Κερδήθηκε η μάχη του βιβλίου

Το κλίμα αυτής της πρωθυπουργικής εντολής άφησε να διαφανεί και η ίδια η υπουργός εξερχομένη του Μεγάρου Μαξίμου, όταν για πρώτη φορά δήλωσε ότι: «η υπόθεση του βιβλίου είναι σε πολύ καλό δρόμο».

Επ’ ευκαιρία, μετά την αποκάλυψη του «Π» για τη συνάντηση (16-17 Φεβρουαρίου 2006) στην Αθήνα με τα μέλη της τουρκικής επιτροπής εμπειρογνωμόνων για την εξέταση των σχολικών βιβλίων Ελλάδας – Τουρκίας, καλούμε την κ. Γιαννάκου να μας πει:

Πρώτον, ποιοι μετείχαν με (ονοματεπώνυμα) στην περιβόητη σύσκεψη;

Δεύτερον, τι συζήτησαν και ποιες αξιώσεις προέβαλλαν οι Τούρκοι;

Και τρίτον, γιατί δεν ανακοινώθηκαν τα πρακτικά των συζητήσεων και τα αποτελέσματα της συνάντησης;

Δεν πρέπει να γνωρίζουν όλοι οι Έλληνες σε τι συμφώνησαν ή που διαφώνησαν για το υπερευαίσθητο θέμα που αφορά την εθνική παιδεία της χώρας;

Περιμένουμε απαντήσεις.

Εμείς υπάκουοι, οι Τούρκοι τον χαβά τους…

Εμείς, ως συνήθως, μετά την επαίσχυντη συμφωνία Παπανδρέου – Τζεμ για τα σχολικά βιβλία υπερ-σπεύσαμε να ικανοποιήσουμε τις ορέξεις της Άγκυρας.

Επιστρατεύσαμε Ρεπούση – Λιάκο και σία, «αθωώσαμε» τους Τούρκους… και σταυρώσαμε την Ιστορία μας.

Τι κάνουν την ίδια στιγμή οι Τούρκοι; Σέβονται τις υπογραφές που έβαλαν το 2001 με τον Γιωργάκη και το 2006 με την κ. Γιαννάκου;

Στα ερωτήματα απαντά το άρθρο του Ν. Α. Καλογερόπουλου που δημοσιεύεται σε διπλανή στήλη.

Διαβάστε και ανατριχιάστε:

Το αντίστοιχο τουρκικό βιβλίο Ιστορίας, στη σελ. 19, διδάσκει στα τουρκόπουλα: «Τα νησιά του Αιγαίου βρίσκονται υπό ελληνική κατοχή!»

Παρακάτω στη σελ. 65: «Η ειρήνη στη Μ. Ανατολή και η ασφάλεια στην Ασία μπορεί να διατηρηθεί μόνο με την επιστροφή των νησιών του Αιγαίου στην Τουρκία»…

Παραπέρα σελ. 110: «Η Τουρκία καθόρισε τα χωρικά της ύδατα στα 6 μίλια το 1930. Έτσι, Χίος, Μυτιλήνη και Σάμος βρίσκονται στα χωρικά ύδατα της Τουρκίας».

Να κ. Παπανδρέου και κ. Γιαννάκου οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος…

Στη μία όψη ραγιάδες. Στην άλλη όψη αφεντάδες. Νταβατζήδες.

Η μια πλευρά η ευκολόστροφη στη μέση, αποφασίσε (μονομερώς) ξευτελίζοντας την Ιστορία της, (με την κάθε Ρεπούση) να διαγράψει την ιστορική της οντότητα για να σβήσει δήθεν το μίσος στα σχολεία.

Η άλλη πλευρά, φτύνοντας τους έλληνες συνομιλητές και τις υπογραφές τους, φουντώνει το μίσος στα τουρκικά σχολεία.

Αλλά, προπαντός, κρατάει ολοζώντανες (και βιβλιοδετημένες) τις θρασύτατες επεκτατικές της βλέψεις σε βάρος της Ελλάδος.

Είπαμε. Το νόμισμα έχει δύο όψεις. Του αφελούς που χάνει και του πανούργου που κερδίζει. Ως πότε;