Ψήφο για την ανόρθωση της χώρας και των θεσμών

Για το πώς θέλουν να κυβερνώνται. Αν, δηλαδή, από την άλλη κιόλας βδομάδα, ρεαλιστικότεροι χαρακτηρισμοί για το καθεστώς θα είναι και πάλι οι σε ευρεία χρήση γνωστοί, όπως κομματοκρατία, μιντιοκρατία, οικογενειοκρατία ή και -συχνά πυκνά- φαυλοκρατία. Σήμερα οι πολίτες μπορούν να συμβάλουν ώστε το γυάλινο κέλυφος μιας εικονικής δημοκρατίας να αποκτήσει ουσία και περιεχόμενο. Έτσι που η βούληση και η φωνή τους να μετρούν και μετά τη διαλογή των ψηφοδελτίων.

– Για την πορεία που θέλουν να ακολουθήσει η χώρα: Να μείνει στον ίδιο παρακμιακό κατήφορο της εσωτερικής σήψης και της εξωτερικής ανυποληψίας (αν και εδώ πιάσαμε πάτο, όπως απέδειξε η πρόσφατη δραματική εμπειρία); Η να αναζητήσει μονοπάτια ανόδου προς την πολιτειακή υγεία, τη σοβαρότητα και την αξιοπρέπεια;

– Εάν στον ανήφορο της ανασυγκρότησης λειτουργικού, κοινωφελούς και σεβαστού κράτους αλλά και συνεκτικής και υγιούς κοινωνίας είναι κατάλληλος να οδηγήσει ένας από τους δίδυμους ηγεμονικούς πολιτικούς σχηματισμούς που κυβέρνησαν επί δεκαετίες. Η εάν απαιτείται ανατροπή του πολιτικού σκηνικού για την ανάδειξη νέων δυνάμεων και τον φρονηματισμό όσων δικαιούνται να επιζήσουν.

(Σε άρθρο της περασμένης Κυριακής αναπτύχθηκε μια μέθοδος επιλογής, διά της απαγωγής και της αιτιολογημένης απόρριψης κομματικών προσφορών, που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο τρόπος για την πρόκληση του καθαρτήριου πολιτικού σεισμού και της αναδιάταξης και ανανέωσης των δυνάμεων διακυβέρνησης της χώρας είναι ένας: Η μαζική ψήφος στο ΚΚΕ – ως πρότυπο και υπόδειγμα αδιαφιλονίκητης ανιδιοτέλειας, κοινωνικής ευαισθησίας, ασυμβίβαστης υπεράσπισης της εθνικής ανεξαρτησίας και αξιοπρέπειας, σεβασμού των θεσμών και συνεπούς, ουσιαστικού όσο και ευπρεπούς δημόσιου λόγου. (Συγκρίνατε στα «παράθυρα».) Υψηλά ποσοστά του θα ανατινάξουν την αυτάρκεια και την αλαζονεία της σιγουριάς, θα φρονηματίσουν και θα αλλάξουν τους κανόνες του παιχνιδιού η και τη φυσιογνωμία της σκακιέρας. Αλλά εδώ, ενώπιον της κάλπης, καθείς επιλέγει κατά συνείδησιν.)

Όλες οι ενδείξεις δημιουργούν, πάντως, την εντύπωση ότι οι σημερινές δεν θα είναι οι συνηθισμένες εκλογές, με τους πειθαρχημένους στρατούς οπαδών, τις κουβεντούλες και τα πειράγματα στις ουρές και τα πηγαδάκια, πριν και μετά τη κάλπη.

