Με το βλέμμα στο Ιράκ γιορτάστηκε η 11η Σεπτέμβρη

Οι καταθέσεις των δύο σημαντικότερων ανθρώπων ξεσήκωσαν μια θύελλα αντιδράσεων και διαμαρτυριών που ως κοινό παρανομαστή είχαν το αίτημα αποχώρησης του αμερικανικού στρατού από το Ιράκ.
Απέναντι σε αυτό το αίτημα, που το ενστερνίζεται και η συντριπτική πλειοψηφία της αμερικανικής κοινής γνώμης, η απάντηση του αμερικανού στρατηγού Ντέιβιντ Πετρέους μόνο κοροϊδία μπορεί να χαρακτηριστεί. Η απάντησή του σε αυτό το αίτημα ήταν πως μέχρι τον Ιούλιο θα έχει αποχωρήσει η επιπλέον δύναμη των 30.000 στρατιωτών που στάλθηκε στο Ιράκ για να στηρίξει την επιχείρηση ανάκτησης της Βαγδάτης (surge, όπως κατοχυρώθηκε να λέγεται). Δηλαδή ότι σε έναν σχεδόν χρόνο ο αμερικανικός στρατός θα είναι όσοι είναι και σήμερα… Δικαίως η επικεφαλής των Δημοκρατικών Νάνσι Πελόσι χαρακτήρισε «προσβολή στην ευφυία του αμερικανικού λαού» τη δήλωση ότι αυτό αποτελεί νέα κατεύθυνση για το Ιράκ.

Η εικόνα που μετέφεραν στα μέλη των αμερικανικών νομοθετικών σωμάτων οι δύο αξιωματούχοι ήταν πολλές φορές παραπλανητική, προκαλώντας την οργισμένη αντίδραση ορισμένων γερουσιαστών – που δεν προέρχονταν πάντα από το στρατόπεδο των Δημοκρατικών. Περιγράφοντας για παράδειγμα ο στρατηγός Πετρέους τη βελτίωση που παρουσιάζει η κατάσταση στη Βαγδάτη και αναφέροντας πόσο έχουν μειωθεί οι βομβιστικές επιθέσεις, παρέλειψε να περιγράψει τις βίαιες μετακινήσεις πληθυσμού που έχουν πραγματοποιηθεί με απώτερο στόχο να δημιουργηθούν εθνοτικά ή θρησκευτικά ομοιογενείς συνοικίες και περιοχές. Οπότε στον βαθμό που επιτυγχάνεται αυτός ο στόχος παύει η τρομοκρατική δράση και μειώνονται οι βομβιστικές επιθέσεις. Αξίζει εδώ να υπενθυμίσουμε ότι αυτό που συντελείται τώρα στο Ιράκ με ποτάμια αίματος υπό την ανοχή κι ενίοτε την ανοιχτή υποκίνηση των Αμερικανών, προετοιμάζοντας το έδαφος για την τριχοτόμηση της χώρας σε έναν σιίτικο νότο, σουνίτικο κεντρικό τμήμα και κουρδικό βορρά, πριν από δέκα περίπου χρόνια το είχαν επικαλεστεί ως πρόσχημα στα Βαλκάνια για να δικαιολογήσουν την επέμβασή τους.

Εν κατακλείδι η κατάθεση των δύο αξιωματούχων στην Ουάσινγκτον δεν έκανε κανέναν σοφότερο ούτε πιο αισιόδοξο για το μέλλον του Ιράκ ή των αμερικανών στρατιωτών. Συμπίπτοντας όμως με τις τελετές μνήμης που έγιναν από τη μια άκρη της Αμερικής ως την άλλη για τη συμπλήρωση έξι χρόνων από τις επιθέσεις της 11ης Σεπτέμβρη, οι καταθέσεις των δύο αξιωματούχων έδειξαν ότι οι πολιτικές που υλοποιήθηκαν με αφορμή τις επιθέσεις έκαναν τον κόσμο πολύ πιο ανασφαλή, αυξάνοντας τα θύματα σε εκθετικό βαθμό…