ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΡΟ ΤΗΣ ΚΑΛΠΗΣ
Ο Γιώργος Παπανδρέου την τελευταία εβδομάδα ήταν σαφώς καλύτερος και πιο πειστικός απʼ όσο συνήθως. Ο λόγος του ήταν πιο ψύχραιμος, συγκροτημένος και αποτελεσματικός στην προσέγγιση των ψηφοφόρων. Το μεγάλο πρόβλημα για το ΠΑΣΟΚ είναι να συσπειρώσει τους φίλους του και να ξανακερδίσει τους οριακούς εκείνους ψηφοφόρους του που έφυγαν το 2004 για τη Νέα Δημοκρατία απογοητευμένοι από τον νεοφιλελευθερισμό της κυβέρνησης Σημίτη. Δεν είναι βέβαιο ότι το διάστημα των τρεισήμισι χρόνων που παρήλθε από τις εκλογές της 7ης Μαρτίου 2004 είναι αρκετό για να τους κάνει να επιστρέψουν, διαγράφοντας μιαν απεχθή για τον κόσμο περίοδο του ΠΑΣΟΚ. Στο διάστημα που πέρασε το ΠΑΣΟΚ δεν κατάφερε να φτιάξει μια σημαντικά νέα εικόνα, τέτοια που θα αντικαταστήσει την παλαιά αλαζονική που απομάκρυνε τους ψηφοφόρους. Συχνά στα ΜΜΕ και κυρίως στην τηλεόραση εμφανίζονταν στελέχη του καθεστώτος Σημίτη που προσπαθούσαν να πείσουν ότι το ΠΑΣΟΚ είναι συγχρόνως άλλο και καινούργιο, αλλά και όσα έκανε πριν ήταν άριστα και σωστά. Κάτι απʼ τα δύο πρέπει να συμβαίνει. Δεν μπορεί να συμβαίνουν και τα δύο. Επίσης, είναι προφανές ότι χρειάζονται άλλα πρόσωπα, προκειμένου να πείσουν για κάτι από τα δύο και κυρίως για το πρώτο, ότι δηλαδή άλλαξε και είναι καινούργιο. Δεν γίνεται οι εκπρόσωποι της σημιτικής περιόδου να εμφανίζονται λέγοντας εμείς είμαστε μεν, αλλά τώρα είμαστε άλλοι. Είναι αφελές και προκλητικό.
Ο Κώστας Καραμανλής έχασε μέρος της σιγουριάς και της ψυχραιμίας του ίσως γιατί πιέστηκε περισσότερο από τον αντίπαλό του και αυτό που έμοιαζε να θεωρεί περίπου υγιεινό περίπατο, τις εκλογές, μεταβλήθηκε σε σκληρή αναμέτρηση. Εκτός από το ΠΑΣΟΚ, που είναι ο φυσικός αντίπαλος της ΝΔ για την εξουσία, μεγάλο πρόβλημα αποτέλεσε η ύπαρξη του ΛΑΟΣ και η απήχηση σε ορισμένα στρώματα του πληθυσμού του προέδρού του Γ. Καρατζαφέρη. Δεν είναι γνωστό, σε λίγες ώρες θα ξέρουμε, αν το κόμμα αυτό κατάφερε να κρατήσει τις δυνάμεις που εφέρετο να συγκεντρώνει στις δημοσκοπήσεις, όπου κυμαινόταν μεταξύ 4 και 5%. Αν έπεσε θύμα της πόλωσης, τότε ευθέως ευνοημένη θα είναι η ΝΔ. Εδώ πρέπει να κάνουμε μια σύγκριση με την ανάλογη συνύπαρξη ΠΑΣΟΚ και ΔΗΚΚΙ. Όταν πρωτοεμφανίστηκε σε εκλογές το (συγγενές προς το ΠΑΣΟΚ) ΔΗΚΚΙ (το 1996), με τον κ. Δ. Τσοβόλα επικεφαλής, συγκέντρωσε το διόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό του 4,43%. Αυτό όμως δεν εμπόδισε το ΠΑΣΟΚ να κερδίσει τις εκλογές συγκεντρώνοντας το «λίγο» 41,49%, που όμως του ήταν αρκετό, αφού η ΝΔ έφθασε μόλις το 38,12%. Στις εκλογές του 2000 ανέβηκε στο 43,79%, κερδίζοντας στο νήμα την εξουσία, αφού και η ΝΔ είχε ανέβει στο 42,74%. Το ΔΗΚΚΙ έπεσε στο 2,69%. Στις εκλογές του 2004 το ΔΗΚΚΙ έπεσε στο 1,79%, αλλά αυτό δεν βοήθησε πολύ το ΠΑΣΟΚ που έφτασε μεν το 40,55%, αλλά η ΝΔ είχε φύγει με μια διαφορά σχεδόν 5%, φθάνοντας το 45,30%. Προκύπτει λοιπόν ότι ο ρόλος του ΔΗΚΚΙ αν και πήρε μεγάλο ποσοστό το 1996 δεν ήταν καθοριστικός για την τύχη του συγγενούς ΠΑΣΟΚ, κάτι που μπορεί να συμβεί και με τη σχέση ΛΑΟΣ – ΝΔ. Αυτό φυσικά ισχύει στην περίπτωση που το ΠΑΣΟΚ δεν την ξεπεράσει σε ψήφους, οπότε θα είναι αυτή πρώτο κόμμα και τότε η ερμηνεία για τον ρόλο του ΛΑΟΣ θα είναι διαφορετική. Θυμίζουμε ότι στην πρώτη εκλογική του (σε βουλευτικές εκλογές) εμφάνιση ο ΛΑΟΣ είχε πάρει 2,19%.
Όλα αυτά θα ξεκαθαρίσουν σε λίγες ώρες και τότε θα κριθούν οι αυτοδυναμίες, οι δηλώσεις περί αδυναμίας συνεργασιών, η ψυχραιμία του καθενός και οι κινήσεις των στελεχών του μεγάλου κόμματος που θα χάσει. Διότι αυτό που θα κερδίσει απλώς θα κυβερνά. Το επόμενο πρωί θα είναι πιο ενδιαφέρον για όλους.