Γενεές τέσσαρες αεροπορικής ισχύος
Πρώτον μεν, διότι το αεροσκάφος αυτό έχει σχεδιασθή διά τις γερμανικές πολεμικές ανάγκες, ως βομβαρδιστικόν αέρος – εδάφους, ενώ οι ελληνικές επιβάλλουν μαχητικά 4ης γενεάς, αλλά «αεροπορικής υπεροχής» στο Αιγαίον και στην Κύπρον. Εάν εξασφαλίσωμεν την αεροπορικήν υπεροχή έναντι της Τουρκίας, τότε τα υπάρχοντα 215 αεροσκάφη 3ης γενεάς ημπορούν να πλήξουν στόχους, μέχρις… Ντιαρμπακίρ, στα βάθη της Μικράς Ασίας.
Δεύτερον δε, ο κ. Καραμανλής δεν σκέπτεται, ως δεύτερος Παναγιώτης Κονδύλης, ένα αιφνιδιαστικό πρώτον κτύπημα, διά να βάλη την Τουρκία στην τράπεζα των διαπραγματεύσεων, στα σοβαρά. Τι να τα κάμει τα 30 Γιουροφάιτερ, κόστους 3 δισ. ευρώ; Για να εκδίδει «γαλάζια ομόλογα» ο κ. Πέτρος Δούκας εις βάρος των Ταμείων ή για να μην τα χρησιμοποιεί στις αερομαχίες πάνω απ’ το Αιγαίον, ως κατά τα 58 περιστατικά παραβιάσεως του ελληνικού εναερίου χώρου, τον τελευταίον μήνα;
Περαιτέρω, η Ελλάς διά ν’ ανακτήσει την απαραίτητον υπεροπλία στον αέρα (που την είχε μεχρις το 1974) χρειάζεται όχι 30 αλλά 90 καταδιωκτικά 4ης γενεάς, αξίας 7 δισ. δολαρίων. Τέτοια είναι τα αεροσκάφη καθέτου απογειώσεως Joint Strike Fighter που κατασκευάζει η αμερικανική Λόκχηντ-Μάρτιν και τα οποία δεν έχουν ανάγκη ευπροσβλήτων αεροδιαδρόμων, παρά μόνον μιας μικράς βάσεως ανεφοδιασμού, κρυμμένης στα 4.000 ελληνικά νησιά του Αιγαίου.
Η συμμετοχή της Ελληνικής Αεροπορικής Βιομηχανίας στην κατασκευή του JSF θα μειώσει το συναλλαγματικό κόστος και θα αυξήσει την εγχώριο προστιθεμένην αξία. Η ποιοτική υπεροχή των ελλήνων πιλότων και των επιγείων πληρωμάτων θα εξασφαλίσει «πολλαπλασιαστές ισχύος» των καταδιωκτικών, έναντι των τουρκικών ομοειδών αεροσκαφών που θα εξορμούν από ηπειρωτικά αεροδρόμια της Ανατολίας. Σημασία δεν έχουν πόσα αεροσκάφη διαθέτει ο αντίπαλος αλλά πόσα ευρίσκονται κάθε φορά στον αέρα, ετοιμοπόλεμα.
Οι σοβαροί αυτοί λόγοι έκαμαν προσφάτως το Ελληνικόν Ίδρυμα Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ) να ταχθή εναντίον των αεροσκαφών «πολλαπλών ρόλων» (σ.σ.: δηλαδή των Γιουροφάιτερ) και να προτιμήσει έναν τύπον μαχητικού «αποτροπής και αεροπορικής υπεροχής» (ως το JSF).
Τα προηγμένα F-16 Μλοκ 50+ και τα Μιράζ «ναυτικού ρόλου» θα ημπορούσαν να διατεθούν δι’ αποστολάς στρατηγικού βομβαρδισμού, υπό την προϋπόθεσιν πάντα της ελληνικής κυριαρχίας στον αέρα του Αιγαίου και της Ανατολικής Θράκης.
«Αυτό δεν σημαίνει», σημειώνει το ΕΛΙΑΜΕΠ (κείμενον Πολιτικής Εθνικής Ασφαλείας διά τον 21ον αιώνα, επιμέλεια Θάνου Ντόκου) ότι «τα αεροσκάφη 4ης γενεάς δεν χρειάζεται να διαθέτουν τη δυνατότητα εκτέλεσης αποστολών αέρος – εδάφους, αλλά μάλλον ότι η κύρια ικανότητά τους πρέπει να βρίσκεται στις αποστολές αεροπορικής υπεροχής, ενώ παράλληλα να διατηρούν την δυνατότητα ανάληψης αποστολών βομβαρδισμού, όταν αυτό απαιτείται».
Αργά ή γρήγορα θα πρέπει ν’ αντιμετωπίσωμεν την Τουρκία πάνω από το Αιγαίο και στην Κύπρον, εάν θέλωμεν να διασφαλίσωμεν την εθνική μας κυριαρχία και σχέσεις καλή γειτονίας με την άρπαγα χώρα, που ξέρει μόνον μία γλώσσα να σέβεται: της ισχύος!
Διά να μην τον περάσουμε, λοιπόν, «γενεάς δεκατέσσαρες», καλά θα κάνει ο κύριος πρωθυπουργός να μην αποφασίσει τώρα την αγορά των μαχητικών αεροπλάνων 4ης γενιάς, αλλά ν’ αφήσει την πρωτοβουλία στην επομένη κυβέρνησιν. Ούτως ή αλλέως είναι lame duck, ως λέγουσιν οι Αγγλοσάξωνες τους καταψηφιζομένους κυβερνήτας.
www.ccollmer.com