Ο Ερντογάν σάρωσε στις εκλογές και γίνεται… «Γκρίζος Λύκος»!

Παρ’ όλα αυτά έχασε 23 έδρες από την προηγούμενη φορά, τότε που μόνο με 34% είχε πάρει περισσότερες εξαιτίας του ληστρικού εκλογικού συστήματος (που βγάζει κατώτατο όριο το 10% (!) προκειμένου να εκπροσωπηθεί ένα κόμμα στην τουρκική εθνοσυνέλευση) και του γεγονότος ότι μόνο ένα κόμμα, οι κεντροαριστεροί του Ντενίζ Μπαϊκάλ, είχε κατορθώσει τότε να περάσει το όριο, εκτός των ισλαμιστών.

Οι εκλογές χαρακτηρίστηκαν επίσης από μια έντονη εθνικιστική διολίσθηση ολόκληρου του τουρκικού πολιτικού φάσματος, συμπεριλαμβανομένου και του Ερντογάν. Μοχλός αυτής της ακροδεξιάς μετατόπισης ήταν το κόμμα των «Γκρίζων Λύκων» του Μπαχτσελί, το οποίο τελικά ανταμείφθηκε και με το παραπάνω. Επανήλθε πανηγυρικά στην τουρκική Βουλή διπλασιάζοντας σχεδόν τις ψήφους του και ξεπέρασε με άνεση το όριο του 10%, αφού έπιασε πάνω από 14%.

Στασιμότητα, αντίθετα, σημείωσε το κεντροαριστερό κόμμα του Μπαϊκάλ, παρόλο που πέντε χρόνια ήταν η μοναδική κοινοβουλευτική αντιπολίτευση και υπήρξε ο παράγοντας που μπλόκαρε προσωρινά τις διαδικασίες εκλογής του Αμπντουλάχ Γκιουλ ως Προέδρου της Δημοκρατίας, δίνοντας αφορμή για στρατιωτικά προνουντσιαμέντα και δικαστικά πραξικοπήματα.

Μυστικός συμβιβασμός

Παρά την εντυπωσιακή απήχηση του Ερντογάν στον λαό, η μείωση των κοινοβουλευτικών εδρών του τον έφερε σε πολύ δυσκολότερη θέση από πριν, αναφορικά με τη δυνατότητά του να εκλέξει Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Σε αντίθεση με ορισμένα πράγματα που γράφτηκαν, αν και θεωρητικά θα μπορούσε -άκρως οριακά- να εκλέξει Πρόεδρο με τη βοήθεια των ανεξάρτητων κούρδων βουλευτών και την εξαγορά ελάχιστων ακόμη βουλευτών που θα του έλειπαν, από πολιτική σκοπιά αυτό ήταν εντελώς αδύνατο: να εκλεγεί, δηλαδή, Πρόεδρος της Τουρκίας ένας υποψήφιος εναντίον της θέλησης των τουρκικών κομμάτων από τους Κούρδους, τη στιγμή που σύσσωμος ο κεμαλικός μηχανισμός είχε κινητοποιηθεί για να πετύχει τη διενέργεια βουλευτικών εκλογών με αυτό ακριβώς το θέμα!

Έτσι, αμέσως μετά τις εκλογές, όλοι οι παρατηρητές αλλά και ο ίδιος ο Ερντογάν μιλούσαν με βεβαιότητα για τη συναινετική εκλογή Προέδρου της Τουρκικής Δημοκρατίας.

Ξαφνικά, την Πέμπτη ήρθε η έκπληξη από εκεί που λιγότερο θα το περίμενε κανείς: ο Μπαχτσελί, ο ηγέτης των «Γκρίζων Λύκων», αυτός που κυριολεκτικά λυσσούσε εναντίον του Ερντογάν και των ισλαμιστών προεκλογικά, δήλωσε ότι το κόμμα του θα παραστεί στη συνεδρίαση της Βουλής για εκλογή Προέδρου, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα στον Ερντογάν να εκλέξει Πρόεδρο όποιον θέλει, ακόμη και τον Γκιουλ, για το πρόσωπο του οποίου έγινε όλη αυτή η αναστάτωση!

Άγνωστο παραμένει ακόμη πάνω σε ποια βάση έγινε ο μυστικός συμβιβασμός Ερντογάν – «Γκρίζων Λύκων» και τι ανταλλάγματα θα πάρουν οι τελευταίοι για τη στάση τους, να εκλέξουν δηλαδή αυτοί ουσιαστικά τον ισλαμιστή Γκιουλ ως Πρόεδρο.

