ΜΙΛΗΣΑ ΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ…

Μ’ αυτό το πάθος του γυρισμού, να νικήσει τον μεγάλο εχθρό, έχοντας σύμμαχο τον κεφαλονίτη μεγαλοχειρουργό με τις χιλιάδες επιτυχίες μεταμόσχευσης ήπατος, τον Ανδρέα Τζάκη, για τον οποίο λέει ότι «είναι ό,τι καλύτερο υπάρχει στον κόσμο», υπογραμμίζοντας ότι στα χέρια του εναποθέτει πολλές ελπίδες, έφυγε χθες το πρωί με το πρωθυπουργικό αεροπλάνο, που του παραχώρησε ο κ. Καραμανλής, για τον μεγάλο σταθμό της ζωής του, το Μαϊάμι, με τις ευχές όλων, φίλων και αντιπάλων, αλλά και με μια φωνή:

Σε περιμένουμε…
Σε όλη τη διάρκεια της φιλικής συζήτησης, όταν η συγκινησιακή φόρτιση ήταν διάχυτη και κανένας μας δεν προσπαθούσε να την αμφισβητήσει, η ανθρώπινη διάσταση ξεχείλιζε, έβλεπες έναν Χριστόδουλο που τίποτε δεν έδειχνε, δεν άφηνε να εννοηθεί, ότι περνάει μια μεγάλη ανηφόρα, το μεγάλο βουνό, όπως είπε χαρακτηριστικά, έχοντας βγει νικητής στον πρώτο γύρο…

«Γιατί εγώ, Θεέ μου»
Με χρώμα ζωντανό στο πρόσωπο… με εκείνα τα μάτια τα σπινθηροβόλα, αλλά και τη συγκίνηση κάπου κάπου να τα θολώνει και τη φωνή να παίρνει άλλη χροιά, λιγότερα κιλά, αλλά απόλυτα κύριος του εαυτού του, δεν κρύβει τη μεγάλη δυσκολία που πέρασε και έφτασε στο σημείο να παραδεχθεί ότι λύγισε, όπως ο Χριστός στον σταυρό, και είπε μέσα του:

– Γιατί εγώ, Θεέ μου… Γιατί σε μένα και όχι κάπου αλλού…
Όμως, τελικά το πήρα πίσω, γιατί έμοιαζε με ύβρι, ήταν σαν να ελέγχω τον Θεό…

Τις ώρες εκείνες τις δραματικές, τις νύχτες της εντατικής, όταν ήταν στιγμές που όλα παίζονταν, περιγράφει τον αγώνα που έδωσε με τον θάνατο… φθάνοντας στο σημείο να πει:

– Μίλησα με τον θάνατο, αλλά δεν παραδόθηκα.

Και σαν άνθρωπος, πλέον, ομολογεί:

– Είναι άλλο να λες για τον θάνατο και άλλο να βλέπεις τον θάνατο απέναντί σου και να σε διεκδικεί, να αντιστέκεσαι, να μην παραδίδεσαι… Συνήθισα όμως τον θάνατο…

Όλη η κουβέντα ήταν συγκλονιστική. Από την κορύφωση του αγώνα στην πικρή πραγματικότητα:

– Είδα ότι δεν είμαι τίποτα, όλα ανά πάσα στιγμή μπορούν να διακοπούν. Ένιωσα το αίσθημα της ταπείνωσης…

Αυτόματα όμως την ίδια στιγμή δεν ξεχνά την αποστολή του, ο Γολγοθάς που πέρασε τον έχει κάνει πιο δυνατό.

– Τελικά θα νικήσουμε… Δεν είμαι διατεθειμένος να υποστείλω καμία σημαία.

Τονίζει ότι «εγώ δεν είμαι από αυτήν την πάστα».

Στην απόλυτα ανθρώπινη αλλά και μια πολύ σημαντική συνέντευξη που μας παραχώρησε ο Αρχιεπίσκοπος, για την οποία εκφράζω προσωπικά τις ευχαριστίες μου, ο κ. Χριστόδουλος μας είπε πάρα πολλά, που αξίζει ο καθένας μας να κρατήσει μέσα του και ίσως να αποτελέσουν οδηγό και σύμβουλο σε δύσκολες στιγμές, που ο καθένας στο διάβα της ζωής του μπορεί να αντιμετωπίσει, αφού κανένας μας δεν είναι, όπως καθημερινά αποδεικνύεται, άτρωτος.

