Ο προϋπολογισμός ʼ08 μας έφερε πρώιμες εκλογές! Τι άλλο θα μας φέρει;

Τι να φέρνει άραγε εκτός από τις κάλπες ο προϋπολογισμός του επόμενου έτους; Γιατί η κυβέρνηση βιάζεται να γίνουν εκλογές πριν ο λαός πληροφορηθεί τα σχετικά με τον νέο κρατικό προϋπολογισμό; Τι φοβάται η κυβέρνηση και έντρομη καταφεύγει στην προσπάθεια ανανέωσης της λαϊκής εντολής με πρωτόγνωρες συνοπτικές διαδικασίες; Ας προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε το καυτό πρόβλημα της κυβέρνησης χωρίς απολύτως καμία αντιπολιτευτική διάθεση. Αντιθέτως, με πλήρη συμπόνια προς τους δεινώς χειμαζομένους πολιτευτές όλων των κομμάτων.

O πρωθυπουργός εμμέσως πλην σαφώς ζητάει από τον λαό εξουσιοδότηση να χειριστεί το θέμα της κατάρτισης του προϋπολογισμού ’08 και τη συνέχιση του μεταρρυθμιστικού έργου της κυβέρνησης. Δύο θέματα πράγματι υψίστης σημασίας. Όμως είναι αναγκαίο, όποιος ζητάει εντολή ή εξουσιοδότηση για τον χειρισμό κάποιου θέματος, να ενημερώνει τον εντολέα για το τι θα πράξει. Ο κ. Καραμανλής μπορεί προεκλογικά να ενημερώσει τον εντολέα-λαό για τον νέο προϋπολογισμό και για το πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων; Όχι βέβαια, καθώς η σπουδή για τη διεξαγωγή των εκλογών πηγάζει από τον διακαή πόθο της κυβέρνησης να ψηφίσουμε πριν μάθουμε τις λεπτομέρειες για τον νέο προϋπολογισμό. Καθόσον αφορά τις μεταρρυθμίσεις, κυβερνητικό πρόγραμμα αναγκαίων και επωφελών μεταρρυθμίσεων δεν υπάρχει. Οι «συνταγές» θα έρθουν από την ΕΕ και την ΟΝΕ και οι κυβερνήσεις των κρατών μελών απλώς θα τις εκτελέσουν. Τι να μας πουν λοιπόν κατά την προεκλογική περίοδο οι κ. Καραμανλής και Αλογοσκούφης; Καθόσον αφορά τις μεταρρυθμίσεις, αυτές λίγο πολύ είναι γνωστές από σχετικές εκθέσεις της ΕΕ, της ΕΚΤ και των διεθνών οικονομικών οργανισμών. Ασφαλιστικό, εργασιακές σχέσεις, κοινωνικές δαπάνες, ξεπούλημα της υπόλοιπης δημόσιας περιουσίας, κατεδάφιση του κράτους. Σ’ αυτούς τους τομείς θα «παίξουν» οι κυβερνητικές μεταρρυθμιστικές δραστηριότητες. Τέτοιο πρόγραμμα μπορεί να παρουσιαστεί στον λαό λεπτομερώς για έγκριση; Όχι βέβαια! Έτσι ο πρωθυπουργός ζητάει εντολή εν λευκώ! Και δεν πρέπει να τρέφουμε ελπίδες για μεταρρυθμίσεις που να αποβλέπουν στην επανίδρυση του προ αρκετών ετών διαλυμένου κράτους, στον περιορισμό της διαπλοκής και της διαφθοράς ή στη θέσπιση δεσμών διασποράς της αύξησης του ΑΕΠ. Αυτού του είδους οι μεταρρυθμίσεις είναι απαγορευμένες από το κρατούν σύστημα του νεοφιλελευθερισμού.

Στο θέμα των μεταρρυθμίσεων φυσικά δεν διαφέρει η πολιτική του ΠΑΣΟΚ. Και το κόμμα αυτό θα ακολουθήσει πιστά τις «συνταγές» των Βρυξελλών και έτσι οι πολυθρύλητες μεταρρυθμίσεις θα φύγουν από την ατζέντα της προεκλογικής αντιπαλότητας των δύο μεγάλων κομμάτων. Από πουθενά έλεος για τον εργαζόμενο λαό. Και φυσικά το μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα θα χρυσωθεί με το χάπι της τάχα φορολογικής μεταρρύθμισης με μια μείωση των συντελεστών της φορολογίας εισοδήματος φυσικών προσώπων και με την ίδρυση και ίσως και τη λειτουργία του Εθνικού Φιλόπτωχου Ταμείου (αυτό που θα δίνει τα βοηθήματα ελεημοσύνης των 1.000 ευρώ ετησίως στους φτωχούς) και ενδεχομένως με τη θεσμοθέτηση της κατώτατης εθνικής σύνταξης. Προσωπικά δηλώνω ότι, αν δεν δημοσιοποιηθεί λεπτομερές πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, «λευκή επιταγή» δεν θα δώσω στις προσεχείς βουλευτικές εκλογές με την ψήφο μου. Και ελπίζω ότι έτσι θα πορευτεί και η μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων, αγροτών και μικρομεσαίων επιτηδευματιών, δηλαδή η πλειοψηφία των Ελλήνων της βιοπάλης.

