Ακονίζουν τα μαχαίρια για τη νύχτα των εκλογών!

Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Γιώργος, εκεί που δεν είχε πολλά με στελέχη που δεν είναι της λογικής «ό,τι πεις πρόεδρε», τον έπιασαν οι αγάπες για ανοίγματα και έχει προσεγγίσει προβεβλημένα στελέχη με επιρροή, όπως οι Γιώργος Φλωρίδης, Αντρέας Λοβέρδος, Μιχάλης Χρυσοχοΐδης αλλά και άλλοι πιο τυχεροί…

Ωστόσο με τον Ευάγγελο Βενιζέλο πρωτίστως, αλλά και με την Άννα Διαμαντοπούλου (αλήθεια, πού το πάει, κανένας δεν καταλαβαίνει), γέφυρες δεν υπάρχουν… Ιδιαίτερα με τον θεσσαλονικιό πολιτικό εξακολουθεί να υπάρχει απόσταση παρότι ο κ. Βενιζέλος βρέθηκε μαζί του, λόγω αρμοδιότητας στο Πολιτικό Συμβούλιο, στην περιοδεία στα καμένα της Πάρνηθας.

Για την ώρα και σύμφωνα με τις εκτιμήσεις η ηγεσία της Χαριλάου Τρικούπη κινείται στη λογική της διαχείρισης μιας ελεγχόμενης ήττας, με μία ή μιάμιση μονάδα, ώστε την επόμενη μέρα να μην υπάρξουν ισχυροί κλυδωνισμοί και να μπορέσει γρήγορα και άμεσα να ελέγξει την κατάσταση στο κόμμα, ώστε να διεκδικήσει μια νίκη στις μεθεπόμενες εκλογές (είτε γίνουν το 2010 πρόωρες λόγω αδυναμίας εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, ή αργότερα το 2011 ή το 2012).

Ωστόσο από την άλλη πλευρά, από την πλευρά του Μαξίμου δηλαδή, υπάρχει η εκτίμηση πως στις εκλογές (είτε αυτές γίνουν το φθινόπωρο του 2007 ή κανονικά τον Μάρτιο) το ΠΑΣΟΚ θα χάσει με 3-4 μονάδες.

Πάντως, σε περίπτωση περιορισμένης ήττας με 1-2 μονάδες, ο Γιώργος Παπανδρέου κρατάει στα χέρια του κάποια χαρτιά, καθώς μπορεί να ισχυριστεί ότι μείωσε τη διαφορά από τις εκλογές του 2004, ότι όταν ανέλαβε την ηγεσία του κόμματος η διαφορά ήταν περί τις 10 μονάδες υπέρ της ΝΔ και αν δεν προέκυπτε η υπόθεση Πάχτα, για την οποία δεν φέρει ευθύνη, μπορεί από το 2004, αν δεν είχε κερδίσει, να είχε τη διαφορά με τη ΝΔ κοντά στις 1-2 μονάδες και να ξεκινούσε με καλύτερες προϋποθέσεις.

Ωστόσο σε οποιοδήποτε σενάριο (μικρής ή μεγάλης ήττας), το ερώτημα που ταλανίζει την ηγεσία της Χαριλάου Τρικούπη είναι «τι θα κάνει η απέναντι πλευρά», δηλαδή οι διάφοροι δελφίνοι.

Οπωσδήποτε θέμα ηγεσίας από μια ήττα, ακόμα και με μισή μονάδα, θα τεθεί, από το βράδυ της Κυριακής. Αυτό δεν αμφισβητείται από καμία πλευρά. Ούτε καν του Γιώργου. Το ερώτημα είναι τι γίνεται από κει και πέρα… Σχεδόν δεδομένο θεωρείται ότι ο Γιώργος (και όλη η οικογένεια) δεν πρόκειται να παραδώσει. Θα ωθήσει τους αντιπάλους του σε έξοδο, όπου θα τους καταγγείλει για διάσπαση της παράταξης από την οποία ο μόνος που κερδίζει είναι η Δεξιά και φυσικά ο Καραμανλής, οπότε θα παρατείνει την παραμονή του. Αν τα πράγματα οδηγηθούν σε αναμέτρηση, με σύγκληση συνεδρίου, εκείνο που θα επηρεάσει τους συνέδρους (που έχουν πλέον το σύνδρομο της επιστροφής στην εξουσία, γνωρίζοντας τα καλά της) είναι ποιος εγγυάται νίκη σε εκλογές, οπότε σαν κινούμενη άμμος θα μετακινηθούν αστραπιαία κοντά του, όπως συνέβη το 1996 με τον Σημίτη. Σ’ αυτήν την αναμέτρηση ο Γιώργος θα έχει σύμμαχο και αποφασιστική ασπίδα τον Λαλιώτη. Φυσικά η μάχη θα έχει δοθεί προηγουμένως κατά την εκλογή των συνέδρων που επηρεάζουν. Ένα… δόλωμα που διακινείται από το περιβάλλον του αρχηγού είναι ότι σε έξι μήνες θα ξαναγίνουν εκλογές, επομένως όλους μας συμφέρει να παραμείνουμε ενωμένοι. Είναι μια έξυπνη τακτική που μπορεί να αποδώσει να δοθεί παράταση στον Γιώργο…

Μάλιστα, ιδιαίτερα σε αυτήν την περίπτωση, ο Γ. Παπανδρέου έχει στα χέρια του δύο ισχυρά ατού: το ότι κατά πάσα πιθανότητα, σε περίπτωση οριακού εκλογικού αποτελέσματος, θα γίνουν νέες εκλογές μέσα σε έξι μήνες και επομένως μετά από μια μικρή ήττα στην επικείμενη αναμέτρηση μπορεί ο ίδιος να ξαναθέσει θέμα ανανέωσης της εντολής του Κινήματος, όπως έκανε το 2004, όπου πιστεύει ότι υπερέχει έναντι όλων των άλλων.