«Θα νικήσουμε»

– «Φεύγω για την Αμερική με μεγάλη πίστη προς τον Θεό, ο οποίος με προστατεύει και με μεγάλη εμπιστοσύνη στον γιατρό, τον κύριο Τζάκη, ο οποίος με έχει διαβεβαιώσει ότι το πρόβλημά μου είναι ιάσιμο και είναι αντιμετωπίσιμο με τη σύγχρονη ιατρική τεχνολογία. Παραδίδω έτσι τον εαυτό μου στα χέρια του και πιστεύω ότι τελικά με τη βοήθεια του Θεού, με τις προσευχές τόσων χιλιάδων ανθρώπων εδώ, οι οποίοι κάνουν παρακλήσεις και λειτουργίες υπέρ της υγείας του Αρχιεπισκόπου, και με τη βοήθεια των ιατρών, τελικά θα νικήσουμε και αυτόν τον εχθρό, ας το πω έτσι, και θα γυρίσουμε πίσω όπως λέει ο Τζάκης, με τελείως ανανεωμένες δυνάμεις και σε καλύτερη φόρμα από αυτήν στην οποία βρισκόμαστε τώρα».

«Κεραυνός εν αιθρία»

// «Π»: Ο κόσμος σάς χρειάζεται, σας έχει ανάγκη, σας αγαπάει, σας έχει πιστέψει, σας λατρεύει, τι θα του λέγατε;

– Εγώ πιστεύω ότι είναι μέσα στο σχέδιο του Θεού και αυτή η δοκιμασία, η οποία για εμένα υπήρξε κεραυνός εν αιθρία, διότι είχα μια δραστηριότητα τόσο εκτεταμένη και τόσο πολυποίκιλη, ώστε τίποτε δεν προοιωνιζόταν ότι υπάρχει στον εαυτό μου μέσα τόσο μεγάλη φθορά.

Τελικά εγώ έχω ωφεληθεί πνευματικά από τη δοκιμασία μου αυτή, γιατί συνήθισα τον θάνατο απέναντί μου και μίλησα μαζί του, κατά το δη λεγόμενο, και τελικά η πίστη μου στον Θεό και η αυτοπεποίθησή μου και βεβαίως και η βοήθεια τόσων ανθρώπων, ιδίως όταν μάθαινα ότι υπάρχει ένας παλλαϊκός συναγερμός και προσεύχονται τόσοι άνθρωποι για τον Αρχιεπίσκοπο, με συγκράτησαν ώστε να μπορέσω να σηκώσω αυτόν τον σταυρό και τελικά να περάσω αυτό το μεγάλο βουνό. Το πρώτο βουνό το ανέβηκα και το κατέβηκα και είμαι σε μια κατάσταση που τώρα εκείνη η εγχείριση θεωρείται πλέον παρελθόν και δεν υπάρχει τίποτε το οποίο να θυμίζει την παλαιά κατάσταση.

«Πίστη και δύναμη»

Τώρα έχουμε να αντιμετωπίσουμε μια καινούργια κατάσταση. Όπως και την πρώτη θα την αντιμετωπίσω με το ίδιο ήθος, με την ίδια πίστη, με την ίδια δύναμη.

Και ακριβώς θα ήθελα, έτσι απαντώ και στη δική σας ερώτηση, να πω στον ελληνικό λαό ότι στη ζωή αυτή έχουμε πολλές φορές ν’ αντιμετωπίσουμε δοκιμασίες και δυσκολίες, αλλά τελικά όλα εντάσσονται μέσα στο σχέδιο του Θεού και δεν πρέπει να αφήνουμε τον εαυτό μας να κάνει σκέψεις απογοήτευσης και απελπισίας, τις οποίες έκαμα και εγώ, δεν θέλω να παραστήσω ούτε τον άγιο ούτε τον ήρωα, γιατί και εγώ υπήρξαν στιγμές που είπα στον Θεό «Γιατί εγώ; Γιατί σε εμένα και όχι κάπου αλλού». Αλλά τελικά τα πήρα πίσω τα λόγια μου και είπα ότι αυτό μοιάζει με ύβρι, μοιάζει με βλασφημία, είναι σαν να ελέγχω τον Θεό γι’ αυτό το οποίο με βρήκε. Ωστόσο, επειδή εμείς διδάσκουμε πως ό,τι συμβαίνει στους ανθρώπους δεν είναι ποτέ τυχαίο αλλά εντάσσεται μέσα σ’ ένα σχέδιο του Θεού, πιστεύω ακράδαντα ότι ο Θεός έχει και για εμένα το σχέδιό Του και μέχρι τώρα όλα δείχνουν ότι υπάρχει ένα σχέδιο το οποίο και εφαρμόζεται.

