Είστε ανίκανοι!
Όταν η φωτιά της Πάρνηθας έσβησε, καταστρέφοντας τον μεγαλύτερο πνεύμονα πρασίνου της Αττικής, είπαμε ότι τέτοια καταστροφή δεν γίνεται και δεν πρέπει να ξαναζήσουμε.
Όμως ήρθε η Κόρινθος, η Αχαΐα, o Γράμμος, η Κεφαλονιά, η Πεντέλη και μας διέψευσαν.
Μόλις έσβησαν κι αυτές οι φωτιές και μετράγαμε στον χάρτη τις κουκκίδες πράσινου που είχαν απομείνει στην ούτως ή άλλως άγονη χώρα μας, πιστέψαμε ότι το πάθημα θα έγινε μάθημα και πως τα ίδια λάθη δεν θα επαναλαμβάνονταν πια.
Όλα αυτά μέχρι προχθές, που λαμπάδιασε ο Ταΰγετος και σε 24 ώρες, λόγω ακριβώς της ανεπάρκειας της Πυροσβεστικής και της ανικανότητας του κρατικού μηχανισμού, ολόκληρη η περιοχή της Ηλείας, της Μεσσηνίας, της Λακωνίας και της νότιας Αρκαδίας είχε… σβήσει από τον χάρτη! Και μέχρι τη στιγμή που γράφονταν αυτές οι γραμμές 27 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους.
Το λάθος που επαναλαμβάνεται δεν είναι λάθος. Είναι ανεπάρκεια, ανικανότητα, ανυπαρξία. Από την πρώτη φωτιά, από την Πάρνηθα, όλοι μιλούσαν για τις αστοχίες και την έλλειψη συντονισμού της Πυροσβεστικής. Όλοι είχαν διαπιστώσει ότι οι πυροσβέστες μπορεί να είναι χρήσιμοι για τις πόλεις, αλλά στα δάση δεν τα καταφέρνουν. Δεν διαθέτουν την εμπειρία, την εκπαίδευση, την υποδομή και τον εξοπλισμό για να αντιμετωπίσουν δασικές πυρκαγιές.
Όλοι το έβλεπαν εκτός από την ηγεσία της Πυροσβεστικής που ακολουθώντας την ίδια τακτική, κάνοντας τα ίδια λάθη, έφτασε στο σημείο να έχει… καταφέρει να μην αφήσει ούτε δέντρο άκαφτο…
Αντί να γίνει ανασχεδιασμός και να αναζητηθούν νέοι τρόποι αντιμετώπισης των πυρκαγιών στα δάση, δεν έγινε… τίποτα! Το μόνο που έμεινε οι… κοκορομαχίες του αρχηγού της πυροσβεστικής με τον Φούρλα στα αποκαΐδια…
Οι πυροσβέστες εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν τη φωτιά… εκ του μακρόθεν, φοβισμένοι οι δασικοί εξακολουθούν μάταια να διεκδικούν ρόλο, οι εμπρηστές παραμένουν ασύλληπτοι και ανενόχλητοι για να συνεχίσουν το καταστροφικό τους έργο…
Για όλ’ αυτά δεν είναι δυνατόν να μη φταίει κανένας. Να μην αισθάνεται κανένας ότι πρέπει να παραιτηθεί. Κι αν ο αρχηγός της Πυροσβεστικής, ο καθ’ ύλην αρμόδιος για την πυροπροστασία των δασών, δεν αισθάνεται την ανάγκη να το κάνει, ας το κάνει κάποιος άλλος γι’ αυτόν. Ας τον… παραιτήσει δηλαδή κάποιος άλλος.
