ψιθυριστά
Έχουν δίκιο ορισμένα μέλη του ΕΣΡ που θέλουν να προσμετράται ο χρόνος των σχολίων των δημοσιογράφων στον χρόνο της προβολής των πολιτικών κομμάτων. Εδώ τα κανάλια, ακόμη και στους σικέ καβγάδες που κάνουν στα «παράθυρα», χρησιμοποιούν ορισμένους συναδέλφους ως… εκπροσώπους, εμμέσως πλην σαφώς, των κομμάτων. Γιατί θυμώνουν οι πάντες όταν λέγεται η αλήθεια; Δεν διασταυρώνουν τα βέλη τους σε ορισμένα τηλεοπτικά παράθυρα οι δημοσιογράφοι που καλύπτουν το ρεπορτάζ της κυβέρνησης με εκείνους που καλύπτουν το ρεπορτάζ της αντιπολίτευσης; Θα μας τρελάνουν τελείως;
Επ’ ευκαιρία: Όπως έδειξαν τα αποτελέσματα για το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ, πολύ λίγο οι καλοί συνάδελφοι επηρεάζονται από… τηλεοπτικούς αστέρες, εάν το ίματζ των τελευταίων δεν συνάδει προς την καθημερινή δημοσιογραφική εργασία αλλά προς το καθημερινό σόου.
Δυστυχώς, θα απογοητευθεί ο αγαπητός συνάδελφος που ασχολήθηκε σε άρθρο του με το πού πηγαίνει η κρατική διαφήμιση. Για να τον ενημερώσουμε, γιατί δεν είναι καθόλου ενημερωμένος όπως φαίνεται -ας το έψαχνε λίγο και θα έβρισκε τα πάντα- το αντίθετο συμβαίνει απ’ αυτό που ισχυρίζεται: Το μεγαλύτερο μέρος της διαφήμισης πηγαίνει από ορισμένους κρατικούς οργανισμούς σε εκείνα τα ΜΜΕ… που βρίζουν από το πρωί έως το βράδυ την κυβέρνηση. Σε βάρος φυσικά των ΜΜΕ που την αντιμετωπίζουν φιλικά. Αυτή είναι η αλήθεια και οι σχετικές λίστες είναι πολύ διαφωτιστικές.
Περισσότερο απ’ όλα μας εντυπωσιάζουν με τα αγωνιστικά τους πιστεύω κάποιοι πολιτικοί με… καταπληκτικές φορολογικές δηλώσεις. Ανατριχιάζουμε μάλιστα όταν υποστηρίζουν τα δίκαια των εργαζομένων, ξεσηκώνουν τον κόσμο με τις φωνές τους και γενικώς λαϊκίζουν, χωρίς οι ίδιοι να τηρούν το μέτρο…
Αν καθίσει κανείς και δει τι έγραφαν ορισμένες εφημερίδες -αφήνουμε τα τηλεοπτικά δίκτυα, γιατί εκεί δεν βρίσκεις άκρη- για τα δομημένα ομόλογα πριν από δύο μήνες και τι γράφουν τώρα, θα εκπλαγεί. Πλέον έχουν… μικρύνει πολύ, τόσο τα ποσά όσο και η ελπίδα ότι… κάτι θα βγει από την όλη υπόθεση.
Να μας πουν ποιοι είναι οι καλοί συνάδελφοι που αθώωσαν τον άλλο καλό παλαιό συνάδελφο για τον χαρακτηρισμό «έπιπλα» για παλαιούς συναδέλφους του στην «Καθημερινή». Και επίσης να μας πουν οι παλαιοί καλοί συνάδελφοι γιατί δεν δημοσιοποίησαν την απόφαση του Πειθαρχικού πριν από τις εκλογές, αφού τότε την έλαβαν, και προτίμησαν να την ανακοινώσουν τώρα… Κανείς δεν δικαιούται να χαρακτηρίζει τους παλαιούς συναδέλφους του «έπιπλα». Ειδικά όταν έχει φθάσει στα όρια της μεταπολεμικής «ροτόντας»…
Το συμπέρασμα πάντως από τις προεκλογικού περιεχομένου συγκεντρώσεις τόσο του πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή όσο και του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Γ. Παπανδρέου είναι πως δεν υπάρχουν πλέον ο ενθουσιασμός και ο φανατισμός που έδιναν χρώμα στις συγκεντρώσεις. «Τυπικές» οι εκδηλώσεις στις συγκεντρώσεις Καραμανλή με τη γαλανόλευκη και εντελώς παλαιομοδίτικες οι συγκεντρώσεις του Παπανδρέου με τις πλαστικές σημαιούλες, δικαιώνουν ως έναν βαθμό τον πρωθυπουργό, που δεν… έχει ανακοινώσει επισήμως τις εκλογές. Τουλάχιστον έτσι υπάρχει κι ένα άλλοθι για την παγωμάρα των ψηφοφόρων.
