Εκλογές με ρυθμιστή την… καμένη γη!

Κηδεία ελπίδων και οραμάτων θυμίζουν αυτές οι εκλογές. Σε καμιά περίπτωση δεν θυμίζουν την πολύχρωμη παθιασμένη γιορτή δημοκρατικής έκφρασης της θέλησης του ελληνικού λαού ως προς το ποιος θέλει να τον κυβερνήσει.

Διπλές είναι οι ευθύνες της κυβέρνησης της ΝΔ για την κατάσταση αυτήν. Πρώτον, γιατί αποδείχθηκε με τραγικό τρόπο ότι στάθηκε ανίκανη να κρατήσει τον κρατικό μηχανισμό στο αναγκαίο επίπεδο προετοιμασίας, επαγρύπνησης και επιχειρησιακής ετοιμότητας, προκειμένου να αντιμετωπίσει τη λαίλαπα των πυρκαγιών και να προστατεύσει τις περιουσίες ή ακόμα και τη ζωή των πολιτών.

Δεύτερον, γιατί αντί να ζητήσει συγγνώμη για τα λάθη, τις παραλείψεις και τις ανεπάρκειες τόσο τις δικές της όσο και του κρατικού μηχανισμού, επέλεξε να ακολουθήσει μια πολιτική συγκάλυψης των ευθυνών της μέσω της κατατρομοκράτησης του ελληνικού λαού με την προβολή αστήρικτων θεωριών περί «ασύμμετρων απειλών» από αόρατους εχθρούς, με τα διάφορα στελέχη της να διαδίδουν υπογείως πολιτικές γελοιότητες του τύπου… «τις φωτιές τις βάζει ο Λαλιώτης» ή «τις φωτιές τις βάζουν οι αναρχικοί των Εξαρχείων»!

Μόνο οι Αμερικανοί θα μπορούσαν

Η θεωρία του «οργανωμένου συνωμοτικού σχεδίου» έχασε κάθε ίχνος αξιοπιστίας από τη στιγμή που οι μέρες κυλούν και η κυβέρνηση δεν κατορθώνει να παρουσιάσει κανένα στοιχείο για την ταυτότητα των εμπρηστών και καμιά συνεκτική και μονοσήμαντη υπόδειξη ως προς το ποιος είναι ο εγκέφαλος του δικτύου των εμπρηστών και ποιοι είναι οι πολιτικοί του στόχοι.

Αν θέλουμε να εξετάσουμε σοβαρά αυτήν την εκδοχή, οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι οι μόνοι που διαθέτουν το εκτεταμένο δίκτυο πρακτόρων που απαιτείται για μια τέτοια επιχείρηση αποσταθεροποίησης είναι οι Αμερικανοί. Γιατί να το κάνουν τώρα όμως;

Είναι γνωστό ότι η Ουάσινγκτον δεν συμπαθεί ιδιαίτερα τον Κ. Καραμανλή, ενώ αντιθέτως λατρεύει την Ντόρα Μπακογιάννη. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η κυβέρνηση Μπους θα προτιμούσε πολύ περισσότερο ένα δίπολο Ντόρας – Γιώργου Παπανδρέου στην ηγεσία της κυβέρνησης και της αξιωματικής αντιπολίτευσης, γιατί έτσι θα είχε υπό τον πλήρη έλεγχό της το σύνολο του πολιτικού συστήματος της χώρας, σαφώς πιο ασφυκτικά απ’ όσο σήμερα.

Είναι επίσης γνωστό ότι οι Αμερικανοί δεν είναι καθόλου ικανοποιημένοι με την ενεργειακή συνεργασία Ρωσίας – Ελλάδας, που την υποστηρίζει σθεναρά ο Κ. Καραμανλής, την οποία είναι βέβαιοι πως θα τορπίλιζε η Ντόρα, αν ποτέ γινόταν αυτή πρωθυπουργός.