Ο προϋπολογισμός του 2008 έφερε τις πρόωρες εκλογές και με συνοπτικές μάλιστα διαδικασίες. Τι άλλο θα μας φέρει; Και γιατί η κυβέρνηση βιάζεται τόσο πολύ να μη μάθει ο λαός προεκλογικά τις λεπτομέρειες για τον νέο προϋπολογισμό; Ας δούμε σε ποιο πλαίσιο θα καταρτιστεί ο προϋπολογισμός του επόμενου έτους:

α) Όπως είναι γνωστό, με απόφαση του ECOFIN, μέχρι το 2010 τα κράτη της Ευρωζώνης πρέπει να έχουν πετύχει ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, δηλαδή χωρίς καθόλου ελλείμματα. Για το 2008 η Ελλάδα θα πρέπει να μειώσει το έλλειμμα τουλάχιστον κατά 0,5% του ΑΕΠ. Και φυσικά όχι με τη βοήθεια της «δημιουργικής (του χάους) λογιστικής». Αυτό για την κατάρτιση του κρατικού προϋπολογισμού σημαίνει αύξηση των εσόδων του Δημοσίου κατά 10% τουλάχιστον (σε σύγκριση με τα προϋπολογισθέντα φετινά) και συγκράτηση των κρατικών δαπανών μέσα στο πλαίσιο αύξησης 6% κατ’ ανώτατο όριο. Η αύξηση των εσόδων σε τόσο υψηλό ποσοστό είναι αδύνατον να επιτευχθεί, δεδομένου ότι η προσδοκώμενη αύξηση του ΑΕΠ θα κυμανθεί στο 3,8%-3,9% για το 2008 και επιπλέον προβλέπεται και μείωση των συντελεστών φορολογίας εισοδήματος, φυσικών και νομικών προσώπων. Η διέξοδος που διαφαίνεται είναι η αύξηση της έμμεσης φορολογίας και κυρίως του ΦΠΑ και η εκποίηση της δημόσιας περιουσίας που έχει απομείνει ακόμη στην κυριότητα του Δημοσίου. Δύσκολα θα βγάλουμε το 2008 χωρίς αύξηση των συντελεστών του ΦΠΑ, αύξηση της φορολογικής επιβάρυνσης των ακινήτων ή άλλα έκτακτα φορολογικά μέτρα. Όλα αυτά φυσικά θα πυροδοτήσουν την ακρίβεια, θα ροκανίσουν το ισχνό εισόδημα των εργαζομένων και φυσικά η κυβέρνηση θα μιλήσει για «ελαφρά» αύξηση του πληθωρισμού. Παράλληλα, στην προσπάθεια της συγκράτησης των κρατικών δαπανών, οι αυξήσεις που θα δοθούν στο πλαίσιο της εισοδηματικής πολιτικής θα είναι κατώτερες και από τον πληθωρισμό που θα ανακοινώσει η ΕΣΥΕ. Το κράτος πρόνοιας θα συρρικνωθεί για να πετύχουμε μείωση των πρωτογενών δαπανών. Δεν πρέπει να απορήσετε αν δείτε στον προϋπολογισμό του 2008, είτε με κυβέρνηση ΝΔ είτε με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, π.χ. τη μείωση των κρατικών επιχορηγήσεων στα ασφαλιστικά ταμεία. Πρέπει να δημιουργηθεί σοβαρό πρόβλημα για να ανοίξει η συζήτηση για τις μεταρρυθμίσεις στο Ασφαλιστικό. Και οι μεταρρυθμίσεις να φαίνονται δικαιολογημένες και προς «όφελος» των ασφαλισμένων!

