Εκλογές: Η καρδιά του Καραμανλή λέει… Μάρτη, αλλά το μυαλό «παίζει» με το φθινόπωρο;

Ένα απ’ τα σοβαρότερα δεδομένα, το οποίο προκύπτει απ’ τις πολιτικές έρευνες των τελευταίων ημερών, είναι ότι:

• Τείνει ξανά να παγιωθεί μια υπεροχή της ΝΔ έναντι του ΠΑΣΟΚ του επιπέδου των 3 μονάδων. Η κυβέρνηση και βασικά ο Κ. Καραμανλής δείχνουν να έχουν ξεπεράσει τον «κάβο» των ομολόγων και να έχουν επανακτήσει την πολιτική πρωτοβουλία που είχαν στερηθεί, όσο τα ομόλογα καθόριζαν την επικαιρότητα και την πολιτική ατζέντα συνολικότερα.

Πλέον -και αυτό προκύπτει καθαρά απ’ τις πρόσφατες δημοσκοπήσεις- το θέμα των ομολόγων όχι απλώς εξάντλησε τη δυναμική του, αλλά λειτουργεί ως μπούμερανγκ για το ΠΑΣΟΚ και τον Γιώργο, παράλληλα με την επιλογή της ακραίας πόλωσης που έχει επιλέξει εδώ και μήνες ο αρχηγός του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Είναι τώρα το ΠΑΣΟΚ που αντιμετωπίζει και σοβαρό πρόβλημα πολιτικής στρατηγικής και επιπλέον βρίσκεται στριμωγμένο απ’ την εμφάνιση ορισμένων «σκελετών» που ήσαν κρυμμένοι στην ντουλάπα του…

Μάλιστα οι δημοσκοπήσεις δείχνουν όχι απλώς εκ νέου παγίωση μιας ορατής διαφοράς του επιπέδου των 3 μονάδων περίπου, αλλά και τάσεις αύξησης της διαφοράς αυτής!

Μάλιστα μια προσεχτικότερη προσέγγιση-ανάλυση των ποιοτικών στοιχείων των ερευνών δίνει ακόμα μεγαλύτερη άνεση και «αβάντα» στον πρωθυπουργό, αφού και στα ζητήματα απ’ τα οποία η κυβέρνηση δοκιμάστηκε δεινά την τελευταία περίοδο, όπως τις πυρκαγιές, εμφανίζεται το εξής εξαιρετικά ενδιαφέρον εύρημα:

• Να αναγνωρίζονται σοβαρές ευθύνες μεν στην κυβέρνηση, ωστόσο η μεγάλη πλειοψηφία των ερωτώμενων να δηλώνει πως παρόλα αυτά έχει μεγαλύτερη εμπιστοσύνη σε Καραμανλή-ΝΔ, παρά σε Γιώργο-ΠΑΣΟΚ για την αντιμετώπιση μεγάλων καταστροφών. Κάτι δηλαδή που παρατηρούσαμε και την προηγούμενη περίοδο με τα ομόλογα, όπου επίσης αναγνωρίζονταν σοβαρότατες ευθύνες στην κυβέρνηση, αλλά για την αντιμετώπιση της διαφθοράς ο κόσμος δήλωνε πως εμπιστεύεται Καραμανλή-ΝΔ, παρά Γιώργο-ΠΑΣΟΚ. Είναι εμφανέστατο ότι έχει ακόμα πολύ δρόμο να διανύσει ο Γ. Παπανδρέου μέχρι να ανακτήσουν το ΠΑΣΟΚ κι ο ίδιος τη χαμένη τους αξιοπιστία, αφού πληρώνουν και τη δική τους ανεπάρκεια αλλά και τις αμαρτίες της ύστερης σημιτικής περιόδου…

Με αυτή λοιπόν την υπεροπλία-αβάντα ο Κ. Καραμανλής μπορεί «άνετα» να σχεδιάσει, να προγραμματίσει και -κυρίως- να μελετήσει εκεί γύρω στις 20 Αυγούστου τα του χρόνου διεξαγωγής των επόμενων εκλογών…

Η καρδιά λέει Μάρτη, το μυαλό;

Δηλαδή; Μεταξύ των ημερομηνιών που «παίζουν» τι θα επιλέξει;

Το σίγουρο είναι ότι θα κάνει την επιλογή συνυπολογίζοντας αρκετούς παράγοντες, αλλά με ορισμένες σταθερές.