Συνείδηση κρισιμότητας;

Ο συγκλονισμός που προκάλεσε η πρόσφατη καταστροφή φαίνεται να έχει επιφέρει μιαν αφύπνιση αυτού του λαού στην πραγματικότητα που τον περιβάλλει – πίσω από τον γυάλινο μπερντέ. Ότι μια εγκατεστημένη παθητική εκλογική ψυχολογία (επιβεβλημένο διά νόμου καθήκον, κομματική υποχρέωση, οικογενειακή παράδοση, προσωπικός εθισμός, μοιρολατρικός αυτοματισμός) σαρώνεται από μιαν οδυνηρή αίσθηση κρίσεως. Ότι ο πολίτης συνειδητοποιεί το μέγεθος της ευθύνης που επωμίζεται, για τη διαμόρφωση της μοίρας του, των παιδιών του και του τόπου του, με τις επιλογές του. Μακάρι αυτές οι ενδείξεις να επαληθευθούν.

Σε τέτοια περίπτωση νέα αξιολογικά κριτήρια θα λειτουργήσουν στην επιλογή μεταξύ των εκτεθειμένων ψηφοδελτίων και μεταξύ των υποψηφίων στο επιλεγμένο ψηφοδέλτιο. Δικαιούται να ελπίζει κανείς ότι:

– Στην επιλογή μεταξύ των κομμάτων θα παραμερισθούν οι παραπλανητικές εντυπώσεις από προβαρισμένα «ντιμπέιτ» και συνεντεύξεις, από σποτάκια, ομιλίες και πόζες κατά τις συνταγές εκλογομαγείρων επικοινωνιολόγων και από το εν γένει παραισθησιογόνο προεκλογικό θέατρο.

Ότι, με την ίδια αυστηρότητα που ισχύει στην επιλογή των στελεχών μιας ιδιωτικής επιχείρησης, ο πολίτης θα επιλέξει με βάση το ιστορικό, τη «βιογραφία» της κάθε παράταξης, τα πεπραγμένα της και τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της. Πάντα με την επίγνωση ότι κρίση επιπόλαια ή ενσυνειδήτως χαριστική είναι ανέκκλητη για μία τετραετία και θα ‘χει συνέπειες, ενδεχομένως ολέθριες, για τον ίδιο και για τον τόπο.

Στην περίπτωση των πεισματικών και αταλάντευτων οπαδών (που μεταφέρουν με πούλμαν τον ενθουσιασμό και τις σημαίες τους από συγκεντρώσεως σε συγκέντρωση και μεταφέρονται δαπάναις του κόμματος στην εκλογική τους περιφέρεια για να ψηφίσουν), όπου επίσης ενδημεί προβληματισμός και πόθος προσωπικής και συλλογικής ανόδου, υπάρχει και γι’ αυτούς δυνατότητα -και ευθύνη- επιλογής. Για την ανύψωση της ποιότητας της κοινοβουλευτικής τους εκπροσώπησης.

– Στην επιλογή μεταξύ των υποψηφίων σε κάθε ψηφοδέλτιο, η σταυροδοσία θα όφειλε να υπακούσει στα ίδια αυστηρά αξιολογικά κριτήρια.

Όχι στην εξοικείωση και τις «συμπάθειες» σε πρόσωπα που προβάλλουν κατά κόρον τα ΜΜΕ της διαπλοκής – για να έχουν τα δικά τους ερείσματα στη Βουλή. Αντίθετα, η συχνότητα των εμφανίσεων στα «παράθυρα» πρέπει να αποτελεί λόγο δυσπιστίας και η επιθετική προπέτεια προς τη διαφορετική άποψη, ένδειξη φασιστικής νοοτροπίας και λόγο μαυρίσματος.

Επιλογή με το μικροσκόπιο

Για όσους άσκησαν υπουργικά αξιώματα ασφαλές μέτρο κρίσεως είναι φυσικά το ιστορικό τους – εναργέστερο στη μνήμη των κοινωνικών κατηγοριών της αρμοδιότητάς τους αλλά όχι άγνωστο και στο σύνολο του πληθυσμού. Υπάρχουν άξιοι και έντιμοι, πλην περιθωριοποιημένοι από τις ηγετικές καμαρίλες και τους μηχανισμούς της διαπλοκής, που πρέπει να πριμοδοτηθούν.

