H «δημοκρατία» των δημοσκοπήσεων

Μήπως τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων της 17ης Δεκεμβρίου του 2003 δεν καθόρισαν την «τύχη» του τότε πρωθυπουργού Κ. Σημίτη, ο οποίος «υποδείχθηκε» ως ο αδύναμος κρίκος στην αλυσίδα της «κυβερνητικής συνέχειας» του ΠΑΣΟΚ;

Οι πολιτικοί μας ηγέτες ζουν καθημερινά με το άγχος των δημοσκοπήσεων και του ποσοστού της «δημοτικότητάς» τους. Σοβαρές κυβερνητικές αποφάσεις, αλλά και σημαντικές τακτικές επιλογές της αξιωματικής αντιπολίτευσης καθορίζονται από τις μετρήσεις της «κοινής γνώμης». Μιας αδιευκρίνιστης έννοιας, ενός κατασκευασμένου κοινωνικού «υποκειμένου» που, όπως έχουν τα πράγματα, καθορίζει τις τύχες μας…

Τελικά οι δημοσκοπήσεις «αποφασίζουν» για μεταρρυθμίσεις π.χ. στην Παιδεία, για τα φορολογικά μέτρα, για την επιβολή αυστηρών ποινών στη Δικαιοσύνη, αλλά και για το πόσο «σκληρός» ή μετριοπαθής θα είναι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ απέναντι στον πρωθυπουργό… Ως και τα «μικρότερα» κόμματα ενεπλάκησαν στον «καβγά» λόγω του ποσοστού των αντίστοιχων διαρροών που δίνουν οι εταιρείες δημοσκοπήσεων στο κόμμα του Γ. Καρατζαφέρη…

Με αυτήν τη λογική οι δημοσκοπήσεις που θα διενεργηθούν στις αρχές Σεπτεμβρίου θα «αποφασίσουν» το πότε θα γίνουν οι εκλογές… που δεν θα γίνουν «στην ώρα τους», όπως ισχυρίζεται ο Κ. Καραμανλής, αλλά «στην ώρα» που θα δείχνει το ρολόι των δημοσκοπήσεων…

Όταν δεν υπάρχει πολιτική στρατηγική και πολιτικές θέσεις, όταν οι πολιτικοί μας εξαντλούν τη διορατικότητα και τον σχεδιασμό τους στο «δος ημίν σήμερον», τότε δεν είναι μακριά η εποχή που δεν θα ψηφίζουμε καν, αφού οι κυβερνήσεις θα «βγαίνουν» απευθείας από τις έρευνες των εταιρειών…

ΟΦΙΣ