Βεβαίως σε κάθε περίπτωση παραμένει ακόμα «άγνωστος χ» τι θα πράξει ο Κώστας Σημίτης, τι ρόλο θα θέλει να έχει. Σύμφωνα με κάποιες εκτιμήσεις ο Κώστας Σημίτης είναι πιθανόν να εμφανιστεί ως εγγυητής της ενότητας και μιας νέας πορείας του ΠΑΣΟΚ και στο πλαίσιο αυτό να πει στον Γιώργο Παπανδρέου ότι «Γιώργο σε επέλεξα εγώ ο ίδιος για διάδοχο μου το 2004, έχασες όμως τρεις φορές και πρέπει να διευκολύνεις την κατάσταση φεύγοντας από την ηγεσία».

Πάντως, κρίσιμη θεωρείται η στάση που θα τηρήσουν κάποια κορυφαία και δοκιμασμένα στελέχη του κόμματος, όπως ο Απόστολος Κακλαμάνης, ο Θόδωρος Πάγκαλος κ.ά.

Για τον πρώην πρόεδρο της Βουλής λέγεται πως συγκαταλέγεται στους «σκληρούς σωματοφύλακες» του Γιώργου Παπανδρέου, όμως είναι πιθανόν να θελήσει να έχει ένα σημαντικό «μεταβατικό ρόλο» σε περίπτωση που ανοίξει θέμα ηγεσίας.

Όσο αφορά τον Θόδωρο Πάγκαλο και αυτός θεωρείται «άγνωστος χ», λόγω του απρόβλεπτου του χαρακτήρα του και αρκετοί εκτιμούν ότι την κρίσιμη ώρα μπορεί να πάει με την «απέναντι πλευρά».

Μάλιστα πολλούς προβλημάτισαν οι πολύ πρόσφατες διαχύσεις του με την Ντόρα Μπακογιάννη, μέσα στο καφενείο της Βουλής, όπου για άλλη μια φορά ήταν πολύ φιλικός μαζί της, λέγοντάς της μάλιστα ότι είναι και «συμπέθεροι».

Ενδεικτικό του ρευστού κλίματος στο ΠΑΣΟΚ είναι και το ότι η κυβέρνηση, παρά τα χιλιάδες προβλήματα που αντιμετωπίζει, τις αδεξιότητές της και την αδυναμία της να δώσει λύσεις σε σημαντικά προβλήματα του λαού και του τόπου, εξακολουθεί να βρίσκεται σε πλεονεκτικότερη θέση πολιτικά από το ΠΑΣΟΚ.

Μάλιστα, μέσα σ’ αυτό το κλίμα, ακόμα και σε μικρή νίκη της ΝΔ στις εκλογές, ο κ. Καραμανλής δεν φαίνεται να ανησυχεί για τις εξελίξεις (αν και σε άλλη περίπτωση λογικά θα είχε πολλούς πονοκεφάλους για το μέλλον), καθώς εκτιμά πως θα ισχυροποιήσει και πάλι την πολιτική του παρουσία από μια διάσπαση του ΠΑΣΟΚ, λόγω κόντρας δελφίνων με τον Γιώργο Παπανδρέου.

Επίσης, σε περίπτωση οριακής του νίκης, ο κ. Καραμανλής εκτιμά ότι θα έχει στη διάθεσή του αρκετό χρόνο για να αναδιοργανωθεί, καθώς υπάρχει εκτίμηση ότι ο κ. Παπανδρέου δεν θα τολμήσει να προκαλέσει πρόωρες εκλογές το 2010, μη ψηφίζοντας τον Κάρολο Παπούλια για μια νέα θητεία στην Προεδρία της Δημοκρατίας. Αν ο Γ. Παπανδρέου σύρει τη χώρα σε πρόωρες εκλογές, μη ψηφίζοντας μια κοινά αποδεκτή προσωπικότητα, όπως ο Κάρολος Παπούλιας, τότε θα είναι ο ίδιος που θα βρεθεί σε εξαιρετικά δυσάρεστη θέση απέναντι στο εκλογικό σώμα, εκτιμούν κυβερνητικοί παράγοντες. Μάλιστα οι ίδιοι λένε με νόημα πως αν ο Κ. Καραμανλής δεν ψήφιζε τον Κωστή Στεφανόπουλο για Πρόεδρο της Δημοκρατίας και δεν επιδείκνυε την πρέπουσα θεσμική συμπεριφορά, θα αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα.