένω, τη στέλνω έτσι. Διότι δεν περιμένεις απλώς να τελειώσει, αλλά να ηρεμήσουν κάπως οι δικοί σου και να πάρεις καλή σειρά στα τηλεφωνήματα. Πάω στη Χαριλάου Τρικούπη. Στο χέρι θα κρατάω καφέ από τα Starbucks. Να είναι σαφές το μήνυμα ότι το καφεδάκι έχει και αμερικανικό δάχτυλο μέσα, να έχει κάτι παραπάνω να πει και ο Βαγγέλης. Αφού ο ψυχάκιας που τον μπουγέλωσε εντάσσεται σε οργανωμένο σχέδιο, τότε φαντάσου τι μπορεί να σκεφτεί κανείς για δημοσιογράφους που φαίνονται μια χαρά στα λογικά τους. Τέλος πάντων, αυτήν τη στιγμή δεν ξέρω αν όλοι του Πολιτικού Συμβουλίου έφυγαν από την πόρτα ή κάποιοι προτίμησαν το παράθυρο. Μπορεί και να σφάζονται στα στενά γύρω από τη Χαριλάου Τρικούπη. Πιστεύω, όμως, πως το θέαμα θα είναι σπουδαίο. Είδατε τι μπορούν να προκαλέσουν κάποια θεσμικά και πολιτικά κωλύματα; Κανονικά ο Πρετεντέρης έπρεπε να πάρει αυτομάτως –και αυτοδικαίως– το κόμμα, χωρίς να χρειάζεται καταφυγή σε αχυράνθρωπους τύπου Βενιζέλου. Αλλά και τώρα το θέαμα είναι, κατά βάθος, αμιγώς τηλεοπτικό, ασχέτως αν δεν παρουσιάζεται ως έπρεπε. Παίρνεις τους δύο, τους βάζεις στην Παιανία, στο σπίτι του Big Brother και δίνεις δύο επιλογές: πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ θα γίνει όποιος επιζήσει ή όποιος εκλεγεί από το κοινό. Εννοείται ότι θα προβληθεί αποκλειστικά από το Mega. Άλλο ωραίο μέρος για το debate είναι το κυλικείο της «Ελευθεροτυπίας» προκειμένου να εξασφαλίζεται η ουδετερότητα.

••••
Εγώ, πάντως, αν ήμουν Βενιζέλος, θα περίμενα να τελειώσει ο Γιώργος, θα ανέβαινα στο βήμα και απλώς θα τον ρωτούσα: «Στη μάνα σου το ʼπες;»

••••
Αν μη τι άλλο, όλη η σημειολογία της υπόθεσης βρίθει συμβολισμών. Για παράδειγμα, απορώ γιατί ο Βενιζέλος διάλεξε το Ζάππειο για τις δηλώσεις του. Ουδείς στέκεται σε αυτήν την επιλογή. Πιστεύω πως είχε άλλο σκοπό, πήγαινε για να σκαρφαλώσει στα κάγκελα του Μαξίμου και να απευθυνθεί από εκεί προς τον λαό του, αλλά τον συγκράτησαν και τον έχωσαν στο Ζάππειο. Ως εναλλακτική επιλογή ίσως να διέθετε το μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη, τους στύλους του Ολυμπίου Διός και την ταράτσα της Βουλής, σαν τον Κινγκ Κονγκ που ψάχνει την αγαπημένη του. Ματαίως προσπαθώ να περιγράψω τη σκέψη και να διακρίνω τις προθέσεις του ανδρός. Το βλέμμα του τα λέει όλα. Όταν έρχεται στην Αθήνα νομίζει πως το αεροδρόμιο έχει το όνομά του. Και το προσωνύμιο «Μπένι» δεν είναι τυχαίο. Προέρχεται εκ του «Μπενίτο».