Αυτοί οι λόγοι όμως είναι άραγε ικανοί για να προβεί ο Λευκός Οίκος σε μια τόσο ακραία και απάνθρωπη επιχείρηση αποσταθεροποίησης του Καραμανλή, καίγοντας εκατομμύρια στρέμματα γης και δεκάδες ανθρώπους στην Ελλάδα; Οι Αμερικανοί είναι σίγουρα αδίστακτοι, αλλά πρέπει να έχουν και κάποιο σοβαρό κίνητρο για να κάνουν κάτι τέτοιο, πρέπει να διακυβεύεται κάποιο κρίσιμο συμφέρον τους στη χώρα μας αυτήν τη στιγμή και τα προαναφερθέντα δεν φαίνεται να είναι τόσο ισχυρά κίνητρα για τη διάπραξη ενός τόσο μεγάλου πολιτικοκοινωνικού εγκλήματος – ούτε καν από Αμερικανούς που μας έχουν συνηθίσει στις θηριωδίες.

Άλλωστε, αν όντως η κυβέρνηση Καραμανλή αντιμετώπιζε τέτοια υπονομευτική επίθεση από τους Αμερικανούς, έχει στη διάθεσή της χίλιους δυο τρόπους να το καταστήσει γνωστό στον ελληνικό λαό και να ζητήσει τη συσπείρωσή της γύρω της.

Νέο πολιτικό σκηνικό

Εν πάση περιπτώσει, η ουσία είναι πως ανεξάρτητα από τις αιτίες των πυρκαγιών -οι οποίες φαίνεται πολύ πιθανότερο πως είναι το συνηθισμένο μείγμα εμπρησμών από καταπατητές, αμέλειας και αυτο-αναφλέξεων- έχουμε πλέον να κάνουμε με ένα νέο πολιτικό σκηνικό λίγο πριν από τις εκλογές.

Ένα εκλογικό σκηνικό βαθύτατα επηρεασμένο από τις πυρκαγιές και την κυβερνητική ανικανότητα αντιμετώπισής τους.

Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία πως η εκλογική δύναμη της ΝΔ θα υποστεί μείωση από το γεγονός αυτό. Το ερώτημα είναι ποιας έκτασης θα είναι η μείωση αυτή και αν θα είναι τόσο μεγάλη, ώστε να καλύψει την υπεροχή που είχε η ΝΔ έναντι του ΠΑΣΟΚ πριν από δέκα μέρες και να ανατρέψει τελικά το αναμενόμενο εκλογικό αποτέλεσμα, δίνοντας απροσδόκητη νίκη στο ΠΑΣΟΚ.

Στο πλαίσιο αυτό, ένα δεύτερο ερώτημα, πολύ πιο κρίσιμο για το εκλογικό αποτέλεσμα, προκύπτει: οι ψηφοφόροι που αναπότρεπτα θα διαρρεύσουν από τη ΝΔ θα κατευθυνθούν κυρίως προς το ΠΑΣΟΚ ή θα προτιμήσουν είτε να απόσχουν από τις εκλογές είτε να ψηφίσουν κάποιο από τα μικρότερα κόμματα;

Αν συμβεί σε μεγάλο ποσοστό το δεύτερο (αποχή, μικρά κόμματα), τότε η ΝΔ θα είναι ευτυχής, γιατί αυτό σημαίνει πως θα συνεχίσει να κυβερνά, παρά την κατακραυγή εναντίον της, γιατί θα έχει κερδίσει τις εκλογές!