Όπως μας υπογράμμισε συνεργάτης του, το να επιχειρήσει κάποιος να διερευνήσει τις -πραγματικές- προθέσεις του είναι σε κάθε περίπτωση εκτός του κλίματος που επί μήνες κατασκευάζουν τα ΜΜΕ. Με άλλα, διαφορετικά κριτήρια θα αποφασίσει. Μάλιστα μας επισήμανε το εξής χαρακτηριστικό:

• Η καρδιά του μάλλον λέει Μάρτη, αυτό που ήταν εξαρχής ο σχεδιασμός του. Αλλά… το μυαλό του φαίνεται ότι έχει αρχίσει να «παίζει» με το φθινόπωρο, λόγω του έντονου προβληματισμού, αν η οικονομία αντέχει τελικά σε παρατεταμένη προεκλογική περίοδο μέχρι την άνοιξη…

Ο ίδιος συνεργάτης του πρωθυπουργού μας τόνισε ότι είναι άξιο επισήμανσης και ανάλυσης το γεγονός ότι την τελευταία περίοδο ο Κ. Καραμανλής έχει επιχειρήσει στροφή στη λεγόμενη καθημερινότητα, ότι έχει προχωρήσει σε αυτοκριτική κυβερνητικών πεπραγμένων και παραλείψεων, καθώς και ότι πράγματι έχει θέσει ως ορόσημο κινήσεων το τρίτο δεκαήμερο του Αυγούστου…

Τα ατού του Κ. Καραμανλή

Όπως έδειξε η δημοσκόπηση της V-PRC και όπως προκύπτει από στοιχεία ποιοτικά έρευνας της RASS, αλλά και από ποιοτικές έρευνες που έχουν δοθεί την τελευταία περίοδο στον πρωθυπουργό, παρατηρούνται τα εξής εξαιρετικά ενδιαφέροντα ευρήματα, τα οποία φυσικά και εν πολλοίς κρίνουν και καθορίζουν τη «συμπεριφορά ψήφου» των πολιτών:

• Πρώτον, φαίνεται πως οι πολίτες, παρά τα πολλά και τραγικά λάθη της κυβέρνησης, παρά τις παλινωδίες της, παρά την εγκατάλειψη βασικών προεκλογικών της δεσμεύσεων -με πιο χαρακτηριστική τέτοια περίπτωση ασυνέπειας την εγκατάλειψη της μάχης κατά των «νταβατζήδων»- παρά την απώλεια βασικών ηθικών-πολιτικών της πλεονεκτημάτων εξαιτίας του σκανδάλου των ομολόγων, παρά την απογοήτευση εκ των κυβερνητικών πεπραγμένων που διακατέχει πολύ μεγάλη μερίδα ψηφοφόρων της του 2004, παρά τις διαρροές προς τα δεξιά (ΛΑΟΣ) κυρίως λόγω του χειρισμού του βιβλίου Ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού, παίρνει απ’ τον λαό το «δικαίωμα της δεύτερης ευκαιρίας». Μάλλον για να ακριβολογώ, το παίρνει ο Καραμανλής αυτό το «δικαίωμα». Είναι πράγματι εντυπωσιακό ότι ο κόσμος δείχνει να αναγνωρίζει αυτήν τη δυνατότητα στον πρωθυπουργό, όπως καθαρά προκύπτει από ποιοτικά στοιχεία ερευνών και της τελευταίας περιόδου. Αυτό βέβαια δείχνει και κάτι άλλο. Ότι ο Καραμανλής παραμένει το βασικότερο πολιτικό-επικοινωνιακό όπλο της κυβέρνησης στην πορεία προς τις εκλογές, παρά την απέλπιδα επιχείρηση του Γιώργου να χτυπήσει ακριβώς το θετικό προφίλ του πρωθυπουργού και να μεταφέρει με ευνοϊκές προϋποθέσεις την αντιπαράθεση στο «γήπεδο» Καραμανλής-Παπανδρέου…

