Λάδι στη φωτιά της Μέσης Ανατολής ρίχνουν οι Αμερικανοί!

Για να εμφανίσουν μάλιστα αυτήν την καταστρεπτική πορεία ως μονόδρομο και την πώληση των όπλων ως «μάννα εξ ουρανού» για τις διεφθαρμένες πετρομοναρχίες της περιοχής, οι Αμερικάνοι ποντάρουν όλα τους τα λεφτά στην υποδαύλιση των εμφύλιων συγκρούσεων και τη δαιμονοποίηση στη συνέχεια του Ιράν, που το παρουσιάζουν ως απειλή για τη σταθερότητα ολόκληρης της περιοχής, κρύβοντας τις δικές τους ευθύνες. Πρόκειται για ένα καλοστημένο και αιματηρό παιχνίδι με απώτερο στόχο τη γιγάντωση της αμερικανικής βιομηχανίας όπλων, που προκαλεί όμως την οργή όχι μόνο των ορκισμένων εχθρών της Ουάσινγκτον όπως είναι η Τεχεράνη, αλλά ακόμη και των Ευρωπαίων οι οποίοι διακρίνουν τους τεράστιους κινδύνους για την ασφάλεια που δημιουργούνται από τον τυχοδιωκτισμό της Ουάσινγκτον.

Κάνοντας μια μικρή αναδρομή στο πρόσφατο παρελθόν εύκολα παρατηρούμε ότι οι σχέσεις των ΗΠΑ με τη Σαουδική Αραβία έφθασαν στο ανώτερο δυνατό τους σημείο, όταν έγινε η πρώτη επέμβαση στο Ιράκ και άρχισαν να επιδεινώνονται όταν ανατράπηκε ο Σαντάμ και αμέσως εφαρμόστηκε το σχέδιο «απο-Μπααθοποίησης» του Ιράκ, το οποίο περιελάμβανε τον διωγμό από όλες τις θέσεις στη δημόσια διοίκηση των μελών και φίλων του Μπάαθ που τύχαινε να είναι Σουνίτες (-ένα σχέδιο καλά μελετημένο ως προς τις συνέπειές του και τόσο πολύ διορατικό, που οι ιστορικοί του μέλλοντος θα το συγκρίνουν με το σχέδιο χρηματοδότησης και στήριξης των Ταλιμπάν και της Αλ Κάιντα από την Ουάσινγκτον τη δεκαετία του ’80 για να διεμβολίσουν τη σοβιετική σφαίρα επιρροής…). Από τον Απρίλιο όμως του 2006, όταν διορίστηκε πρωθυπουργός του Ιράκ ο σιίτης Νουρί Καμάλ αλ Μαλίκι η τροχιά που ακολουθούν οι σχέσεις ΗΠΑ και Σαουδαραβίας έγινε εντελώς αποκλίνουσα, καθώς η σαουδαραβική βασιλική οικογένεια είδε για πρώτη φορά στην κατάληψη της ιρακινής εξουσίας από τους σιίτες τον κίνδυνο ανάδυσης ενός σιιτικού τόξου που θα εκτείνεται από την Τεχεράνη και θα φθάνει μέχρι τη Βηρυτό, κόβοντας στα δύο τις χώρες του σουνιτικού Ισλάμ. Είναι ένας κίνδυνος τον οποίο είχε επισημάνει πριν χρόνια ο βασιλιάς Αμπντάλα της Ιορδανίας.

