Προκόπης: Άξιος της πατρίδας ο Τάσσος
Περιείχε πολλά μηνύματα.
Όπως μήνυμα έμμεσης αλλά σαφούς στήριξης του «ΟΧΙ» στο διχοτομικό Σχέδιο Ανάν, του περήφανου «ΟΧΙ» του 76% του λαού της Κύπρου, κόντρα σε «ναιναίκους» τόσο στην Κύπρο όσο και στην Ελλάδα…
Όπως όταν, αναφερόμενος στην πολιτική κληρονομιά του Μακαρίου, τόνισε:
«…Και η γραμμή αυτή, δομημένη σε στέρεο ιστορικό έδαφος και ποτισμένη με άφθονο αίμα ιερό, δεν άφηνε και δεν αφήνει περιθώριο για τους λιπόψυχους, τους μεμψίμοιρους και τους σκεπτικιστές καθώς και για εκείνους που στο όνομα ενός ψευδεπίγραφου ”ρεαλισμού” βαφτίζουν την άτακτη υποχώρηση ”προσαρμογή στα νέα δεδομένα”. Η δικαίωση ενός λαού δεν εξαρτάται από την έκταση του εδάφους όπου ζει ούτε από τον αριθμό εκείνων που αγωνίζονται αλλά από τη δύναμη της ψυχής του και την αδιάλειπτη αφοσίωσή του στο Δίκαιο και τη Δημοκρατία…».
Ή όταν αναφέρθηκε στην πολιτική των «επιγόνων του Μακαρίου» τονίζοντας:
«…Οι επίγονοι του Μακαρίου στην ηγεσία της Κυπριακής Δημοκρατίας στάθηκαν και στέκονται, ιδίως όταν οι καιροί το απαιτούν, άξιοι της Πατρίδας. Και είναι για όλους μας μια πρωτόγνωρη εμπειρία να τους παρακολουθούμε καθώς, σε στιγμές που επιβάλλεται ιστορικά, αφήνουν στην άκρη πολιτικά δόγματα και κομματικά πιστεύω για να πάρουν από κοινού αποφάσεις οι οποίες μόνο με ενότητα είναι δυνατόν ν’ αποδώσουν και να οδηγήσουν την Κύπρο στην τελική της δικαίωση…».
Ή όταν έστειλε διπλό μήνυμα, τόσο προς τους ταγούς της διεθνούς κοινότητας όσο και προς τους άφρονες στο εσωτερικό υποστηρικτές τους, προκειμένου να σαλπίσουν συμβιβασμό:
«… Προς τη διεθνή Κοινότητα και τους Οργανισμούς της, και ιδιαίτερα τον ΟΗΕ με αφορμή την πικρή εμπειρία της Κύπρου, δεν νοούνται ”συμβιβασμοί” οι οποίο δυναμιτίζουν τα ίδια τα θεμέλια του διεθνούς δικαίου. Και συνιστά μέγιστη υποκρισία από τη μια πλευρά να διακηρύσσεις παντού την ανάγκη τήρησης της διεθνούς νομιμότητας -ως και να ευλογείς ή και να οργανώνεις ακόμη επεμβάσεις στο όνομά της- και από την άλλη ν’ ανέχεσαι επιλεκτικά και την καταπάτηση στοιχειωδών κανόνων του διεθνούς δικαίου και την προκλητική περιφρόνηση σαφών αποφάσεων των Διεθνών Οργανισμών…».