ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΤΑΒΛΟΥΣ ΤΟΥ ΓΕΡΟ ΕΥΜΑΙΟΥ ΣΤΙΣ ΝΥΧΤΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ

Βαδίζομεν εις τά τυφλά
δίχως τυφλών μπαστούνι
μιά ράτσα πού θά ζήλευαν
ακόμα καί οι Ούνοι.

Δεινοί κι ακαταμάχητοι
εις τήν λεηλασίαν
ολίγον παραλλάσσομεν
απ’ τήν σκληρά Ασίαν.

Πρό ουδενός δέν ορρωδεί
ο σύγχρονος Γραικύλος
(μιά χώρα ανεμόδαρτη
ως ο παλιός ο μύλος).

Είν’ τά δικά του πιό δικά
τά ξένα, δέ, δικά του
κι εις θάλασσαν ανοίγεται
δίκην πυραυλακάτου.
Αφήνει πίσω τήν στεριά
ίνα διακονέψει
ήτοι κοινώς: νά υπηρετεί
κοινότατα, νά κλέψει.

Γκρεμίζει Αρχαία καί Ναούς
καί επί αυτών θά κτίσει
τήν πάσα αθλιότητα,
(τού φτάνει νά κερδίσει).

Νομίζει, δέ, τόν εαυτόν
ως μπροστινό κριάρι
ενώ είν’ ένα πρόβατον
μέ τών βλακών τήν χάρη.

Έχει εις τήν οικίαν του
μεγάλο εικονοστάσι
καί πρίν νά κάνει λαμογιά
εκεί κάνει μιά στάση.

Καί κλαίει καί προσεύχεται
κι όλο σταυροκοπείται,
(ωραίος είν’ ο άθλιος
προφταίνω: Μήν μού πείτε).

Τού λές πώς η Πατρίδα του
λέγεται καί Ελλάδα
κι αυτός κοιτάει τού γείτονα
νά κλέψει τήν γελάδα.

Τυγχάνει καί δικομανής
καί όλο καταγγέλλει
πώς τ’ αλλουνού η άμπελος
είναι δικό του αμπέλι.

Κάνει καί τόν παλικαρά
μέ ξένες όμως πλάτες
καί θεωρεί ως δίκαιον
κλεψιές τε καί απάτες.

Γίνεται καί πρωταδελφός
τού άλλου Πήλιου Γούση,
εις τήν «χωσιά» πανέτοιμος
καθώς καί στό γιουρούσι.

Τήν δε φιλίαν θεωρεί
ως άκρατον συμφέρον
καί μόνον εις τά θηλυκά
δείχνει ενδιαφέρον.

Τήν λεβεντιά του θεωρεί
πώς πρέπει ν’ αποδείξει,
(τού εμπιστεύεσαι αδελφή
κι αυτός θά στήν πηδήξει).

Βεβαίως όσα μαρτυρώ
δέν αφορούν τούς πάντες.
(ο Έλλην εστίν όχημα
δίχως βολάν καί ζάντες).

Εξ εθισμού εις δουλισμό
ψάλλει Ελευθερίαν
όπως μιά πόρνη αυταρχική
μάς κάνει τήν Κυρίαν.

Τόν ηγαπώ τόν Έλληνα
φτάνει νά μ’ αποδείξει
άν κλάνει ή προσεύχεται
ή πεθυμεί νά βήξει.
Διότι τό αόριστον
τό έχει κάνει κτήμα
πού τό αφήνει μοναχά
όταν θά μπει στό μνήμα.

Παίδες Ελλήνων ένδοξων
εγγόνια τής κομπίνας
κάψτε, λεηλατήσετε
κι εννιά έχει ο μήνας.
……………………………………………………………………………………………………….
Οι παραπάνω παρομοιώσεις
δέν αφορούν
τό σύνολο τών Ελλήνων.
Αφορούν αυτούς
πού ως ταγοί συμπεριφέρονται
ούτω πώς.
Ο αριθμός τών επιόρκων είναι
τόσο μέγας όσο
τά λήμματα της εγκυκλοπαίδειας Μπριτάνικα