Κίνδυνοι στη Σαουδική Αραβία

Οι Σαουδάραβες όμως είδαν αυτό το τόξο να απειλεί άμεσα το βασίλειό τους, το οποίο κι άλλη φορά στο παρελθόν έχει απειληθεί από τους σιίτες, που αριθμούν 1,5 με 2 εκατ. πιστούς, σε μια χώρα με πληθυσμό 26 εκατ. άτομα. Παρότι τα τελευταία χρόνια το ρήγμα μεταξύ των σουνιτών και των σιιτών τείνει να κλείσει, στο παρελθόν είχαν σημειωθεί οξύτατες συγκρούσεις. Την επομένη της επανάστασης στο Ιράν, το 1979, οι σιίτες της Σαουδαραβίας ξεσηκώθηκαν αμφισβητώντας την κυριαρχία των σουνιτών με αποτέλεσμα να σκοτωθούν δεκάδες σιίτες από τα πυρά των κυβερνητικών δυνάμεων που προσπαθούσαν να καταστείλουν τις βίαιες εξεγέρσεις. Η σφοδρότητα των συγκρούσεων που είχε σημειωθεί τότε αφορούσε όμως κάτι πολύ πιο σημαντικό από τις δογματικές διαφορές. Αφορούσε την τύχη των εδαφών όπου ζουν οι σιίτες καθώς εκεί (στην όαση αλ Κατίφ και αλ Χάσα των ανατολικών επαρχιών) βρίσκεται το 90% του πετρελαίου της Σαουδικής Αραβίας! Ένα πιθανό αίτημα απόσχισής τους θα σήμαινε ότι η Σαουδική Αραβία θα έχανε με μιας όλα τα μυθικά πλούτη που της παρέχουν τα αποθέματα. Ακόμη όμως και μια εμφύλια σύρραξη θα τίναζε στον αέρα την οικονομία της, καθώς θα ήταν αδύνατο να μην τυλιχτούν στις φλόγες τα κοιτάσματα και οι επενδύσεις στις επίδικες σιιτικές περιοχές. Για να αποφευχθεί αυτό το ενδεχόμενο, ο βασιλιάς Φαχντ γρήγορα ακολούθησε μια πολιτική ενσωμάτωσης των σιιτών που περιόρισε την ωμή καταπίεση. Οι διακρίσεις όμως παραμένουν, με αποτέλεσμα οι σιίτες να θεωρούνται στη Σαουδική Αραβία πολίτες δεύτερης κατηγορίας, χωρίς πρόσβαση στη δημόσια διοίκηση ούτε καν να έχουν τη δυνατότητα να οικοδομούν ελεύθερα τα δικά τους τζαμιά.

Οι Σαουδάραβες λοιπόν έχουν πολλούς λόγους να ενδιαφέρονται για τα τεκταινόμενα στο Ιράκ. Πολύ περισσότερο μετά την έναρξη της εμφύλιας διαμάχης στο πλαίσιο της οποίας οι σουνίτες, που σηκώνουν σχεδόν εξ ολοκλήρου το βάρος της αντίστασης στις δυνάμεις κατοχής, μετρούν πολύ περισσότερα θύματα από τους σιίτες. Μάλιστα αντιδρώντας στις συνεχείς διώξεις που υφίστανται οι σουνίτες από ομάδες ενόπλων σιιτών με τη συνεργασία πολύ συχνά και των κρατικών δυνάμεων ασφαλείας, την Τετάρτη που μας πέρασε, οι σουνίτες βουλευτές που συμμετείχαν στην κυβέρνηση του Μαλίκι δήλωσαν ότι αποχωρούν, επειδή η κυβέρνηση αρνείται να αφοπλίσει τους σιίτες.

Οι διώξεις Σουνιτών
εξοργίζουν το Ριάντ

Στην ένοπλη αντιπαράθεση μεταξύ σιιτών και σουνιτών στο εσωτερικό του Ιράκ, η βασιλική οικογένεια δεν επέλεξε την ουδετερότητα. Κατά την επίσκεψη του αντιπροέδρου των ΗΠΑ, Ντικ Τσένι, στο Ριάντ τον Δεκέμβρη του 2006 ο βασιλιάς Αμπντάλα για πρώτη φορά ανακοίνωσε δημόσια στην Ουάσινγκτον ότι σε περίπτωση αποχώρησης των Αμερικανών από το Ιράκ τότε θα προσφέρει χρήματα και όπλα στις σουνίτικες οργανώσεις. Η σκληρή γλώσσα απέναντι στις ΗΠΑ συνεχίστηκε και το επόμενο διάστημα, χαρακτηρίζοντας ο ίδιος ο βασιλιάς της χώρας κατά τη διάρκεια συνόδου του Αραβικού Συνδέσμου στο Ριάντ την παρουσία των Αμερικάνων στο Ιράκ «παράνομη στρατιωτική κατοχή»!

