Τουρκικής καταγωγής οι έλληνες φιλόσοφοι της Ιωνίας, γράφουν τα σχολικά βιβλία των γειτόνων μας!
Πληροφορούμαι ότι στο αντίστοιχο «επιστημονικό» βιβλίο Ιστορίας που διδάσκεται στις ανώτερες τάξεις των Τουρκικών σχολείων διαβάζουμε τα εξής. Στη σελ. 19 διδάσκει ότι «τα νησιά του Αιγαίου βρίσκονται υπό ελληνική κατοχή». Στη σελ. 65 «η ειρήνη στη Μ. Ανατολή και η ασφάλεια στην Ασία μπορεί να διατηρηθεί μόνο με την επιστροφή των νησιών του Αιγαίου στην Τουρκία». Στη σελ. 110 «η Τουρκία καθόρισε τα χωρικά της ύδατα στα 6 μίλια το 1930. Έτσι, Χίος, Μυτιλήνη και Σάμος βρίσκονται στα ύδατα της Τουρκίας.
ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ κυριαρχίας μιας χώρας στα δικά της χωρικά ύδατα τής επιτρέπει να ασκεί τα ίδια δικαιώματα στα νησιά που βρίσκονται σε αυτά τα ύδατα» (πλήρης δηλαδή «επιστημονική» άγνοια της Συνθήκης της Λωζάννης και του Διεθνούς Δικαίου από τους τούρκους «επιστημονικούς» συναδέλφους της ημετέρας «επιστημονικής» κ. Ρεπούση).
Στους μαθητές συνιστάται να διαβάζουν το βιβλίο του τούρκου καθηγητή («επιστήμονος» γαρ) Μεχμέτ Σακά που εδημοσιεύθη το 1955 με τίτλο «Τα δίκαια της Τουρκίας στο Αιγαίο».
Ελβετός ιστορικός μου έδειξε, με πολλή ευθυμία, την πληροφορία ότι σε όλες τις ακαδημίες και στρατιωτικές σχολές της Τουρκίας οι «επιστήμονες ιστορικοί» διδάσκουν ότι «οι Μινωικοί, Μυκηναίοι, Ίωνες, Τρώες και Πελασγοί είναι προτουρκικές φυλές και οι λεγόμενοι Έλληνες είναι παρακλάδι του μεγάλου τουρκικού λαού του μοναδικού που έχει τη δύναμη να δημιουργεί μεγάλα κράτη και πολιτισμούς».
Ο ΤΟΥΡΚΟΣ «ιστορικός επιστήμων» Χασάν Τζεμίλ γράφει: «ο κλασικός ελληνικός πολιτισμός είναι ιωνικός και με τη σειρά του γεννήθηκε από τον αιγαιακό. Αυτός ο αιγαιακός πολιτισμός της δυτικής Ανατολίας, τον οποίον κληρονόμησε ο ελληνικός, δημιουργήθηκε μόνο μετά την επαφή με τον χιττιτικό πολιτισμό που ήταν τουρκικός». Ο δε τούρκος «επιστήμων ιστορικός» Σελαχατίν Σαλιζίκ, συνάδελφος των ημετέρων «επιστημόνων» κ. Ρεπούση, κ. Λιάκου και κ. Κατσουλάκου διδάσκει ότι «ο ελληνικός πολιτισμός ήρθε από την Ασία και δεν προσέθεσε κανένα πρωτότυπο στοιχείο. Οι Τούρκοι ήρθαν στο Αιγαίο το 2.480 π.Χ. και οι Δημόκριτος, Ηρόδοτος, Ιπποκράτης, Πυθαγόρας και Όμηρος ήταν όλοι τουρκικής καταγωγής».
Η εργασία του αυτή έχει εγκριθεί από το τουρκικό υπουργείο Παιδείας και διδάσκεται στα τουρκικά σχολεία ως «επιστημονική ιστορική εργασία», με την έννοιαν φυσικά του όρου «επιστημονικός» όπως τη νοεί (και θαυμάζει) η ημετέρα κ. Γιαννάκου.
Παρ’ όλα αυτά δεν έχει υπάρξει καμία επίσημη ελληνική αντίδραση πλην της παραχαράξεως της ελληνικής ιστορίας από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο και της ένθερμης υποστηρίξεως εντάξεως της Τουρκίας στον ευρωπαϊκό πολιτισμό. Με την πρόσθετη «επιστημονική» παρατήρηση του κ. Κατσουλάκου («επιστήμονος» γαρ του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου), που εξηγεί ότι «η εθνικιστική συνείδηση που έδινε έμφαση στα εθνικά σύνορα και την πατρίδα θεωρείται κάτι το ξεπερασμένο» («θεωρείται» από ποίους άραγε!) και ότι τα βιβλία Ιστορίας εύχεται να γράφονται από μικτές επιτροπές αφού πιστεύει ότι πρέπει να ερωτώνται, π.χ. οι Τούρκοι, τι θέλουν να γράφουμε γι’ αυτούς!
Ελπίζω να διαβάσει τα ανωτέρω ώστε να γνωρίσει τι θέλουν οι Τούρκοι να γράψουμε γι’ αυτούς και να προβεί, μαζί με την κ. Γιαννάκου, σε νέα «επιστημονική» αναθεώρηση του βιβλίου της ΣΤ΄ Δημοτικού.
Ο ελβετός φίλος με ρώτησε με αρκετή ειρωνεία: «Μήπως το υπουργείο σας έχει διαβάσει αυτές τις επιστημονικές ιστορικές εργασίες και έτσι αποφάσισε να διδάσκεται η τουρκική γλώσσα στα σχολεία σας για να μάθουν οι έλληνες μαθητές τον τουρκικό πολιτισμό που μέχρι τώρα τους αφήσατε να αγνοούν;»
ΜΕΤΑ πολύ δισταγμό αποφάσισα και μεταδίδω μια φράση από e-mail που μου έστειλε έλλην επιστήμων, καθηγητής πανεπιστημίου: «Είμαι βέβαιος ότι περιμένουμε τους βαρβάρους. Δεν ξέρω ποιοι θα είναι. Το έθνος μας απλώς περιμένει τον επίσημο θάνατό του. Καλύτερα έτσι διότι επιτέλους θα πάψουμε να αγωνιούμε». Του απάντησα ότι «αυτό το έθνος έχει φθάσει πολλές φορές στον πάτο. Αλλά την τελευταία στιγμή δίνει την κλωτσιά με τα πόδια του που το ξαναφέρνουν στην επιφάνεια. Ας ελπίσουμε ότι αυτήν τη στιγμή της κλωτσιάς (όπου δει) θα τη δούμε όσο θα είμαστε ακόμη στη ζωή».