Είναι αλήθεια ότι ελάχιστοι πολίτες που διαμαρτύρονται για γνωστή εδώ και τρία χρόνια ιστορία, επειδή δεν δικαιώνονται, πιέζουν τους συναδέλφους τους να συνεχίσουν να λαμβάνουν μέρος σε διαμαρτυρίες και ταυτόχρονα υπόσχονται… «πλούσιο τηλεοπτικό θέαμα» στα κανάλια όπου τηλεφωνούν; Είναι αλήθεια επιπλέον ότι τηλεφωνούν στους συναδέλφους τους και τους λένε, μεταξύ άλλων, «τι να κάνουμε, τώρα πρέπει να έλθετε, γιατί… φωνάξαμε τα κανάλια»: Ωραίοι και αγωνιστικοί οι τύποι.
Μας αρέσει πολύ που ανάμεσα στους συναδέλφους δημοσιογράφους αλλά και ορισμένους πολιτικούς που ωρύονται για την καταστροφή της Πάρνηθας είναι κι εκείνοι που… έχουν αποψιλώσει ολίγα στρεμματάκια για να μεγαλώσουν τα εξοχικά τους… Φαρισαίοι..
Είναι κάτι τύποι εκεί στη Νέα Δημοκρατία που βρέθηκαν σε θέσεις ενώ δεν τους ήξερε ούτε η μαμά τους και που ο τίτλος του «γραφικού» τους ακολουθούσε πάντα, κι όμως τις απόψεις τους τις φιλοξενούν πολλά μέσα ενημέρωσης. Ειδικά ένας απ’ αυτούς, απόλυτα γραφικός, εν όψει του συνεδρίου που έγινε και πέρασε στην ιστορία γέμισε τις εφημερίδες με απόψεις του, που φυσικά κανέναν δεν ενδιέφεραν. Σημασία σε αυτήν τη ζωή δεν έχει το τι λέγεται, αλλά ποιος το λέει…
Αυτό το φαινόμενο, όταν κάποιος καρφώνει έναν πολίτη να επεμβαίνει ο Εισαγγελέας και να κάνει έλεγχο, δεν το έχουμε ακόμα αντιληφθεί. Στις περισσότερες των περιπτώσεων ο Εισαγγελέας που διατάσσει τον έλεγχο δεν βρίσκει τίποτα. Εκείνος όμως που διασύρεται τι κάνει; Ποιος τον αποκαθιστά έναντι του κακόβουλου που τον κάρφωσε; Δεν πρέπει να ασχοληθεί κάποιος και με την προστασία των πολιτών από τους κακόβουλους που καταγγέλλουν σημεία και τέρατα; Αφορμή για το σχόλιο αυτό αποτέλεσε η έρευνα που έγινε στο σπίτι του διευθυντή του γραφείου του κ. Γ. Αλογοσκούφη. Τελικά μόνο συγγνώμη δεν του ζήτησαν, αφού τίποτε δεν βρέθηκε. Κι αντί η ιστορία να κλείσει, βρέθηκε και βουλευτής που έκανε ερώτηση στη Βουλή. Ήμαρτον…
Γιατί τα πολιτικά κόμματα στηρίζουν πρόσωπα που από την πρώτη στιγμή είναι, για διάφορους λόγους, καμένα; Η κ. Καραχασάν ήταν καμένο χαρτί για το ΠΑΣΟΚ από την αρχή. Φώναξαν οι πάντες, αλλά ο πρόεδρος του κόμματος δεν άκουγε. Τελικά δεν θα είναι υποψήφια -αν και ορισμένοι της το είχαν υποσχεθεί τότε- στις προσεχείς βουλευτικές εκλογές.
Ανεκδιήγητη η κυρία πρέσβης μας στα Σκόπια. Εμείς διαπραγματευόμαστε το όνομα της ΠΓΔΜ και η επίσημη εκπρόσωπός μας στα Σκόπια λέει να τα αναγνωρίσουμε; Ωραίο!
Ο Γιάννης Μανώλης έχει δίκιο από τη μια πλευρά, αλλά από την άλλη όταν λες δεν βάζω σε θέσεις διοικητών οργανισμών ή σε άλλη κρατική θέση στελέχη της Κεντρικής Επιτροπής, τότε από… πού βάζεις; Οι κυβερνήσεις, και ορθώς, τοποθετούν σε θέσεις κλειδιά του κρατικού μηχανισμού στελέχη που διαπνέονται από την ιδεολογία του κόμματος. Μήπως τελικά είναι αλλού το κλειδί των λύσεων; Μήπως είναι θέμα ποιότητας εκείνων που ασχολούνται με τα κομματικά θέματα και καταλαμβάνουν κομματικές θέσεις, στην Κεντρική Επιτροπή και άλλα όργανα;
«Ούτε φακέλους έχουμε ούτε τίποτα. Απλώς όλα αυτά που μας είχαν καταγγείλει και τα βάζαμε σε ένα συρτάρι, τώρα ορισμένοι από εμάς τα βγάζουν και τα επανεξετάζουν». Αυτή ήταν η εξήγηση που μας έδωσε υπουργός της κυβέρνησης όσον αφορά τα περί ύπαρξης φακέλων. Έτσι μας άφησε με την εντύπωση ότι ήταν μια αντίδραση εντελώς σπασμωδική απέναντι στην επίθεση που δεχόταν η κυβέρνηση. Αν είναι έτσι, τότε καλύτερα να πιέζεται αφόρητα η κυβέρνηση…