«Θα εκπλαγείτε αν…»

Αν σας πω λεπτομέρειες, από αυτές που μου έχει πει ο γιατρός, για διάφορες καταστάσεις που υπάρχουν στο ήπαρ μου, στο συκώτι μου, θα εκπλαγείτε κι εσείς και θα πείτε, «για φαντάσου». Δηλαδή, αν δεν ήταν έτσι η κατάσταση, αλλά ήταν κάπως διαφορετική, μου λένε οι γιατροί ότι δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα από πλευράς ριζικής αντιμετωπίσεως διά της μεταμοσχεύσεως. Απλώς θ’ ακολουθούσαμε μια συντηρητική αγωγή, η οποία, βέβαια, θα είχε και ημερομηνία λήξεως. Ενώ τώρα γίνεται μια ριζική αντιμετώπιση επειδή προσφέρεται το είδος της ασθενείας που έχω, προσφέρεται για μια τέτοια λύση. Τι να πω, λέω, μερικές φορές, μέσα στην ατυχία μου, ας το πούμε έτσι, ήμουν τυχερός, γιατί βρέθηκε αυτός ο άνθρωπος, ο οποίος είναι ό,τι καλύτερο υπάρχει στον κόσμο αφενός, και αφετέρου η όλη κατάστασή μου, τελικά, και η αντίδραση του οργανισμού μου από την πρώτη ήδη εγχείριση δείχνουν ότι υπάρχουν αντισώματα, υπάρχουν αντιστάσεις οι οποίες ενεργοποιούνται όπως πρέπει και όταν πρέπει για να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση μιας τόσο μεγάλης δυσκολίας.

«Απέναντι στον θάνατο»

// «Π»: Σ’ εκείνες τις ώρες τις μακρινές της εντατικής, τι σκεφτόσασταν;

– Εκεί βρισκόμουν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας μπορώ να πω, δηλαδή, είχα και παραισθήσεις, έκλεινα τα μάτια μου και μεταφερόμουνα σε άλλον κόσμο, δεν είχα πλήρη επαφή, ας το πούμε έτσι, δεν ξέρω, ίσως ήταν τα φάρμακα που έπαιρνα, ήταν η μετεγχειρητική κατάσταση, η οποία μου δημιουργούσε αυτές τις καταστάσεις, γι’ αυτό και έβλεπα μπροστά μου ανθρώπους με τους οποίους συνομιλούσα, μου τα λένε τώρα οι ιερείς που ήταν εκεί δίπλα μου και οι γιατροί ότι κούναγα το χέρι μου, ότι αλλού έβαζα υπογραφές, αλλού ευλογούσα, αλλού έλεγα μη στεναχωρείστε εγώ θα γυρίσω πάλι, τέτοια λόγια που δεν τα θυμάμαι εγώ να τα έχω πει, αλλά τα έλεγα μέσα σ’ ένα είδος παραληρήματος. Αλλά υπήρξαν και νηφάλιες στιγμές που εκεί πράγματι έκανα επιστράτευση των δυνάμεών μου και είπα στον εαυτό μου ότι τώρα είναι η ώρα αυτά που διδάσκεις τόσα χρόνια στον κόσμο να τα εφαρμόσεις εσύ στον εαυτό σου, και είπα μέσα μου, και το λέω και στους φίλους, μεγάλη απόσταση λόγων και έργων, άλλο να λες για τον θάνατο, να λες για τη δοκιμασία, για τον πόνο, και άλλο να είσαι μέσα στον πόνο, μέσα στη δοκιμασία, μέσα στο καμίνι και να βλέπεις απέναντί σου τον θάνατο και να αντιπαλεύεις μαζί του, να σε διεκδικεί και να φεύγεις, να αντιστέκεσαι ας πούμε, και να μην παραδίδεσαι, μεγάλη υπόθεση.

