Έχουμε εξωτερική πολιτική για τα Βαλκάνια;

Μαθαίνεις πράγματα που δεν περνούν από το μυαλό σου… Μεγάλες ελληνικές τράπεζες, κρατικές και μη, που έχουν εισβάλει στα Βαλκάνια, με δύναμη επιρροής, ρωτούν υψηλόβαθμα κυβερνητικά στελέχη ποια είναι η πολιτική μας π.χ. στη Βουλγαρία, πού θέλετε να βοηθήσουμε στα Σκόπια και απάντηση δεν παίρνουν. Καμία ενημέρωση, φωνή βοώντος… σιωπή ακόμη και από το Μέγαρο Μαξίμου. Το ίδιο και από το κάστρο της επικοινωνίας.

Δεν είναι καθόλου τυχαία το ένα Βατερλώ μετά το άλλο που υφίσταται στα εθνικά μας θέματα η χώρα. Και δυστυχώς αυτή η ανυπαρξία γραμμής δεν ισχύει μόνο για τους γείτονές μας. Και στην πέρα του Ατλαντικού περιοχή τα ίδια συμβαίνουν.

Μια τεράστια ομογένεια, με προσωπικότητες διεθνούς κύρους και απήχησης –σκεφθείτε ότι μόνον οι ελληνοαμερικανοί μεγαλογιατροί στις Ηνωμένες Πολιτείες φθάνουν τις 10.000 και αντιλαμβάνεστε τι κόσμο γνωρίζουν– εγκαταλελειμμένη, χωρίς καθοδήγηση, χωρίς έναν συντονιστή, ενώ θα μπορούσε να είναι αποφασιστικός παράγων στην προώθηση και επίλυση των καυτών εθνικών μας θεμάτων. Δύσκολα ο ένοικος του Λευκού Οίκου θα μπορούσε να αγνοήσει τις θέσεις τους…

Κι όμως το ένα χαστούκι μετά το άλλο… Κάνουν τα χατίρια της Τουρκίας, της Αλβανίας και των Σκοπίων και για μας πέρα βρέχει… Μας θεωρούν δεδομένους. Ούτε καν, λένε, θα φωνάξουμε…

Και δυστυχώς έτσι συμβαίνει…

Στην Ευρωπαϊκή Ένωση ό,τι περισσέψει μας πετάνε… Φτωχούς συγγενείς μάς θεωρούν. Και δυστυχώς δεν το διαψεύδουμε.

Είναι ώρες που λες πάμε με αυτόματο πιλότο… Κι όπου βγει… Και στο τέλος όλο χαμένοι είμαστε. Έβγαλαν γλώσσα οι γείτονές μας… Οι τελειωμένοι… Τους χορτάσαμε. Και κινδυνεύουμε να γίνουμε οι υπηρέτες τους… Οι καρπαζοεισπράκτορες. Η δυνατή Ελλάδα, που θα κυριαρχούσε στα Βαλκάνια, μύθος κατέληξε. Χάσαμε κι εδώ το τρένο. Κανένας σχεδιασμός, κανένα πρόγραμμα. Αποτέλεσμα να μην εξασφαλίζουμε τα ανταλλάγματα της ανάπτυξης που τους προσφέραμε. Κι εδώ είμαστε, σε λίγο θα μας πουν μαζέψτε τα.

Τα ίδια και με την Τουρκία… Τους τα δώσαμε όλα χωρίς να πάρουμε τίποτα… Από εκείνη την πολιτική της προσέγγισης “βήμα με βήμα” η Άγκυρα είναι η κερδισμένη… Κι εμείς ελπίζουμε… Στη… γενναιοδωρία τους.

Αυτή δυστυχώς είναι η αλήθεια.

Θα ταράξει κανείς τα νερά; Θα μπει η χώρα σε άλλη ρότα; Οι πολιτικοί μας έχουν τον λόγο…