Επικαιρότητα
1 Ο υπουργός Δικαιοσύνης των ΗΠΑ και στενός φίλος και συνεργάτης του Προέδρου Μπους Αλμπέρτο Γκονζάλες αναγκάστηκε να παραιτηθεί από την κυβέρνηση, μετά την σφοδρή κριτική που δέχτηκε για την αναιτιολόγητη απόλυση οκτώ περιφερειακών ομοσπονδιακών εισαγγελέων. Είναι το τέταρτο μέλος της κυβέρνησης Μπους που εξαναγκάζεται σε παραίτηση υπό το βάρος εξευτελιστικών κατηγοριών. Έχουν προηγηθεί οι παραιτήσεις-αποπομπές των Ντόναλντ Ράμσφελντ (υπουργού Άμυνας), Πολ Γούλφοβιτς (υφυπουργού Άμυνας) και του Τζορτζ Τένετ (επικεφαλής της CIA), που και οι τρεις τους υπήρξαν οι αρχιτέκτονες της εισβολής στο Ιράκ χρησιμοποιώντας την εν γνώσει τους ψευδή και κατασκευασμένη «έγκυρη» πληροφορία ότι ο Σαντάμ Χουσεΐν διαθέτει χημικά όπλα μαζικής καταστροφής. Με ψεύτικα στοιχεία κατάφεραν να συνδέσουν το Ιράκ με τη διεθνή τρομοκρατία και να παραπλανήσουν την αμερικανική και διεθνή κοινή γνώμη. Ο παραιτηθείς υπουργός Δικαιοσύνης Αλμπέρτο Γκονζάλες υπήρξε στενός συνεργάτης του Προέδρου Μπους, από τότε που ο Πρόεδρος ήταν ακόμη κυβερνήτης του Τέξας και τον Νοέμβριο του 2004 ανέλαβε υπουργός Δικαιοσύνης και κατάφερε να καταρρακώσει κάθε έννοια δικαιοσύνης στις ΗΠΑ.
Η τρομοκρατική επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 του έδωσε την ευκαιρία να εκδηλώσει την αγριότητα των απάνθρωπων αισθημάτων του. Θεωρείται ο ιθύνων νους των βασανιστηρίων στις αμερικανικές φυλακές του Αμπού Γκράιμπ στο Ιράκ και των όσων συνέβησαν και συμβαίνουν στις φυλακές των ΗΠΑ στο Γκουαντανάμο. Το όνομά του συνδέθηκε με το παράνομο πρόγραμμα παρακολούθησης αμερικανών πολιτών (άραγε υπόπτων τρομοκρατικών πράξεων;) χωρίς σχετικό ένταλμα και χωρίς άδεια του αρμοδίου δικαστηρίου. Με μνημόνιο που συνέταξε το 2002 «γνωμοδότησε» ως σύμβουλος του Προέδρου ότι ο Μπους έχει το «προεδρικό δικαίωμα» να παρακάμπτει τους νόμους που απαγορεύουν τα βασανιστήρια αλλά και τις διεθνείς συνθήκες που προστατεύουν τους αιχμαλώτους πολέμου και κατέληγε ότι τα μέλη τρομοκρατικών οργανώσεων (όπως π.χ. η Αλ Κάιντα και οι Ταλιμπάν) δεν έχουν τα δικαιώματα που ορίζει η Συνθήκη της Γενεύης και δεν προστατεύονται από αυτή. Στην ιστορία ο παραιτηθείς Γκονζάλες θα μείνει ως υπέρμαχος των βασανιστηρίων και κατεδαφιστής του διεθνούς δικαίου που προστατεύει τα δικαιώματα των εμπολέμων. Κάτω από τις ατιμωτικές αυτές κατηγορίες κανένας ρεπουμπλικάνος δεν στενοχωρήθηκε για την απομάκρυνσή του από την κυβέρνηση, πλην ίσως του Προέδρου Μπους, που «απρόθυμα» δέχτηκε την παραίτηση του φίλου του υπουργού Δικαιοσύνης. Ήταν ένας «βολικός» για τον Πρόεδρο υπουργός. Δοξάστε τον!
2 Το κατάπτυστο σχέδιο του φιλανδού Αχτισάαρι για την επίλυση του προβλήματος της ανεξαρτησίας του Κοσόβου και της ίδρυσης κρατιδίου-προτεκτοράτου των ΗΠΑ στα Βαλκάνια πνίγηκε μετά την έντονη αντίδραση της Ρωσίας. Τώρα καταρτίστηκε μια «τρόικα» με συμμετοχή την ΕΕ – ΗΠΑ – Ρωσίας, που θα ασχοληθεί με το μέλλον της σέρβικης αυτής επαρχίας Στους κόλπους της ΕΕ, πάντως, κερδίζει έδαφος η λύση της διχοτόμησης του Κοσόβου σε δύο τομείς: τον σερβικό και τον αλβανικό. Και της δημιουργίας δύο αντιστοίχων κρατιδίων. Ενδεικτικό είναι ότι ο ολλανδός υπουργός Εξωτερικών Μαξίμ Φερχάγκεν και ο εκπρόσωπος της
ΕΕ στην τρόικα Βόλφγκανγκ Ίσινγκερ δήλωσε προ ημερών ότι μια τέτοια λύση θα μπορούσε να γίνει αποδεκτή.
Οι ΗΠΑ και η ΕΕ φοβούνται να προχωρήσουν στη λύση της αναγνώρισης της ανεξαρτησίας του Κόσοβου και επιδιώκουν τη διχοτόμηση με τη συγκατάθεση και της Ρωσίας, εν γνώσει τους ότι τα δύο κρατίδια που θα δημιουργηθούν θα είναι θνησιγενή και θα δημιουργήσουν περισσότερα προβλήματα. Ο φόβος των Δυτικών προέρχεται από την απειλή της Ρωσίας ότι η μονομερής αναγνώριση του ενιαίου κράτους του Κόσοβου νομιμοποιεί τη Ρωσία να προβεί στην αναγνώριση της ανεξαρτησίας της Νότιας Οσετίας και της Αμπχαζίας, που ανήκουν τώρα στη Γεωργία, αλλά κατοικούνται από ρωσικής καταγωγής ρωσόφωνους κατοίκους, οι οποίοι ζητούν την ανεξαρτησία τους ή την προσάρτηση της περιοχής τους στη Ρωσία. Είναι ένα ισχυρό όπλο στα χέρια της Ρωσίας.
Όμως οι Ευρωπαίοι φοβούνται ότι γενικά η διχοτόμηση ως λύση θα ξεσηκώσει όλες τις μειονότητες στην Ευρώπη και θα δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα σε πολλά κράτη μέλη της ΕΕ, όπως για παράδειγμα στην Κύπρο (με τους Τουρκοκύπριους), στην Ισπανία (με τους Βάσκους), στη Βρετανία (με τους Ιρλανδούς, τους Ουαλούς και τους Σκωτσέζους) και τώρα στο Βέλγιο με τη δειλή ακόμη προσπάθεια των Φλαμανδών (Ολλανδόφωνοι) να αποκτήσουν αυτονομία. Οι Ευρωπαίοι με τον τεμαχισμό της Γιουγκοσλαβίας άνοιξαν τον ασκό του Αιόλου. Γρήγορα ή αργά θα πληρώσουν το τίμημα.