// «Π»: Αυτός ο Γολγοθάς, αυτή η δοκιμασία σάς έχει αλλάξει μέσα σας;

– Κατ’ αρχάς μου έχει δώσει το αίσθημα της ταπείνωσης. Είδα ότι δεν είμαι τίποτα. Είδα ότι ανά πάσα στιγμή μπορούν όλα να διακοπούν και να μην υπάρχει καμία….

«Πολύτιμο δώρο η ζωή»

// «Π»: Πιστεύατε ότι μπορούσαν να συμβούν όλα αυτά;

– Δεν το πολυπίστευα ότι μπορούσε να είναι τόσο απότομο. Πρώτον αυτό. Δεύτερον, μέσα μου αισθάνθηκα μια ωρίμανση, πνευματική ωρίμανση, τώρα βλέπω τα πράγματα με διαφορετικό μάτι, από διαφορετική οπτική γωνία. Βλέπω τα πράγματα παραμερίζοντας τις μικρότητες των ανθρώπων, τις μικροψυχίες, αυτές που είναι τόσο συνήθεις και με τις οποίες συνήθως πολλοί από εμάς ασχολούμεθα, λες και είναι τα κυριότερα ζητήματα της ζωής μας, αφήνοντας άλλα κεφαλαιώδη θέματα, από τα οποία και εξαρτάται η ποιότητα της ζωής μας. Είδα ότι η ζωή είναι κάτι πολύ σοβαρό, πολύτιμο και ωραίο, που δεν αξίζει τον κόπο να χαραμίζεται σε πράγματα τα οποία δεν έχουν καμία αξία.

// «Π»: Φοβηθήκατε καθόλου;

– Ομολογώ όχι, δεν φοβήθηκα γιατί από την αρχή μού είχαν εμπνεύσει την πεποίθηση οι γιατροί ότι είναι ελέγξιμη η κατάστασή μου και επομένως ότι δεν θα διέτρεχα κανέναν κίνδυνο. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπήρχαν κίνδυνοι. Κίνδυνοι υπήρχαν και οφείλω στην πίστη μου κυρίως αυτή μου την αντοχή.

«Θα γυρίσω πιο δυνατός»

// «Π»: Όταν γυρίσει ο Χριστόδουλος από το Μαϊάμι, θα είναι ο ίδιος Χριστόδουλος ή θα έχει χαμηλώσει τους τόνους;

– Όχι, εγώ πιστεύω από ό,τι μου λένε ότι θα είμαι πιο δυνατός και πιο ισχυρός. Οι τόνοι θα είναι οι ίδιοι, γιατί εγώ αυτά που λέω τα πιστεύω, δεν τα λέω γιατί πρέπει να τα πω ή γιατί…

// «Π»: Αλλά επειδή στεναχωρείτε κάποιους…

– Όχι, όχι, νομίζω ότι όταν κάνουμε το καθήκον μας πρέπει να το κάνουμε έναντι οιουδήποτε τιμήματος. Και επειδή δεν πρέπει να ξεπουλάμε τα πρωτοτόκια μας αντί πινακίου φακής, γι’ αυτό και είμαι έτοιμος να συνεχίσω την ίδια τακτική. Θα είμαι αυτός, όπως με γνωρίσατε. Ίσως και περισσότερο δυναμικός απ’ ό,τι ήμουν μέχρι τώρα.

// «Π»: Σ’ αυτήν την προσπάθεια ο λαός είναι κοντά σας, σας αγαπάει…

– Το ξέρω κι επειδή σέβομαι τον λαό, με έχει ο λαός αυτός καταϋποχρεώσει με αυτήν τη στάση του.

// «Π»: Νομίζω ότι δεν υπάρχει προηγούμενο Αρχιεπισκόπου με άποψη και τολμηρό λόγο. Πρέπει να ψάξετε να το βρείτε.