Και υπάρχουν αυτοί που αποδείχθηκαν ανεπαρκείς, επιζήμιοι και διαβλητοί, που πρέπει να απομακρυνθούν. Όσοι έβλαψαν τα συμφέροντα ή το διεθνές κύρος της χώρας , διά την εύνοια ξένων «προστατών», όσοι αλλοίωσαν τη δημογραφία, υπέσκαψαν την εθνική παιδεία, ζημίωσαν την άμυνα και τραυμάτισαν θανάσιμα το μοναδικό φυσικό και κοινωνικό περιβάλλον της χώρας, αποδείχθηκαν επικίνδυνοι.

Όσοι, διά του παραδείγματος ή της ιδιοτελούς ανοχής εξέθρεψαν και ενθάρρυναν τη διαφθορά δεν πρέπει, αντί της φυλακής, να επανέλθουν στο Κοινοβούλιο.

Είναι γνωστοί όσοι πλούτισαν στη διακονία του δημοσίου συμφέροντος, αυτοί που οργανώνουν πολυτελείς δεξιώσεις με εκατοντάδες προσκεκλημένων, οι ευνοούμενοι των «βαρόνων» των μίντια, οι ευωχούμενοι στα γιοτ μεγιστάνων. Σήμερα κρίνει ο πολίτης αν αυτοί θα τον ξανακυβερνήσουν ή θα τον εκπροσωπούν.

Οι άλλοι, που διετέλεσαν βουλευτές ή πρωτοεμφανίζονται, είναι στην πλειονότητά τους γνωστοί στην περιφέρεια όπου εκτίθενται. Ο συνειδητός ψηφοφόρος θα κρίνει ότι τα «λαμπερά πρόσωπα» είναι για την πασαρέλα των καλλιστείων και ότι για την ποιοτική αναβάθμιση της πολιτικής απαιτούνται άλλου είδους προσόντα, όπως υψηλή νοημοσύνη, παιδεία και καλλιέργεια, ηθική ακεραιότητα και έφεση προσφοράς, χαρακτηριστικά των οποίων μόνος διαθέσιμος δείκτης είναι η επαγγελματική και κοινωνική καταξίωση.

Με τα ίδια αυστηρά μέτρα πρέπει να επανακριθούν οι γόνοι «πολιτικών τζακιών» και τα αναστήματα κομματικών φυτωρίων, χωρίς άλλη επαγγελματική και κοινωνική ιστορία και αναγνώριση. Αποτρεπτικά στη περίπτωσή τους πρέπει επιπλέον να λειτουργεί η φροντίδα για την κατάλυση της οικογενειοκρατίας και η διαπίστωση ότι και στην πολιτική η αιμομιξία παράγει εκφυλισμό.

Αλάνθαστο, τέλος, γενικό κριτήριο-οδηγός του σημερινού ψηφοφόρου είναι ο παραμερισμός του «πώς φαίνεται» και η στόχευση του «τι είναι». Ποιος κρύβεται πίσω από μιαν εικόνα υποψηφίου, επίπλαστη, φιλοτεχνημένη από μαστόρους του πολιτικού μάρκετιγκ (επικοινωνιολόγους, διαφημιστές, δημοσιογραφικά βαποράκια) και αποτέλεσμα μακροχρόνιας άσκησης. Το τελικό προϊόν εμφανίζεται πάντοτε τυποποιημένο και ο οξυδερκής παρατηρητής το διακρίνει. Ας αφεθεί λοιπόν στο ράφι αυτή τη φορά.

Είθε αυτές οι κάλπες να αναδείξουν μια νέα σωτήρια συνειδητοποιημένη προσέγγιση της άσκησης του εκλογικού δικαιώματος, για την ανόρθωση της χώρας και των θεσμών.