β) Η Κομισιόν σε πρόσφατη έκθεσή της για τη δημοσιονομική κατάσταση στα κράτη της Ευρωζώνης, που συζητήθηκε στο ECOFIN της 10/7/2007, κατέταξε την Ελλάδα στην ομάδα των κρατών που το έλλειμμά τους βρίσκεται κάτω από το κρίσιμο όριο του 3% του ΑΕΠ, όμως μεσοπρόθεσμα θεωρείται, κατά την κρίση φυσικά των ειδικών υπηρεσιών της ΕΕ, ότι δεν έχουν πετύχει ακόμη τους στόχους της διατηρησιμότητας της δημοσιονομικής ισορροπίας. Και συνεπώς διατρέχουν τον κίνδυνο της εμφάνισης ελλείμματος πάνω από το 3%. Δηλαδή με άλλα λόγια η Κομισιόν φοβάται ότι η Ελλάδα δεν πέτυχε ακόμη να δημιουργήσει τις απαραίτητες προϋποθέσεις για μηδενισμό του δημοσιονομικού ελλείμματος μέχρι το 2010 και εμφάνισης ισοσκελισμένων προϋπολογισμών από το 2010 και μετά. Επομένως η μετεκλογική κυβέρνηση της χώρας μας θα πρέπει στους προϋπολογισμούς των ετών 2008 – 2009 και 2010 να προσαρμόσει τους κρατικούς προϋπολογισμούς στην ευρωσυνταγή για την επίτευξη του μεσοπρόθεσμου στόχου που είναι η ισοσκέλιση των προϋπολογισμών μετά το 2010. Από τα παραπάνω αβίαστα προκύπτει ότι η Ελλάδα και όλα σχεδόν τα κράτη της Ευρωζώνης, από τη στιγμή που ανέλαβαν την υποχρέωση των ισοσκελισμένων κρατικών προϋπολογισμών στο ECOFIN, έθεσαν εθελοντικά (και ίσως ασυνείδητα) τη δημοσιονομική τους πολιτική (και κυρίως τη φορολογική και εισοδηματική πολιτική και την πολιτική δαπανών) υπό καθεστώς αυστηρής κοινοτικής επιτήρησης με απώτερο (μακροπρόθεσμο) στόχο τη μείωση του δημοσίου χρέους.

Με βάση το πλαίσιο που διαγράφεται απ’ όσα αναγράφονται παραπάνω, προκύπτει ότι ο προϋπολογισμός ’08, που θα πρέπει να κατατεθεί στο τέλος του προσεχούς Οκτωβρίου και να ψηφιστεί από τη Βουλή στο τέλος Δεκεμβρίου, πρέπει να συνδυάζει αύξηση του φορολογικού βάρους, μείωση της δημόσιας κατανάλωσης (δηλαδή μείωση των κρατικών δαπανών) και ο κλήρος θα πέσει στις δαπάνες κοινωνικής πρόνοιας, στη σφιχτή εισοδηματική πολιτική, στη μείωση του ελλείμματος στο 1,8% του ΑΕΠ και μείωση του δημόσιου χρέους ως ποσοστού του ΑΕΠ. Έτσι, σύμφωνα με τις προβλέψεις του υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών, οι εξελίξεις το 2008 στην οικονομία θα είναι σημαντικά δυσμενέστερες από αυτές της φετινής χρονιάς. Για τις κατά κεφαλήν αμοιβές (πραγματικές;) η αύξηση 3,1% που υπολογίζεται για φέτος, το 2008 και το 2009 περιορίζεται στο 2,3%. Η ιδιωτική κατανάλωση από 3,9% (2007) περιορίζεται στο 3,8% (2008 και 2009). Η ιδιωτική κατανάλωση διατηρείται χάρη στα δάνεια των νοικοκυριών. Ενώ η δημόσια κατανάλωση μειώνεται από 1,1% (2007) στο 0,7% (2008-2009). Το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος στο σύνολο της οικονομίας από αύξηση 4% το 2007, θα πέσει στο 2,8% για το 2008 και στο 2,5% για το 2009 (σημαντικό δώρο στην εργοδοσία).

Ένας τέτοιος προϋπολογισμός αντιλαϊκός και αντιαναπτυξιακός θα είχε αρνητικό πολιτικό κόστος για την κυβέρνηση αν οι εκλογές γίνονταν στο τέλος της τετραετίας. Ο λαός θα έβλεπε να περιορίζονται οι δαπάνες κοινωνικής πρόνοιας, ο αναπτυξιακός ρόλος του κρατικού προϋπολογισμού να ατονεί δραστικά, η εισοδηματική πολιτική να καταδικάζει τους εργαζομένους σε «αειφόρο» εξαθλίωση και να ανταμείβει τους «Ηρακλείς του στέμματος», το φορολογικό βάρος να γίνεται επαχθέστερο και το σπάταλο κράτος να καταβροχθίζει τα τελευταία απομεινάρια της δημόσιας περιουσίας. Ο προϋπολογισμός δεν μας φέρνει μόνο εκλογές. Φέρνει και πολλά άλλα που θα τα δούμε μετεκλογικά. Και όχι στην κατάρτισή του αλλά στην εκτέλεσή του.