Οι ΗΠΑ από τη μεριά τους ανταπέδωσαν τους χαρακτηρισμούς, υποδεικνύοντας το Ριάντ ως υπαίτιο για τον εμφύλιο πόλεμο στο Ιράκ! Με άρθρο του στους «Νιου Γιορκ Τάιμς» ο πρέσβης των ΗΠΑ στον ΟΗΕ και πρώην πρέσβης της υπερδύναμης στο Ιράκ, Ζαλμαΐ Χαλιλζάντ, τόνισε πως «η Σαουδική Αραβία και ορισμένες άλλες χώρες δεν κάνουν ό,τι μπορούν για να μας βοηθήσουν στο Ιράκ. Ορισμένες φορές μερικές απ’ αυτές όχι απλώς δεν μας βοηθάνε, αλλά κάνουν πράγματα που υπονομεύουν τις προσπάθειές μας για πρόοδο». Τα ίδια επανέλαβε και την προηγούμενη εβδομάδα στο CNN μιλώντας σε μια εκπομπή μεγάλης ακροαματικότητας οδηγώντας το θερμόμετρο στις σχέσεις Ουάσινγκτον – Ριάντ στο κόκκινο. Ταυτόχρονα πληροφορίες από τις δυνάμεις κατοχής στο Ιράκ, που δημοσιεύονταν σχεδόν καθημερινά στον δυτικό Τύπο, ανέφεραν ότι οι μισοί από τους 60 με 80 ξένους μαχητές που μπαίνουν στο Ιράκ από το εξωτερικό κάθε μήνα για να πολεμήσουν τους Αμερικανούς προέρχονται από τη Σαουδική Αραβία.

Κούρσα εξοπλισμών

Ο «από μηχανής θεός» που ανέλαβε την ευθύνη υπέρβασης του αδιεξόδου, λίγες μάλιστα ημέρες πριν ξεκινήσει το ταξίδι στη Μέση Ανατολή της Κοντολίζα Ράις με τη συνοδεία του υπουργού Άμυνας, Ρόμπερτ Γκέιτς, ήταν μια λιτή σχετικά ανακοίνωση της Ουάσινγκτον για ένα εξοπλιστικό πρόγραμμα – μαμούθ! Στο πλαίσιό του η Σαουδική Αραβία κυρίως και άλλα πέντε εμιράτα του Κόλπου θα αγοράσουν οπλικά συστήματα αξίας 20 δισ. δολαρίων από τους Αμερικανούς, η Αίγυπτος θα συνεχίσει να λαμβάνει στρατιωτική βοήθεια ύψους 1,3 δισ. δολαρίων τον χρόνο για την επόμενη δεκαετία, ενώ το Ισραήλ λόγω των «αυξημένων κινδύνων που αντιμετωπίζει», όπως ανακοίνωσαν, χωρίς καμία ντροπή θα δει τη στρατιωτική βοήθειά του να αυξάνεται σε 3 δισ. δολάρια ετησίως, από 2,4 που παίρνει σήμερα, για τα επόμενα δέκα χρόνια!

Οι σχετικές ανακοινώσεις έγιναν εν μέσω σφοδρότατων καταγγελιών του Στέιτ Ντιπάρτμεντ στο Ιράν, κι ας μην είχε συμπληρωθεί ούτε καν μία εβδομάδα από την ημέρα που ξεκίνησε ο δεύτερος γύρος των συνομιλιών μεταξύ ΗΠΑ και Ιράν που διεξάγονται στην Βαγδάτη! «Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το Ιράν αποτελεί τη σημαντικότερη στρατηγική πρόκληση που προέρχεται από μία και μόνη χώρα προς τις ΗΠΑ και τη Μέση Ανατολή που θέλουμε», δήλωσε η Κοντολίζα Ράις φεύγοντας από την Ουάσινγκτον -εννοώντας πολύ πιθανά τη «νέα Μέση Ανατολή» που ευαγγελιζόταν πέρυσι τέτοιες ημέρες, όταν αρνούνταν να συγκαλέσει το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ για να μπει ένα τέρμα στα εγκλήματα των Ισραηλινών στον Λίβανο, προσδοκώντας μες στην αφέλειά της νίκη των Σιωνιστών. Στη συνέχεια κατηγόρησε την Τεχεράνη για την «υποστήριξη που παρέχει στην τρομοκρατία η οποία συνιστά απειλή για τις δημοκρατικές δυνάμεις στον Λίβανο, για την υποστήριξη στις πιο ριζοσπαστικές δυνάμεις στα παλαιστινιακά εδάφη και στους σιίτες μαχητές». Από κοντά κι ο υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Νίκολας Μπερνς, που έσπευσε να δηλώσει ότι «το Ιράν έχει ανησυχήσει τους πάντες στην περιοχή. Υποστηρίζει καθέναν από τον οποίο ο υπόλοιπος κόσμος προσπαθεί να αμυνθεί»!