Επιθετικότερη η Άγκυρα προς την Ελλάδα

Θα πρέπει, βέβαια, να περιμένουμε μέχρι να υλοποιηθεί όντως αυτή η εξέλιξη με την επίσημη εκλογή του Γκιουλ από τη Βουλή, γιατί στην Τουρκία οι εκπλήξεις στην πολιτική υπερβαίνουν συχνά όχι μόνο τις αναλύσεις, αλλά και τη φαντασία. Έτσι κι αλλιώς όμως η πολιτική βούληση συνεργασίας των ισλαμιστών και των «Γκρίζων Λύκων» έχει ήδη διαφανεί.

Αυτή η εξέλιξη είναι πολύ ανησυχητική για την προοπτική των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Έτσι κι αλλιώς, η προεκλογική στροφή όλων των τουρκικών κομμάτων προς τον εθνικισμό ήταν αρνητική εξέλιξη που σίγουρα αποκλείεται να αφήσει τις σχέσεις Άγκυρας – Αθήνας ανεπηρέαστες.

Ο καθένας άλλωστε μπορεί να παρατηρήσει ότι η στάση και του ίδιου του «κουμπάρου» Ερντογάν στα ελληνοτουρκικά ήταν σαφώς σκληρότερη τα τελευταία δύο χρόνια από όσο ήταν τα πρώτα χρόνια της πρωθυπουργίας του.

Η έναρξη όμως συνεργασίας του Ερντογάν με τους «Γκρίζους Λύκους» είναι η χειρότερη δυνατή εξέλιξη για τα ελληνοτουρκικά. Άλλο πράγμα ένας συμβιβασμός του Ερντογάν με το κεμαλικό κατεστημένο συνολικά, προοπτική που θεωρείται αναπότρεπτη, και εντελώς άλλο πράγμα οι μυστικές συμφωνίες συνεργασίας με τη φασίζουσα πτέρυγα αυτού του κατεστημένου, την άκρως επιθετική εναντίον της Ελλάδας και της Κύπρου.

Ειδικά στο Κυπριακό είναι γνωστές οι θέσεις των «Γκρίζων Λύκων» υπέρ της ενσωμάτωσης στην Τουρκία του παράνομου τουρκοκυπριακού κρατιδίου στα κατεχόμενα, όπως και οι θέσεις τους για τη μουσουλμανική μειονότητα στη Θράκη.

Αν μάλιστα υπάρξει και τουρκική εισβολή μεγάλης κλίμακας στο βόρειο Ιράκ (πράγμα που πάντως αναμένεται να μην επιτρέψουν οι Αμερικανοί, αφού οι Κούρδοι του Ιράκ είναι οι μόνοι συνεργάτες της Ουάσινγκτον στο υπόδουλο Ιράκ), τότε το εθνικιστικό παραλήρημα που θα προκύψει σίγουρα θα διοχετευθεί και προς την κατεύθυνση της Ελλάδας και της Κύπρου.

Απομάκρυνση από την Ευρώπη

Οι υποστηρικτές του Σχεδίου Ανάν στη χώρα μας και οι λοιποί αμερικανόφιλοι κύκλοι βιάστηκαν και πανηγύρισαν για τη νίκη του Ερντογάν, υποστηρίζοντας ταυτόχρονα ότι αυτή η νίκη του «ενισχύει την ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας».

Η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Ο εθνικισμός που κυριάρχησε σε αυτές τις τουρκικές εκλογές έχει εντονότατα αντιαμερικανικά στοιχεία, τα οποία βρίσκονται σε έξαρση λόγω της στάσης των ΗΠΑ έναντι των Κούρδων, αλλά όσο περνάει ο καιρός αποκτά διαρκώς εντονότερα και αντιευρωπαϊκά στοιχεία.

Κάθε άρνηση της ΕΕ να αποδεχτεί τις τουρκικές απαιτήσεις, κάθε υπόδειξη των Βρυξελλών για δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις ερμηνεύεται από τα τουρκικά κόμματα και κατ’ επέκτασιν από την τουρκική κοινωνία ως «αντιτουρκική στάση» και «προσβολή της εθνικής αξιοπρέπειας» της Τουρκίας.

Η δημοφιλία της ΕΕ μέσα στον τουρκικό πληθυσμό πέφτει ραγδαία. Μέσα στα δύο τελευταία χρόνια έπεσε κατά 20 εκατοστιαίες μονάδες και μόλις και μετά βίας ξεπερνά το 50%. Με τα όσα μάλιστα έχουν γίνει φέτος την άνοιξη και ιδίως την εκλογή του Σαρκοζί στη Γαλλία και την έξαρση του εθνικισμού στην Τουρκία, το ποσοστό αυτό σίγουρα θα έχει υποχωρήσει περισσότερο.

