Η «φραπεδιά»

Είναι ένας μικρός δρόμος, ήρεμος (πεζόδρομος) δίπλα στην Ομόνοια. Εκεί απολαμβάνουν οι νέοι μας τη φραπεδιά τους, κάτω από καλαίσθητες ομπρέλες. Γνωρίζουν όμως οι παλαιότεροι -οι νέοι δεν το γνωρίζουν γιατί δεν τους το δίδαξε κανείς- ότι εκεί στα μαύρα χρόνια της γερμανικής κατοχής ήταν η διαβόητη ΕΣΠΟ, την οποία ανατίναξαν οι αγωνιστές ήρωες νέοι της εποχής και οι οποίοι εκτελέστηκαν από τον κατακτητή.

Μια μαρμάρινη στήλη, που η «ευγνωμονούσα» πατρίς με καθυστέρηση έστησε, απαθανατίζει τα ονόματα τεσσάρων αγωνιστών: Ιουλία Μπίμπα, Ιωάννης Κατεβάτης, Διον. Παπαδόπουλος και Δαμιανός Λόης. Εκτελέστηκαν τον Φεβρουάριο του 1943. Δύο μέτρα από τη στήλη αυτή είναι η προτομή του ήρωα Κώστα Περρίκου, που εκτελέστηκε κι αυτός. Προτομή και μνημείο δεν φαίνονται γιατί τα σκεπάζουν οι ομπρέλες, ναι οι ομπρέλες. Είναι κρίμα εκεί όπου πλανάται το πνεύμα της θυσίας και ο πατριωτισμός, εκεί όπου από το αίμα ηρώων βγήκε η νέα, η ελεύθερη Ελλάδα, σήμερα κυριαρχεί το πνεύμα της φραπεδιάς, κυριαρχεί το ραχάτι μιας άλλης γενιάς που δεν γνωρίζει την ιστορία του τόπου της, δεν έμαθε τίποτα γι’ αυτούς που σκεπάζει η ομπρέλα. Γιατί δεν φρόντισε να τους το μάθει καμιά πολιτεία, καμιά Ρεπούση, καμιά διάνοια και γραφίδα που ενώ δηλώνουν προοδευτικές βιώνουν τον άκρατο συντηρητισμό και υπηρετούν τη νέα αντίληψη που θέλει την ιστορία του τόπου να τη σκεπάζουν οι ομπρέλες. Και είναι δύο φορές κρίμα που πολλές απ’ αυτές τις γραφίδες είναι «βγαλμένες» από τα ιδεολογικά, ενίοτε δε και τα φυσικά, «κόκαλα τα ιερά» των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης. Και τα οποία ακούω να τρίζουν…

e-mail: [email protected]