Άλλοθι το Ιράν

Πίσω απ’ αυτές τις προσεκτικές διατυπώσεις κρύβεται η μακιαβελική προσπάθεια των Αμερικανών να εκμεταλλευθούν τη βάσιμη ανησυχία του Ριάντ για την αυξανόμενη ισχύ των σιιτών του Ιράκ, παραμορφώνοντάς την ώστε να διοχετευθεί ενάντια στο Ιράν, που μπορεί να αποτελεί βαθύτερη πηγή ισχύος των σιιτών όλης της περιοχής, ουδέποτε όμως έχει απειλήσει τη Σαουδική Αραβία ή άλλο αραβικό κράτος. Οι Αμερικάνοι αποτελούν τον τέλειο προβοκάτορα που πρώτα βάζει τις φωτιές και μετά πουλάει νερό για την κατάσβεσή τους, γνωρίζοντας μάλιστα ότι δεν είναι νερό αλλά πετρέλαιο! Αποκρύπτοντας τις αποκλειστικές ευθύνες που φέρουν για την άνοδο των σιιτών στο Ιράκ και τις ρατσιστικές διώξεις τις οποίες υφίστανται οι σουνίτες, με αποτέλεσμα να εγκαταλείπουν με καραβάνια τις πατρογονικές τους εστίες, υποδεικνύουν ως υπαίτιο την Τεχεράνη λες και το Ιράν ενορχήστρωσε την ανατροπή του Σαντάμ Χουσεΐν και την «απο-Μπααθοποίηση».

Η Ουάσινγκτον παρασέρνει τα αραβικά καθεστώτα σε μια κούρσα εξοπλισμών που μπορεί να γονατίσει ακόμη και την πιο ανθηρή οικονομία, χωρίς όμως ποτέ να θέτει σε κίνδυνο την υπεροπλία του Ισραήλ! Δεν αποκλείεται μάλιστα το ρατσιστικό καθεστώς του Τελ Αβίβ να έδωσε την έγκρισή του για τις δυσθεώρητες πολεμικές αγορές των Αράβων, καθώς για πρώτη φορά δεν αντέδρασε στις ανακοινώσεις της Ουάσινγκτον, αφού πρώτα εξασφάλισε πως το Ριάντ θα κάνει ένα σημαντικό βήμα προς τη διπλωματική του αναγνώριση. Δεν εξηγείται διαφορετικά η δήλωση της Σαουδικής Αραβίας ότι θα παραστεί στη σύνοδο – οπερέτα για το Μεσανατολικό που συγκάλεσε ο Μπους, όπου θα παρίστανται και οι Ισραηλινοί, τη στιγμή που επισήμως ουδέποτε έχουν συναντηθεί αντιπρόσωποι των δύο χωρών, λόγω του ότι το Ριάντ δεν αναγνωρίζει το εβραϊκό κράτος. Όπλα αντί για αναγνώριση; Μένει να δούμε…

Το σίγουρο είναι πως όσο εξοπλίζονται σαν αστακοί οι αραβικές μοναρχίες, το ενδεχόμενο του πολέμου δεν απομακρύνεται αλλά πλησιάζει! Οι δε λαοί τους θα υποφέρουν, με αποτέλεσμα να υπονομεύεται η κοινωνική τους συνοχή. Γι’ αυτόν τον λόγο το πρόγραμμα εξοπλισμών που ανακοινώθηκε δέχθηκε σφοδρότατες επικρίσεις από τον διεθνή Τύπο και άλλα κράτη που διαδραματίζουν κρίσιμο ρόλο στη διεθνή πολιτική. Η Γερμανία χωρίς προσχήματα και μισόλογα επέκρινε την αμερικανική κυβέρνηση, που βάζει πιο ψηλά τα συμφέροντα της βιομηχανίας όπλων από τη σταθερότητα. Μιλώντας στο ραδιόφωνο ο υπεύθυνος της γερμανικής κυβέρνησης για τις διατλαντικές σχέσεις (σε πλήρη σύμπλευση με τον ιρανό υπουργό Εξωτερικών που έκανε μια ίδια σχεδόν δήλωση!) τόνισε: «δεν βλέπω τη σκοπιμότητα για τον εξοπλισμό των κρατών του Κόλπου και της Σαουδικής Αραβίας με περισσότερα όπλα. Η περιοχή δεν υποφέρει από έλλειψη όπλων αλλά από έλλειψη σταθερότητας»!