«Υπεύθυνη» η Κύπρος

Ψάχνοντας να βρουν κάπου να ξεσπάσουν οι Τούρκοι για το διαρκώς ογκούμενο κύμα στους λαούς της Ευρώπης εναντίον μιας ενδεχόμενης τουρκικής ένταξης στην ΕΕ και καθώς οι ευρωπαίοι ηγέτες επηρεάζονται μεν από τα αντιτουρκικά αισθήματα της κοινής γνώμης των χωρών τους, αλλά δεν τολμούν να πουν και την αλήθεια στους Τούρκους, ο κίνδυνος είναι πολύ μεγάλος να στραφεί το μίσος της Άγκυρας εναντίον της Κύπρου.

Έτσι κι αλλιώς το μόνο πολιτικό θέμα που μπαίνει αυτήν τη στιγμή ανοιχτά στις ευρωτουρκικές διαπραγματεύσεις είναι να συμμορφωθεί η Άγκυρα στις υποχρεώσεις της που αφορούν το άνοιγμα των λιμανιών και των αεροδρομίων της σε κυπριακά πλοία και αεροσκάφη.

Καθώς μάλιστα ο γάλλος Πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί έχει αρχίσει να την… κάνει με ελαφρά πηδηματάκια από τις αρχικά αδιάλλακτες θέσεις του εναντίον της τουρκικής ένταξης -μετέθεσε αρχικά για το τέλος του χρόνου τη συζήτηση στην ΕΕ περί Τουρκίας και τώρα παρέπεμψε το θέμα σε «επιτροπή σοφών»- στο τέλος θα μείνει και πάλι η Κύπρος στο μυαλό της Άγκυρας ως «υπεύθυνη» για τις καθυστερήσεις των ενταξιακών διαπραγματεύσεων ΕΕ – Τουρκίας, συγκεντρώνοντας πάνω της την οργή των Τούρκων, ηγετών και κοινής γνώμης.

Κίνδυνος υποχωρήσεων

Αυτό που μόνο του δεν είναι ούτε επικίνδυνο ούτε ανεπιθύμητο, αν όμως υπάρχει σταθερή και ανυποχώρητη στάση από την Αθήνα και τη Λευκωσία. Διαφορετικά υφίστανται πολύ σοβαροί κίνδυνοι υποχωρήσεων, αν η τουρκική επιθετικότητα αντιμετωπιστεί με ψοφοδεή τρόπο.

Όσο είναι Πρόεδρος στην Κύπρο ο Τάσσος Παπαδόπουλος, έχει αποδειχθεί στην πράξη ότι αυτός ο κίνδυνος είναι μειωμένος.

Οι μέχρι τώρα υποχωρήσεις του στην ευρωπαϊκή πίεση υπήρξαν πολύ περισσότερο κινήσεις τακτικής, οι οποίες δεν επηρέασαν την πολιτική ουσία της κυπριακής στάσης. Αν όμως, ό μη γένοιτο, εκλεγεί τον Φεβρουάριο Πρόεδρος της Κύπρου ο Ι. Κασουλίδης, ο κίνδυνος πανωλεθρίας λόγω υποχωρήσεων είναι όχι απλώς ορατός, αλλά αποτελεί σχεδόν βεβαιότητα. Πολύ μεγάλους τέτοιους κινδύνους εγκυμονεί και η θεωρητική (πρακτικά αδύνατη) εκλογή του Δ. Χριστόφια.

Καθόλου πειστική δεν έχει αποδειχθεί μέχρι στιγμής και η διάθεση της Αθήνας να αντισταθεί σε ενδεχόμενες ευρωτουρκικές πιέσεις. Η κυβέρνηση δεν δείχνει καθόλου να έχει συνειδητοποιήσει τις καταστροφικές συνέπειες που θα έχει για την Κύπρο η προωθούμενη από τους Αμερικανούς μονομερής, «τσαμπουκαλίδικη» ανεξαρτητοποίηση του Κοσόβου και δεν προετοιμάζεται για τις δύσκολες εποχές που ακολουθούν.

Καθώς μάλιστα θα οξυνθεί το πρόβλημα της ονομασίας των Σκοπίων, λόγω των παράλληλων πιέσεων του ΝΑΤΟ για να προωθηθεί η ένταξή τους, ο κίνδυνος κυβερνητικού «πελαγώματος» και υποχωρήσεων δεν είναι καθόλου αμελητέος, όπως έδειξε και η απαράδεκτη στάση των ευρωβουλευτών της ΝΔ στην έκθεση για τα Σκόπια στο Ευρωκοινοβούλιο.