Επικαιρότητα
– Στην επικαιρότητα και πάλι η προσπάθεια για επίλυση του προβλήματος για το μέλλον της σερβικής επαρχίας του Κοσόβου. Μεταξύ των πρωταγωνιστών διαπιστώνονται σοβαρές διαφωνίες. Ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ φοβάται ότι η αναβολή της επίλυσης του προβλήματος ενέχει τον «κίνδυνο οπισθοδρόμησης στο Κόσοβο και απώλειας των επιτευγμάτων (!) ως τώρα στον τομέα της δημοκρατίας». Και τα λέει αυτά στη διεθνή κοινότητα χωρίς αιδώ. Φοβάται μήπως χαθεί η πρόοδος προς τη δημοκρατία που έχουν πετύχει οι Αλβανοί του Κοσόβου. Είναι ντροπή για τον γενικό γραμματέα του ΟΗΕ να προβαίνει σε τέτοιες ξεκάθαρα αμερικανόπνευστες δηλώσεις παραπλάνησης της διεθνούς κοινής γνώμης. Η μεν φωνή, φωνή του γενικού γραμματέα, η δε άποψη, άποψη του Μπους! Εκεί ξέπεσε ο ΟΗΕ! Αξίζει να σημειώσουμε ότι η δήλωση αυτή έγινε σε απάντηση αιτήματος του υπουργού Εξωτερικών της Γαλλίας Μπερνάρ Κουσνέρ, που ζητούσε έξι μήνες προθεσμία για οριστική απόφαση επί του θέματος της τύχης του Κοσόβου. Ο γάλλος ΥΠΕΞ ξεκαθάρισε ότι η προθεσμία αυτή είναι απαραίτητη για να πεισθούν οι Σέρβοι. Και ποιος θα τους πείσει; Ο Μπερνάρ Κουσνέρ; Αν είναι ποτέ δυνατόν! Στο μεταξύ οι Αλβανοί του Κοσόβου έχουν διορίσει «διαπραγματευτική ομάδα», εκπρόσωπος της οποίας ορίστηκε κάποιος Σκεντέρ Χισένι, που προανήγγειλε… διπλωματική εκστρατεία, προειδοποιώντας ότι αν δεν επιλυθεί το θέμα του Κοσόβου σύντομα οι αλβανοί Κοσοβάροι θα εξετάσουν και εναλλακτικές λύσεις! Και ο Χισένι καταλήγοντας απέκλεισε το ενδεχόμενο διχοτόμησης της σερβικής αυτής επαρχίας. Στο μεταξύ η Σερβία υφίσταται πιέσεις, κυρίως από τη Γερμανία, να δεχτεί ως συμβιβασμό τη λύση της διχοτόμησης, την οποία όμως απορρίπτει η ηγεσία των αλβανών Κοσοβάρων, όπως δήλωσε ο Χισένι. Και η Σερβία φυσικά απορρίπτει τη διχοτόμηση, όπως ξεκαθάρισε ο σέρβος υπουργός Εξωτερικών στο Βερολίνο, μετά τη συνάντηση που είχε με τον γερμανό ομόλογό του Φρανκ Βάλτερ Σταϊνμάιερ. Η Σερβία και πάλι βιώνει το μαρτύριο του ακρωτηριασμού. Και με τους ίδιους δήμιους. ΗΠΑ, Γερμανία, Αλβανία σε κοινό μέτωπο διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας παλαιότερα και τώρα της ακρωτηριασμένης Σερβίας και με τις ευλογίες του ΟΗΕ. Αυτή είναι η διεθνής έννομη τάξη. Δοξάστε την! Και καμαρώστε τη δικαιοσύνη που επικρατεί στον κόσμο μας.
– Το φιλοατλαντικό και φιλοαμερικανικό λόμπι στην ΕΕ έχει ενισχυθεί σε μεγάλο βαθμό με την ανάδειξη του Νικολά Σαρκοζί στην Προεδρία της Γαλλικής Δημοκρατίας και την ανάληψη της εξουσίας από τον Γκόρντον Μπράουν στη Βρετανία! Έτσι το φιλοαμερικανικό λόμπι απέκτησε ένα ισχυρότατο τρίδυμο. Μέρκελ – Σαρκοζί – Μπράουν μαζί με τους ηγέτες των τέως κομουνιστικών χωρών μελών της ΕΕ (Πολωνίας, Ουγγαρίας, Ρουμανίας, Βουλγαρίας κ.λπ.) φαίνεται ότι θα αγωνιστούν κατά προτεραιότητα για τον θερμότερο εναγκαλισμό της ΕΕ με τις ΗΠΑ. Επιδιώκουν άραγε να καταστήσουν την πολιτική της ΕΕ στις εξωτερικές σχέσεις περισσότερο ευθυγραμμισμένη με τις επιταγές της Ουάσινγκτον; Θα μετατρέψουν άραγε την ΕΕ σε ταπεινή θεραπαινίδα των ΗΠΑ; Ή μήπως απλώς προλειαίνουν το έδαφος για μια ισότιμη συνεργασία των ΗΠΑ με την ΕΕ, όταν στον Λευκό Οίκο θα εγκατασταθεί ο επόμενος ένοικος; Μέρκελ – Σαρκοζί – Μπράουν ποιο πολιτικό όφελος θα έχουν να προσφέρουν φόρο αφοσίωσης και υποτέλειας σ’ έναν κατά γενική ομολογία ξοφλημένο πλανητάρχη; Στα καυτά αυτά ερωτήματα, που ασφαλώς συνδέονται άμεσα με τη μελλοντική πορεία της ΕΕ ως αυτόνομης πολιτικής οντότητας, προσπαθούν να βρουν απάντηση πολλοί ευρωπαίοι και αμερικανοί πολιτικοί αναλυτές. Και οι τρεις ηγέτες των ισχυρότερων, πολιτικά και οικονομικά, δυνάμεων της ΕΕ προς το παρόν δεν κρύβουν τον έντονο φιλοαμερικανισμό τους και την επιθυμία τους για στενότερη συνεργασία με τις ΗΠΑ. Όλοι προβλέπουν ότι ο γάλλος Πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί, με τις μεγάλες φιλοδοξίες και τα οράματα για μια ισχυρή ΕΕ με διεθνές κύρος και άποψη για τα προβλήματα του πλανήτη μας, δύσκολα θα συμβιβαστεί σε έναν ρόλο που θα θυμίζει Μπλερ (που ως γνωστόν είχε χαρακτηριστεί «το σκυλάκι του Μπους»). Ο αναμφισβήτητος φιλοαμερικανισμός του δεν τον οδήγησε, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, σε στροφή στο θέμα της ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ ή σε ταύτιση με την πολιτική των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή. Διατηρεί μια ανεξαρτησία γνώμης για τα σοβαρά διεθνή προβλήματα. Κι αυτό είναι ελπιδοφόρο. Και ο Μπράουν ποιο πολιτικό όφελος μπορεί να προσδοκά στο εσωτερικό της χώρας του με μια τυφλή αφοσίωση στις εντολές των ΗΠΑ, όταν αυτή η συμπεριφορά ανάγκασε τον Μπλερ να παραιτηθεί από την πρωθυπουργία; Πανίσχυρο το φιλοαμερικανικό λόμπι, αλλά και πολύ εύθραυστο.