υπουργείο Εξω(φρεν)ικών

-Εθνική εορτή των ΗΠΑ η 4η Ιουλίου, γιορτάστηκε την περασμένη εβδομάδα, στις ανά τον κόσμο αμερικανικές πρεσβείες, με αυστηρότατα μέτρα ασφαλείας, με κρυφές και φανερές κάμερες να ελέγχουν ακόμη και την… αναπνοή σου (κάπως αλλιώς, λένε οι «ειδικοί», αναπνέει ένας υποψήφιος τρομοκράτης…). Μακριά και η ουρά των καλεσμένων, στην είσοδο της πρεσβείας, από το αργό, διπλό τσεκάρισμα των προσκλήσεων, λες και ζητάς ηλεκτρονική θεώρηση διαβατηρίου (visa) για να μπεις στις ΗΠΑ… Είχαν και αρκετοί αμερικανοί πρέσβεις το θάρρος, το θράσος και το… ακαταλόγιστο, να ψελλίσουν δυο λόγια, τον γνωστό «δεκάρικο», για τα… υψηλά δημοκρατικά ιδεώδη που υπηρετεί η Αμερική και για τʼ άλλα παγκόσμια αγαθά που υπερασπίζεται, όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα (στο Γκουαντανάμο…) και το περιβάλλον (με τη μη υπογραφή της Συμφωνίας του Κιότο κ.ά.)… Αυτή όμως τη χρονιά όλα ήχησαν ακόμη πιο ψεύτικα, ακόμη πιο υποκριτικά, τόσο… Μπούστικα (από το όνομα του Προέδρου Τζ. Μπους).

-Ποτέ η Αμερική δεν είχε πέσει τόσο χαμηλά, σε παγκόσμια εκτίμηση, όσο επί Προεδρίας Τζ. Μπους του νεότερου… Και όλο και περισσότεροι ηγέτες χωρών, αλλά και σκεπτόμενοι απλοί άνθρωποι σχολιάζουν, με ειλικρινή λύπη και όχι πάντα χαιρέκακα, αυτή την κατάντια για τις ΗΠΑ… Πολλοί ακόμη διερωτώνται πώς μπόρεσε ο αμερικανικός λαός και αρκετοί ομογενείς μας, δυστυχώς, να διαπράξουν τέτοιο ολέθριο λάθος, μπροστά στην κάλπη…

-Με την ευκαιρία της επετείου της αμερικανικής ανεξαρτησίας έγιναν και «ομαδικές πολιτογραφήσεις», ως αμερικανών πολιτών, υπηκόων τρίτων χωρών, κυρίως από λατινοαμερικανικές χώρες… Η σχετική τελετή έγινε με επισημότητα και σοβαροφάνεια στο Ορλάντο της Φλόριντας, στη γνωστή Ντίσνεϊλαντ, όπου προφανώς χαράσσεται και η εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης Μπους, αν κρίνει κανείς από τα μέχρι σήμερα ευτράπελα αποτελέσματα…

-Έγινε επίσης γνωστό ότι τελευταίως αυξήθηκε κατά 25% περίπου το ποσοστό των λατινοαμερικανικής καταγωγής Αμερικανών που στρατολογούνται «εθελοντικά» να υπηρετήσουν στον αμερικανικό στρατό. Οι περισσότεροι απʼ αυτούς πολιτογραφήθηκαν, πρόσφατα, αμερικανοί πολίτες… Τριάντα τρεις χιλιάδες ισπανόφωνοι υπηρετούν σήμερα στον αμερικανικό στρατό και επειδή δεν φθάνουν για την… προσωρινή κατοχή του Ιράκ, το Πεντάγωνο έχει δημιουργήσει ειδική ιστοσελίδα για να πείσει τους… γονείς των ισπανικής καταγωγής νέων, για τα πλεονεκτήματα κατάταξης στις αμερικανικές δυνάμεις, ώστε στη συνέχεια αυτοί να πείσουν τα παιδιά τους να στρατολογηθούν για το Ιράκ, το Αφγανιστάν και για όπου αλλού κινδυνεύει η… δημοκρατία και δεν γίνονται σεβαστά τα ανθρώπινα δικαιώματα, γιʼ αυτό πρέπει να επέμβουν οι ΗΠΑ…

-Ας το γνωρίζουν όσοι Έλληνες έχουν δυσκολίες να εξασφαλίσουν βίζα για να ταξιδέψουν στις ΗΠΑ για προσωρινή ή μόνιμη διαμονή… Υπάρχει και μια άλλη λύση… Πολιτογραφήθηκαν αμερικανοί πολίτες 160 στρατιωτικοί, από 52 χώρες, που ήδη υπηρετούν «εθελοντικά» στο Ιράκ… Οποία υποκρισία, οι ΗΠΑ έφθασαν στο σημείο να δημιουργούν, τον 21ο αιώνα, ομάδες «νεογενίτσαρων», οι οποίοι με το όραμα του επίγειου παράδεισου, πέραν του Ατλαντικού, εάν βεβαίως επιζήσουν από την κόλαση της Βαγδάτης, σπεύδουν να καταταγούν σε παραστρατιωτικές υπηρεσίες στο Ιράκ, ελεγχόμενες από το Πεντάγωνο…