– Ναι, πράγματι δεν υπάρχει…

«Η σημαία δεν υποστέλλεται»

// «Π»: Εσείς έχετε ταράξει τα νερά, διότι το κατεστημένο θέλει… να σιωπά ο Αρχιεπίσκοπος, να μη μιλάει, αλλά να συμφωνεί…

– Δεν ξέρω, εγώ δεν είμαι από αυτήν την πάστα και ελπίζω να το έχουν καταλάβει όλοι. Ούτε είμαι διατεθειμένος να υποστείλω καμία σημαία, γιατί αυτήν τη σημαία την κρατάω ψηλά επειδή την πιστεύω.

// «Π»: Με τη δοκιμασία που περάσατε και που περνά και άλλος κόσμος, ανάλογες περιπέτειες, τι θα του λέγατε;

– Ας έχουν πίστη στον Θεό, καρτερικότητα και υπομονή, η Αγία Γραφή λέει ότι ο Θεός μάς δίνει μια δοκιμασία και ταυτόχρονα μας δίνει και τον τρόπο να ξεφύγουμε από αυτήν, δηλαδή να την υπερνικήσουμε. Δίδει συν τω πειρασμώ και την έκβασιν, λέει ο Απόστολος Παύλος. Λοιπόν, ο Θεός πάντοτε μας δοκιμάζει μέσα στα όρια της αντοχής μας και ποτέ παραπάνω από αυτήν. Επομένως δεν έχουμε καμία δικαιολογία για να σηκώνουμε τα χέρια ψηλά, να παραδιδόμεθα κατά κάποιο τρόπο στη μοίρα μας, αλλά πρέπει μέχρι την τελευταία στιγμή να αγωνιζόμεθα και να αντιδρούμε και να αντιστεκόμαστε στο κακό. Και από εκεί και πέρα θα γίνεται πάντοτε το θέλημα του Θεού.

«Τα εθνικά θέματα είναι
η αξιοπρέπειά μας»

// «Π»: Για να περάσουμε στην τελευταία ερώτηση, έχετε σκεφθεί όταν γυρίσετε ποιες θα είναι οι πρώτες προτεραιότητες;

– Αυτό που με ενδιαφέρει κυρίως είναι να πάει μπροστά η Εκκλησία μας. Η εσωτερική της αναδιοργάνωση την οποία είχαμε αρχίσει και τη συνεχίζουμε. Από εκεί και πέρα η ενίσχυση του κοινωνικού μας έργου, το οποίο ήδη είναι σημαντικότατο σε όλη την Ελλάδα, αλλά επωφελούμενοι και της δυνατότητας που έχουμε να συμμετέχουμε στα προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, συμμετέχουμε για να γίνονται με τα χρήματα αυτά ιδρύματα κοινής ωφελείας, στα οποία ο κόσμος βρίσκει στέγη, διατροφή, προστασία κοντά στην Εκκλησία. Αν η Εκκλησία κάποτε αποφάσιζε να τα κλείσει αυτά όλα, θα είχαμε μεγάλο κοινωνικό πρόβλημα στην Ελλάδα. Γιατί πού θα πάνε όλοι αυτοί οι άνθρωποι τους οποίους η Εκκλησία συντηρεί μέσα στα ιδρύματά της; Και, βεβαίως, από εκεί και πέρα με ενδιαφέρουν τα εθνικά θέματα, δηλαδή η αξιοπρέπειά μας, η ιστορία μας, η, ας το πω, ανταπόκρισή μας στις σύγχρονες ανάγκες τις οποίες έχει ο τόπος αυτός, και ιδίως τα παιδιά μας, τα οποία δεν πρέπει αν τα αφήσουμε να γίνουν έρμαια των διαφόρων καπήλων οι οποίοι δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά συνεχώς να κρημνίζουνε και να αφαιρούν πέτρες από τον τοίχο του έθνους. Για όλα αυτά εγώ ήμουν και είμαι αποφασισμένος να αγωνιστώ. Και ελπίζω ότι θα μου δώσει ο Θεός τη δύναμη να συνεχίσω με τον ίδιο ρυθμό.

// «Π»: Σας περιμένουμε νικητή.

– Σας ευχαριστώ πάρα πολύ. Είμαι υπόχρεος απέναντί σας και απέναντι όλου του κόσμου.

// «Π»: Απλώς εμείς εκτιμάμε και ζηλεύουμε την τόλμη σας και αυτό που έχετε προσφέρει μέχρι τώρα.

– Είναι το βίωμά μου το οποίο απλούστατα έγινε ευρύτερα γνωστό.