• Δεύτερον, το ΠΑΣΟΚ αλλά και προσωπικά ο Γ. Παπανδρέου εξακολουθούν να πάσχουν απ’ το βαρύτατο σύνδρομο αναξιοπιστίας, παρά τα πολλά και σημαντικά κυβερνητικά προβλήματα. Είναι πραγματικά τραγικό για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και τον αρχηγό του ότι παραμένουν καθηλωμένοι από «ανίατα» βαρίδια του κυβερνητικού (πρόσφατου…) παρελθόντος τους. Οπότε την κρίσιμη στιγμή ο ψηφοφόρος ο δυσαρεστημένος, ο οργισμένος απ’ την κυβέρνηση ψηφοφόρος, συγκριτικά επιλέγει ακόμα Καραμανλή και Ν.Δ. και όχι Γιώργο και ΠΑΣΟΚ. Και σε τούτο είναι βαρύτατες οι ευθύνες του ΓΑΠ, ο οποίος πήρε ένα ελπιδοφόρο σύνθημα, το «Γιώργο, άλλαξέ τα όλα» και το σακάτεψε, το γελοιοποίησε, το έκανε καρικατούρα και νούμερο επιθεώρησης!

Τα παραπάνω δύο ατού εξακολουθούν να είναι τα «βαριά» χαρτιά του Κ. Καραμανλή και της κυβέρνησης. Και θα μετρήσουν πολύ προεκλογικά. Και ήδη χρωματίζουν το προεκλογικό κλίμα…

Δεν είναι σίγουρη η πεντακομματική Βουλή!

Έγκυροι εξάλλου αναλυτές δημοσκοπήσεων κάνουν την εκτίμηση πως παρά τα τωρινά ευρήματα όλων των ερευνών δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι η επόμενη Βουλή θα είναι πεντακομματική. Αυτό φυσικά -εφόσον επιβεβαιωθεί- δεν σχετίζεται κυρίως με το ποιο κόμμα θα είναι πρώτο, αλλά με το εύρος της αυτοδυναμίας.

Γεγονός είναι πως τα δύο μικρότερα κόμματα, ο ΣΥΝ και κυρίως ο ΛΑΟΣ, θα πρέπει πολύ να «ιδρώσουν» για να είναι παρόντα στην επόμενη Βουλή και να μην επαναπαυθούν στις «δάφνες» τις δημοσκοπικές. Να μην πάθουν δηλαδή ό,τι έπαθε το 2000 το ΔΗΚΚΙ του Δημ. Τσοβόλα, που ξεκίνησε με ποσοστά σταθερά πάνω από 4-5% προεκλογικά και τελικά συρρικνώθηκε κάτω απ’ το όριο του 3%, όταν την κρίσιμη εκλογική περίοδο δέχτηκε το ισχυρότατο -και εν πολλοίς καθεστωτικό…- πρεσάρισμα του ΠΑΣΟΚ.

Τίποτα δεν εγγυάται πως ο ψηφοφόρος που σήμερα δίνει «δημοσκοπική» ψήφο κυρίως προς τον ΛΑΟΣ εξαιτίας της αγανάκτησής του ή επειδή θέλει να στείλει μήνυμα προς την κυβέρνηση, θα πράξει το ίδιο και την ώρα της κάλπης.

Είναι απ’ την άλλη δεδομένο ότι την κρίσιμη περίοδο η μεν ΝΔ θα επισείσει τον κίνδυνο της «ακυβερνησίας», το δε ΠΑΣΟΚ τον κίνδυνο της «χαμένης ψήφου» για να πρεσάρουν ΛΑΟΣ και ΣΥΝ αντίστοιχα. Τα όσα σήμερα συμβαίνουν μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΚΚΕ αποτελούν απλά προοίμιο του τι θα γίνει ως τις εκλογές. Και μπορεί μεν το ΚΚΕ να μην κινδυνεύει και να αντιστέκεται στα χτυπήματα του ΠΑΣΟΚ, αλλά ο ΣΥΝ, που με την αλλοπρόσαλλη πολιτική του αρχηγού του δείχνει «τσόντα» της Χαρ. Τρικούπη, θα κινδυνεύσει!

Το ίδιο κι ο ΛΑΟΣ…