••••
Στα σοβαρά τώρα. Έχω τη διήγηση στελέχους του ΠΑΣΟΚ για τα γεγονότα που έλαβαν χώρα το βράδυ της Κυριακής στη Χαριλάου Τρικούπη. Ναι, ισχύει πως ο Λαλιώτης έλεγε για θετικά μηνύματα από την επαρχία. Αλλά είναι γνωστό σε όλους πως ο Λαλιώτης ζει σε άλλο χρόνο, μπορεί και σε άλλο κόσμο. Όταν ανακοινώθηκαν τα πρώτα exit poll, ο Γιώργος χαμογελούσε και έλεγε πως όλα πηγαίνουν καλά. Με αυτό απόρησαν αρκετοί που άρχισαν να ανησυχούν μήπως βιώνουν κάποια ρεαλιστική ουτοπία, μια πραγματικότητα που μόνο ο Γιώργος και ο Λαλιώτης μπορούν να αντιληφθούν. Τέλος πάντων, ο πρόεδρος παρακολουθούσε την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων παρέα με τον Λαλιώτη, τον Αθανασάκη και τον Νίκο Παπανδρέου. Βενιζέλος, Διαμαντοπούλου ήταν σε άλλον όροφο. Κάποτε, όμως, συναντήθηκαν όλοι μαζί.

••••
Μου λένε πως ο Βενιζέλος κυκλοφορούσε, περίπου, σαν τον Τζακ Νίκολσον στη «Λάμψη», του έλειπε μόνο το τσεκούρι. «Έπρεπε να τον έβλεπες Προκόπιε. Και δεν μπορεί να έγινε έτσι από το αποτέλεσμα, όλοι μας το περιμέναμε ασχέτως αν δεν το ομολογούσαμε. Η αδρεναλίνη και η άφιξη της μεγάλης στιγμής τον μετέτρεψαν σε θηρίο…» Ο άνθρωπος που μου ιστορεί τα γεγονότα λέει πως ο Βενιζέλος απευθύνθηκε στον Γιώργο με ύφος ιταμό. Του το είπε κάπως έτσι: «Να βγεις να πεις ότι ξεκινούν οι διαδικασίες για νέα ηγεσία». Τότε «αρπάχτηκε» ο Νίκος Παπανδρέου, ενώ ο Γιώργος αντιγύρισε με ένα «Δεν θα μου πεις εσύ τι θα κάνω και πώς θα το κάνω», με κάτι τέτοιο τέλος πάντων. Εκεί παρενέβη η Φώφη που τους είπε ότι καλό θα ήταν ηρεμήσουν και να βγει μια αξιοπρεπής εικόνα προς τα έξω. Ο Γιώργος έγραψε τη δήλωσή του με τον Λαλιώτη και τον Νίκο. Κατά μία εκδοχή ο Βενιζέλος προτίμησε να μιλήσει εκείνο το βράδυ επειδή θεώρησε ότι η δήλωση δεν ήταν σαφής, πως ο Παπανδρέου περιέγραφε ένα ασαφές πλαίσιο προθέσεων και διαδικασιών. Τα υπόλοιπα τα απολαμβάνουμε όλοι μας. Η συνέχεια επί της οθόνης. Του Mega φυσικά.

••••
Το μόνο ωραίο με όλα αυτά είναι πως πιθανή εκλογή του Ευάγγελου θα δώσει ένα θανάσιμο πλήγμα στην οικογενειοκρατία που βασανίζει αυτόν τον τόπο. Διότι ο Βαγγέλης είναι παντρεμένος με τη Λίλα Μπακατσέλου, γόνο μιας απλής εργατικής οικογένειας από τη Θεσσαλονίκη.

••••
Να δείτε που στο τέλος οι πρόεδροι του ΠΑΣΟΚ θα είναι σαν τις πάνες: τους αλλάζεις συχνά. Για τον ίδιο ακριβώς λόγο.

••••
Α, και κάτι για τον Σημίτη. Από το ΠΑΣΟΚ μού είπαν πως κατάλαβαν τι συμβαίνει όταν το περιβάλλον του διαβεβαίωνε με έμφαση –και σαφή ενόχληση– ότι δεν τίθεται θέμα συμμετοχής του πρώην πρωθυπουργού στα σχέδια του Γιώργου, όποια και αν είναι αυτά.

••••
Μετά απευθύνθηκα σε έναν καλό άνθρωπο στη Ρηγίλλης και τον ρώτησα πώς θα συμπεριφερθεί ο Καραμανλής στη Βουλή, στη συζήτηση των προγραμματικών δηλώσεων, όταν βρει μπροστά του τον Γιώργο. Όπως καταλαβαίνετε, θα μπορούσε να του πει ένα «Άντε αγόρι μου να δεις αν θα είσαι και αύριο εδώ» και να ξεμπερδεύει. Μου λένε πως πιθανότατα δεν θα το κάνει, έχει την πολυτέλεια για fair play. Η ίδια γραμμή θα περάσει και στους υπουργούς. Η συζήτηση μάλλον θα κυλήσει σαν να μη συμβαίνει απολύτως τίποτα στο ΠΑΣΟΚ.