Δεν «τραβάει» το ΠΑΣΟΚ

Ο λόγος είναι απλός. Όλο αυτό το τεράστιο ποσοστό του 15% – 20% των αναποφάσιστων στις δημοσκοπήσεις, που δίνει τον τόνο της λαϊκής δυσφορίας σήμερα, δεν υπάρχει στην κάλπη! Η αποχή, το λευκό, το άκυρο δεν μετρούν καθόλου, δεν επηρεάζουν καθόλου ούτε το εκλογικό αποτέλεσμα ούτε τη δυνατότητα σχηματισμού ή μη αυτοδύναμης κυβέρνησης. Όσο για τα μικρότερα κόμματα (ΚΚΕ, ΣΥΝ, ΛΑΟΣ) πρέπει μαζί με όσους μείνουν εκτός Βουλής να πλησιάσουν αθροιστικά γύρω στο 20%, για να υπάρξει ενδεχόμενο έλλειψης αυτοδυναμίας. Δύσκολο όμως να φτάσουν τόσο ψηλά, αν και όχι αδύνατο, αφού έχει ξαναγίνει το 1996, αλλά τότε είχαμε δύο μεγάλες διασπάσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ με το ΔΗΚΚΙ και την ΠΟΛΑΝ.

Με το νέο εκλογικό σύστημα, με ποσοστό συνολικά των κομμάτων που θα μείνουν εκτός Βουλής λιγότερο από 3% (άρα πεντακομματική Βουλή, όπως δείχνουν όλες οι δημοσκοπήσεις), το ελάχιστο ποσοστό του πρώτου κόμματος για να πάρει αυτοδυναμία με μόλις 153 έδρες είναι το 41,5%.

Με δεδομένο ότι στις εκλογές του 2004 η ΝΔ είχε πάρει 45,4%, θα πρέπει να χάσει τουλάχιστον 4 εκατοστιαίες μονάδες για να μην έχει αυτοδυναμία. Θα έχει άραγε τόσο μεγάλες απώλειες; Δύσκολο, αν και όχι αδύνατο. Προσοχή, ποσοστά 25%, 30% και 35% που εμφανίζονται στις δημοσκοπήσεις είναι εντελώς πλασματικά, γιατί στην ίδια δημοσκόπηση θα βρει κανείς ποσοστά 20% και παραπάνω αθροιστικά για τους αναποφάσιστους, εκείνους που δεν απαντούν και τα άκυρα και λευκά, ποσοστό που δεν αποτυπώνεται καθόλου στις κάλπες, όπου αναποφάσιστοι και μη απαντώντες δεν υπάρχουν, ενώ τα άκυρα και τα λευκά δεν λαμβάνονται υπόψη.

Πέρα όμως από τα μαθηματικά και τα αριθμητικά στοιχεία, το σημαντικότερο είναι πως, από πολιτική σκοπιά, οι πρώτες ενδείξεις μετά τις πυρκαγιές υποδηλώνουν ότι ο Γ. Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ δεν δείχνουν να συσπειρώνουν γύρω τους τους εκλογείς σε βαθμό ικανό για να πετύχουν τη μεγάλη ανατροπή και τη νίκη.

Θα ενισχυθεί ο Καραμανλής;

Τη νύχτα του Σαββάτου και την Κυριακή οι παρεμβάσεις του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ ήταν πολύ καλές. Καίριες πολιτικά, αντέκρουσαν τη θεωρία της «οργανωμένης συνωμοσίας» και του χάρισαν ένα ηγετικό προφίλ το οποίο στερείται. Με τις παρεμβάσεις του αυτές έδειξε να αναλαμβάνει την πολιτική πρωτοβουλία, εκμεταλλευόμενος τη δεινή θέση στην οποία έχει περιέλθει η ΝΔ στη συνείδηση της κοινής γνώμης.

Από τη Δευτέρα και έπειτα όμως τα πράγματα άλλαξαν. Το ΠΑΣΟΚ δεν πήρε καμιά απολύτως πρωτοβουλία, αρκούμενο σε ρόλο αυστηρού επικριτή κάθε κυβερνητικού μέτρου. Στρατηγικής σημασίας σφάλμα για ένα κόμμα που ισχυρίζεται και θέλει να δώσει την εντύπωση ότι στις 17 Σεπτεμβρίου θα βρίσκεται αυτό στην εξουσία.