Λίθινη εποχή
Δεν είναι όμως μόνο ο Κόης που ευθύνεται. Ευθύνονται και όλοι εκείνοι που κατά καιρούς βρέθηκαν στην ηγεσία του σώματος και δεν φρόντισαν να εκσυγχρονίσουν τις υποδομές του. Γιατί ο επιτελικός σχεδιασμός και ο συντονισμός γίνονται με… πρωτόγονα μέσα. Στην κυριολεξία ο εξοπλισμός του Κέντρου Σχεδιασμού Επιχειρήσεων της Πυροσβεστικής βρίσκεται στη… λίθινη εποχή! Αντί να υπάρχει ένας ηλεκτρονικός χάρτης που να απεικονίζει πού υπάρχουν φωτιές, πού υπάρχουν επίγειες δυνάμεις, πού επιχειρούν τα αεροπλάνα, υπάρχουν μόνο κάτι πεπαλαιωμένοι ασύρματοι που έχουν αχρηστευθεί από τα κινητά τηλέφωνα… Έτσι όλα γίνονται στα τυφλά, ο σχεδιασμός… στο περίπου και η εκτέλεση των εντολών στο πουθενά! Μια ματιά στο πώς χρησιμοποιείται η νέα τεχνολογία και η πληροφορική από την πυροσβεστική ξένων χωρών δεν θα έβλαπτε…
Που είναι ο στρατός;
Ένα άλλο στοιχείο που έχει προβληματίσει είναι η απουσία του στρατού. Από τη φωτιά της Πάρνηθας όλοι είχαν επισημάνει πως ο στρατός δεν πρέπει να παραμένει αναξιοποίητος. Πρέπει να συμβάλλει στην πυροπροστασία με συνεχείς περιπολίες στα δάση, να συμβάλλει στη μεταφορά γυναικόπαιδων και υπερηλίκων από τις περιοχές που απειλούνται, να δίνει με την παρουσία του στους πληγέντες το αίσθημα πως δεν είναι εγκαταλελειμμένοι. Πως κάπου θα έχουν να… ακουμπήσουν στη δύσκολη ώρα…
Παρ’ όλες τις επισημάνσεις και την εκκλήσεις μέχρι σήμερα ο στρατός είναι… άφαντος. Γιατί άραγε;
Επειγόντως εθνοφυλακή!
Τη λύση στα αδιέξοδα φαίνεται ότι θα τη δώσουν και πάλι οι πολίτες. Αφού η Πυροσβεστική δεν μπορεί, το κράτος αδρανεί και ο στρατός δεν υπάρχει, μόνη λύση για τη σωτηρία των όποιων δέντρων απέμειναν είναι η συγκρότηση δυνάμεων εθνοφυλακής από εθελοντές πολίτες οι οποίοι θα έχουν ευθύνη ορισμένων περιοχών τόσο στην πρόληψη όσο και στην κατάσβεση των πυρκαγιών. Γιατί θα γνωρίζουν τα δάση, θα ξέρουν πού βρίσκονται αντιπυρικές ζώνες και θα κινούνται βάσει οργανωμένου σχεδίου, που θα το έχουν μάθει καλά μετά από σειρά ασκήσεων σε περίπτωση που εκδηλωθεί φωτιά. Πρέπει, επιτέλους, να κινητοποιηθούν και οι πολίτες, να ενεργοποιηθούν και να δώσουν κι αυτοί εκείνο που μπορούν για τη σωτηρία των δασών.
Απορία
Ενδεικτικό, τέλος, της απειρίας των πυροσβεστών στη φωτιά του Ταΰγετου είναι το γεγονός ότι στα 150 μέτρα από το χωριό Λαδά, που πήρε φωτιά από μια ηλικιωμένη που είχε ανάψει κάτι κλαδιά για φτιάξει τυρί, υπήρχαν δύο οχήματα της Πυροσβεστικής με το ανάλογο προσωπικό! Όμως η φωτιά τούς… ξέφυγε. Δεν την πρόλαβαν, αν και υπήρχαν δρόμοι. Και ειδοποίησαν ότι υπήρχε πυρκαγιά μετά 3,5 ώρες, όταν ολόκληρη η κορυφογραμμή είχε τυλιχθεί στις φλόγες και φυσικά ήταν πολύ αργά…