Τι Ιστορία θα διδάσκουν τα παιδιά μας στα εγγόνια μας;

Εμείς είπαμε και ελαλήσαμε, ζητήσαμε δε ως γνωστόν με ερώτηση προσωπικά προς τον πρωθυπουργό την παρέμβασή του. Ουδείς «ηβουλήθη συνιέναι». Από τη συμφωνία Τζεμ – Παπανδρέου δεν έχουμε κανένα δείγμα τουρκικής γραφής. Έχουμε μόνο τα εθελόδουλα γραφτά της «Ομάδας Ρεπούση» και άλλα, αρκετά άλλα, στο ίδιο μήκος κύματος.

Εμείς προτείναμε αλλαγές στα τουρκικά βιβλία; Σε ποια, ποιες; Αν ναι, ποιο τουρκικό σχολικό βιβλίο τροποποιήθηκε;

Γάλλοι και Γερμανοί πασχίζουν να συνθέσουν εδώ και 60 χρόνια μια κοινή ιστορία. Έχουν αποκηρύξει τους παλαιούς εμπόλεμους εαυτούς τους. Συμπορεύονται σε όλα. Δεν κατάφεραν ακόμη να συντάξουν κοινά αποδεκτό εγχειρίδιο, πλην ενός δοκιμαστικού για τη μετά του Β΄ παγκοσμίου πολέμου περίοδο.

Η ευκολία και η ευπιστία με την οποία εμείς αυτοπαραδιδόμεθα είναι πρωτοφανής.

Όταν το έθνος χτυπήθηκε από τη Μικρασιατική τραγωδία, είχε ψυχικά κοιτάσματα αντίστασης, ώστε να ξεσηκώνει ο Πλαστήρας τις καρδιές του στρατού που έστησε από τα ράκη της Καταστροφής, πείθοντάς τον ότι «την Ελλάδα απ’ το αφτί θα την αρπάξουμε και θα τη σώσουμε, θέλει δεν θέλει»!

Αυτός ο κόσμος βροντοφώναξε το «Όχι» στον πόλεμο του Σαράντα και στην Αντίσταση κατά των κατακτητών. Εύστοχα σημείωνε ο Γεώργιος Παπανδρέου, ο πρεσβύτερος βέβαια, ότι «υπήρξεν η Κατοχή, αλλ’ ουδέποτε υπήρξεν η ήττα, διότι ο λαός ουδέποτε την απεδέχθη».

Στον απόηχο αυτής της δόξας έγινε ο απελευθερωτικός αγώνας των Κυπρίων 1955-ʼ59 και έτσι ήρθε το συντριπτικό «όχι» στο δημοψήφισμα του 2004.

Υπήρχαν Έλληνες περήφανοι για το έθνος και την ιστορία τους, αποφασισμένοι να διαιωνίσουν τις μεγάλες ελληνικές αξίες της ζωής.

Σήμερα η ιθύνουσα πολιτική, δημοσιογραφική, ακαδημαϊκή κ.λπ. τάξη απεχθάνεται κάθε αναφορά στην πατρίδα κι αυτούς που εξακολουθούν να την κάνουν επιχειρεί να τους γραφικοποιήσει ως… πατριδοκάπηλους. Οι ελλαδικές ελίτ δεν ανέχονται να τους υπενθυμίζεις «οικεία κακά». Σου επιφυλάσσουν την τύχη του αρχαίου τραγωδού Φρυνίχου. Εκείνος το 495 π.Χ. ανέβασε την τραγωδία του «Μιλήτου Άλωσις». Οι Αθηναίοι στην αρχή δάκρυσαν, αλλά στη συνέχεια οργίστηκαν. Όχι κατά του κακού εαυτού τους, όπως στόχευε ο ποιητής γιατί εγκατέλειψαν τη Μίλητο στους Πέρσες, αλλά κατά του ποιητή. Του επέβαλαν μάλιστα βαρύτατο πρόστιμο 1.000 δραχμών της εποχής και απαγόρευσαν τις παραστάσεις του έργου. Διότι τους θύμιζε «οικεία κακά».

Δυστυχώς!

Με τούτα και με κείνα το αμείλικτο ερώτημα είναι τι ιστορία θα διδάσκουν τα παιδιά μας στα εγγόνια μας. Η γενιά των γονέων τους κατά βάση έμαθε ιστορία. Της προβλήθηκαν και παραδείγματα ηρώων, αγίων, μεγάλων ευεργετών και άλλων επιφανών Ελλήνων.

Οι σημερινοί μαθητές της «Ομάδας Ρεπούση» τι θα διδάξουν στα δικά τους παιδιά; Την αυτιστική αντίληψη ότι η φιλία των λαών βασίζεται στην ιστορική λήθη και στην κάθε λογής οπισθοχώρηση;

Το πολιτικό μας σύστημα είναι κουρασμένο, προώρως γερασμένο και φυσικά αναποτελεσματικό. Ο ομογενοποιημένος δικομματισμός το καθιστά ολοένα και πιο αναξιόπιστο.

Καιρός του ποιήσαι!