Έπρεπε πριν από την κυβέρνηση, εκμεταλλευόμενο και την άνεση της ουσιαστικής ανευθυνότητας της αντιπολίτευσης, να βγει με το δικό του πακέτο μέτρων, να προβάλει τις δικές του κυβερνητικές προτεραιότητες, να κατακλύσει την κοινωνία με εξαγγελίες κυβερνητικής πολιτικής σαν να βρισκόταν ήδη στην κυβέρνηση, εμπεδώνοντας έτσι αυτήν την εικόνα τόσο στους οπαδούς του όσο και στον ελληνικό λαό, σαν να έχει ήδη τελειώσει η διακυβέρνηση της ΝΔ. Τίποτα απ’ αυτά δεν έκανε.

Αντιθέτως, στην απέναντι όχθη, ο Καραμανλής έκανε «κίνηση ματ» με την τοποθέτηση του Θ. Ρουσόπουλου στη θέση του καθημερινού προπαγανδιστή. Όσο και αν η αλαζονεία του αρχίζει να εκνευρίζει σταδιακά τον ελληνικό λαό, όπως και η άρνησή του να απαντήσει σε οποιαδήποτε ερώτηση ουσίας, αποτελεί γεγονός αναμφισβήτητο ότι με τις παρεμβάσεις του μετρίασε εμφανώς το αρνητικό για την κυβέρνηση κλίμα.

Και με 0,1% αν χάσει, τελείωσε!

Μέχρι πριν από τις πυρκαγιές αν η ΝΔ κέρδιζε με ποσοστό κάτω από 2% διαφορά, ο Κ. Καραμανλής θα εθεωρείτο «μεταβατικός» πρωθυπουργός, ουσιαστικά τελειωμένος από τώρα και ο Γ. Παπανδρέου θα ήταν «πρωθυπουργός εν αναμονή». Ο λαός θα ήταν βέβαιος για τη νίκη του ΠΑΣΟΚ στις επόμενες εκλογές, οι οποίες θα γίνονταν τον Φεβρουάριο του 2010 με αφορμή την αδυναμία εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας.

Οι πυρκαγιές άλλαξαν εντελώς αυτήν την παράμετρο. Τώρα, ακόμη και με… μισό τοις εκατό να κερδίσει η ΝΔ, αυτό θα θεωρηθεί άθλος του Καραμανλή, αφού η επικράτησή του θα έχει λάβει χώρα μέσα σε τόσο αντίξοες συνθήκες.

Αντιθέτως, αν χάσει έστω και με 0,1% ο Γιώργος Παπανδρέου, αντί για «πρωθυπουργός εν αναμονή» θα είναι πιθανότατα οριστικά τελειωμένος. Εύλογο είναι τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ να πουν ότι αφού δεν κατόρθωσε να κερδίσει τις εκλογές τώρα, με τη μισή Πελοπόννησο, τη μισή Εύβοια και ολόκληρη την Πάρνηθα καμένες, δεν πρόκειται να τις κερδίσει ποτέ, άρα πρέπει να αντικατασταθεί αμέσως. Το ίδιο, βεβαίως, θα απομακρυνθεί από την ηγεσία της ΝΔ και ο Κ. Καραμανλής, αν χάσει.

Οι «εκλογές περιπάτου», λοιπόν, που προκήρυξε σχεδόν «στη ζούλα» ο πρωθυπουργός, για να υφαρπάξει ουσιαστικά την ψήφο του ελληνικού λαού, που κλήθηκε να ψηφίσει με το… μαγιό, αποδεικνύονται πολύ πιο καθοριστικές απ’ όσο φανταζόταν και ο ίδιος ο εμπνευστής τους.

Οι πυρκαγιές, εκτός από την τραγωδία των απανθρακωμένων ανθρώπων και της καμένης γης, θ’ αφήσουν πίσω τους και καμένα κομματικά τοπία, όπως και καμένες φιλοδοξίες πολιτικών στελεχών του ΠΑΣΟΚ αλλά και της ΝΔ – ιδίως μεταξύ των δελφίνων και των δύο μεγάλων κομμάτων, που καιροφυλακτούν να γίνουν αρχηγοί τους…