ΝΑ! ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΑΙΤΕΣ ΕΝΑΣ ΣΥΝΟΙΚΙΣΜΟΣ ΜΕ ΤΕΝΤΕΣ

Κι ενώ τό πάν φλογίζεται
κι η Γή ανεμοδέρνει
σηκώνονται καί τά τσαρδιά
κι ο διάολος μάς παίρνει.

Τέντες εδώ, τέντες εκεί
τέντες καί παραπέρα
μέ σύμβουλο τών πυρκαγιών
τόν αναιδή αγέρα.

Τά όρθια κατάκεινται
κανένας δέν μιλάει
κι ο βίος τών Γραικοληστών
σαφώς καλοπερνάει.

Αφού δέν έφτασε η πυρά
μέχρι καί τού Μαξίμου
άρα ανύπαρκτος εστί
— τό άκουσες παιδί μου;

Καί νά! τά νομοσχέδια
καί νά! οι υποσχέσεις,
τήν μία εκνευρίζεσαι
τήν άλλη πάς νά χέσεις.

Οδυνηρά η εποχή
ράντσο τών ανικάνων
μέ υποσχέσεις μαϊμού
έμπροσθεν τών λειψάνων.

Έρχονται καί οι Πράσινοι
κι αυτοί νά κοροϊδέψουν
μέ τεφροδόχες άπαντες
τά πάντα νά ληστέψουν.

Καί ομοιάζουν όλοι τους
λερά σταχτοδοχεία
ψάλλοντας Κύρ’ ελέησον
ως βουερά ηχεία.
Τό θράσος γιγαντώνεται
κι άσωτοι μαλώνουν
ποιοί είναι οι επιδέξιοι
τίς στάχτες νά μπαλώνουν.

Φυσάει νοτιάς ο καυτερός
ώρα γι’ αναμπουμπούλα
καί θά ‘χουμε Κυβέρνηση
πού φέρνει αναγούλα.

Είτε οι Βένετοι θά βγούν
είτε ο Χλοοτάπης
όλα σημαίνουν λαμογιά
…καί άσπρος ο αράπης.

Τι όμορφα νεούτελα
επί τών παραθύρων
ο εις ωσάν πανύβλακας
κι άλλος πάντα είρων.

Τοιούτον θέατρον σκιών
ο τόπος δέν ξανάδε,
καί σύ Γραικέ οπίσω τους
κι ως δούλος ψάλλε κι άδε.

Αι υποσχέσεις θά χαθούν
βαθιά εις τόν Καιάδα
ενώ πανέρημος σαφώς
θά καίγεται η Ελλάδα.

Αυτοί δέν ξέρουν τί θά πεί
γλυκόγαλος Πατρίδα,
αυτοί δηλώνουν συνεχώς
τήν άρνηση: δέν οίδα.

Ω! Σώκρατες ανέμελε
τό «οίδα» τί τό είπες,
εδώ είναι Βαλκάνια
πού κατοικούσι γύπες.

Θά πάρω τά ψηλά βουνά
πού διαπρέπουν γίδες
κι αφήνω στά οπίσω μου
σκουπίδια καί ακρίδες.
Θά βρώ τούς λύκους ένθερμους
νά μέ φιλοξενήσουν
καί τίς αρκούδες μητρικές
κρέας νά μέ ταΐσουν.

Ακόμα καί τά άγρια
θηρία ημερεύουν
πλήν τών ομάδων τών γλειφτών
π’ όλο μάς παγιδεύουν.

Τώρα θά βγούνε επαιτικώς
καί θά μάς ζητιανεύουν
μιάν ψήφο ως πανάκεια
γιά νά μπορούν καί κλέβουν.

Γινόμαστε συνένοχοι
στά έργα τών μαφιόζων
ενώ μάς καίει πάνωθεν
τό νέφος καί τό όζον.

………………………….
………………………….
………………………….

Φίλοι, άς είμαστε προσεκτικοί.
Ένα χαστούκι
στή Διπλοεξουσία θά είναι ό,τι πρέπει.
Εάν δέν τό πράξουμε,
τότε ο μαζοχισμός μας
ξεπερνά τά όρια τής ψυχασθένειας, γίνεται βούληση.