••••
Ομολογώ πως έχουν ενθουσιαστεί με τη νέα κυβέρνηση για έναν και μόνο λόγο. Περιμένω να παρακολουθήσω τις αγορεύσεις του υφυπουργού Γιάννη Ιωαννίδη στη Βουλή. Προσδοκώ το έργο και την πολιτεία αυτού του ανθρώπου που επάξια, χρόνια τώρα, αντιπροσωπεύει το ευ αγωνίζεσθαι, του πολιτικού ανδρός που είναι συνώνυμος της ευπρέπειας και του αθλητικού ήθους. Μη σας κουράζω, ένας από τους λόγους για τους οποίους βρίσκεται στην κυβέρνηση είναι η εξυπηρέτηση του Ισίδωρου Κούβελου στην περίπτωση που ο Βόλος και η Λάρισα πάρουν τους Μεσογειακούς Αγώνες.

••••
Πριν από είκοσι χρόνια ο Τζίμης Πανούσης τραγουδούσε: «Εκλογές, κόμματα, με φρου φρου και αρώματα. Ψηφοδέλτια σταύρωνα και όλη νύχτα καύλωνα. Στης Βουλής τα έδρανα, αχ κι εγώ να έκλανα.» Και να που η ευχή θα πραγματοποιηθεί! Διότι στιχουργός του υπέροχου αυτού τραγουδιού δεν είναι άλλος από τον Γρηγόρη Ψαριανό! Πώς τα φέρνει η ζωή, ε Γρηγόρη; Να τον δω και με συνοδεία αστυνομικού, ως δικαιούται πλέον, και μετά θα σκαρφαλώσω στα Μετέωρα να ψάχνω μοναστήρι. Πέρα από τα χαριτωμένα, υπάρχει και ένα παρασκήνιο εδώ. Κανένας από το κόμμα δεν τηλεφώνησε στον βουλευτή για να τον συγχαρεί. Κανένας. Αντιθέτως κάποιοι από την Κουμουνδούρου ψιθύριζαν πως ο πρόεδρος Αλαβάνος θα πρέπει να ζητήσει από τον Ψαριανό να παραιτηθεί. Προληπτικά τους ενημερώνω να μη διανοηθούν να το κάνουν. Το ξεφωνητό θα ακουστεί σε όλη την Αθήνα.

••••
Σε όλη την Αθήνα ακούστηκε και ο οδυρμός για τη μη εκλογή της μικρής «γαλάζιας» στρουμφίτας που υιοθέτησα, της Σοφίας Λουκέρη. Πήραμε κάτι παραπάνω από 5.000 σταυρούς. Οι μισοί από αυτούς να προσέλθουν ως πελάτες στο οδοντιατρείο, έχουν βγει τα έξοδα της επόμενης εκλογής.

••••
Και τώρα κάνω το μεγάλο βήμα. Για άλλη μια Κυριακή αυτή η εφημερίδα θα βρεθεί πίσω από την «Καθημερινή», την «Ελευθεροτυπία», το «Βήμα» και το «Θέμα». Στο «ΠΑΡΟΝ» αρμόζει μία καλύτερη τύχη. Και αυτήν την καλύτερη τύχη μπορεί να τη διαμορφώσει ενωτικά και συλλογικά μέσα από τις δημοκρατικές διαδικασίες. Είναι προφανές ότι είμαι παρών. Το οφείλω στην εφημερίδα και στους αναγνώστες της. Και χαίρομαι γιατί το καταστατικό της εταιρείας προβλέπει την άμεση εκλογή του εκδότη από το σύνολο των αναγνωστών και φίλων. Πρέπει το κοινωνικό «ΠΑΡΟΝ», το αυθεντικό «ΠΑΡΟΝ», που αγωνίστηκε, ελπίζει και δικαιούται να είναι αισιόδοξο και υπερήφανο, να μετάσχει δυναμικά, μαζικά και με όραμα προς το μέλλον σε αυτήν τη διαδικασία, που θα είναι η αρχή της ριζικής ανανέωσής του, γιατί πρέπει να αποκαταστήσουμε έναν επίπλαστο συσχετισμό που καταγράφηκε σήμερα. Δεν είναι αυτός ο πραγματικός συσχετισμός για το ΠΑΡΟΝ.

Προκόπιος