-Όταν ακόμη και ο πρόεδρος του Αφγανιστάν Χ. Καρζάι, γνωστό ανδρείκελο των Αμερικανών, υποχρεώνεται να επικρίνει, δημόσια, το ΝΑΤΟ (λέγε με ΗΠΑ…) για τα αποτελέσματα των τελευταίων «στρατιωτικών» επιχειρήσεων κατά των Ταλιμπάν, όπου τα μόνα θύματα ήταν… μωρά, μικρά παιδιά και αθώοι κάτοικοι, τότε καταλαβαίνεις ποια υποστήριξη έχουν οι νατοϊκές αυτές επιχειρήσεις μεταξύ του γηγενούς πληθυσμού, και πόσο συνεργάσιμος είναι ο αφγανικός λαός με τον αεροπορικό επιδρομέα που ήλθε να τους… σώσει. Και όσο συνεχίζονται αυτές οι «παράπλευρες απώλειες», τόσο η κατάσταση θα γίνεται πιο ρευστή και ανεξέλεγκτη στο εσωτερικό της χώρας… Τώρα τι δουλειά έχουμε, εμείς οι Έλληνες, να συμμετέχουμε σε αυτό το «ανθρωπιστικό» εγχείρημα, ρωτήστε την υπουργό Εξωτερικών Ντ. Μπακογιάννη να σας απαντήσει, αρκεί να μην κρυφακούν, από κάποια γωνιά, οι Αμερικανοί… Συμμετέχουμε λοιπόν, με το ζόρι, σε μια προσπάθεια «δυτικοποίησης» ενός λαού και προσπαθούμε να τον χαλιναγωγήσουμε, κατά τα πρότυπα της υπερδύναμης… Συμμετέχουμε, σαν πιστή… εταίρα των ΗΠΑ που είμαστε, λόγω «συμβατικών μας υποχρεώσεων» στα πλαίσια του ΝΑΤΟ… Και βγάζουμε τον σκασμό, διότι σε αντίθετη περίπτωση, εκτιμούν μερικοί στο νεοκλασικό της Βασ. Σοφίας, μπορεί να μας συμβούν ανεπιθύμητες εξελίξεις… Με αυτό δυστυχώς το ψευδοδίλημμα είμαστε συνεχώς υποχωρητικοί, ακόμη και όταν διακυβεύονται ζωτικά μας συμφέροντα… Το να είσαι ρεαλιστής έχει πλέον μονοδιάστατα ερμηνευθεί στο υπουργείο και σημαίνει να είσαι υποχωρητικός… Ποιος θα μας απαλλάξει από ορισμένους υπέρ το δέον «ρεαλιστές» που ενσωματώθηκαν στην ελληνική διπλωματία;

-Θα θυμάστε ότι ένας ξύπνιος Κεφαλονίτης, ονόματι Παναγής Γεράκης, έφθασε κάποτε να γίνει αντιβασιλέας στο εξωτικό Σιάμ… Όπως με ενημερώνει ο επίτιμος γενικός πρόξενός μας στον μακρινό Παναμά, Χαρ. Τζανετάτος, επίσης Κεφαλονίτης, ένας άλλος έλληνας ομογενής, μόλις δεύτερης γενιάς, ο Δημ. Β. Λάκας, από τη Μυτιλήνη, έφθασε να γίνει Πρόεδρος Δημοκρατίας στον Παναμά και για μεγάλο χρονικό διάστημα (1969 – 1978). Την εβδομάδα που πέρασε δόθηκε το όνομά του, Λάκας, σε κεντρικό πάρκο της πρωτεύουσας του Παναμά, παρουσία του δημάρχου της πόλης, της ελληνικής κοινότητας και του έλληνα πρέσβη Αλεξ. Μηλιαρέση. Πραγματική δικαίωση για έναν πολιτικό είναι όταν σε τιμούν και σε εκτιμούν πολλά χρόνια μετά θάνατον…

-Καιρός λοιπόν να επισκεφθεί και τους ομογενείς μας στον Παναμά ο υφυπουργός Εξωτερικών Θ. Κασσίμης, αρμόδιος για τον απόδημο Ελληνισμό, γιατί οι παλιότεροι θυμούνται και σχολιάζουν ότι ο πρώην υφυπουργός Εξωτερικών Γρ. Νιώτης, επί ΠΑΣΟΚ, πήγε αρκετές φορές στον Παναμά… Και οι ομογενείς μας δεν συνδέονται βεβαίως με κόμματα, αλλά κρατούν… σημειώσεις, ποιος τους τίμησε με την παρουσία του, έχουν και συγγενείς στην Αθήνα, έρχονται και εκλογές και ο νοών νοείτω…

-Μια και γράφουμε για τους ομογενείς, αξίζει να συγκρατηθεί το γεγονός πόσο γρήγορα προσαρμόζονται στη χώρα φιλοξενίας τους, στη δεύτερη πατρίδα τους και μερικοί με διάθεση προσφοράς στα δημόσια πράγματα φθάνουν σε ανώτερα αξιώματα. Έχουμε αρκετές περιπτώσεις ομογενών που διακρίθηκαν στην Αυστραλία, τον Καναδά, ιδίως στις ΗΠΑ, όπως την περίπτωση του πρώην κυβερνήτη της Μασαχουσέτης Μιχ. Δουκάκη, που διεκδίκησε, ανεπιτυχώς, το προεδρικό αξίωμα, αλλά και τον αλήστου μνήμης και παράδειγμα προς… αποφυγήν, Σπύρο Άγκνιου (Αναγνωστόπουλο), από τους Γαργαλιάνους, που έφθασε να εκλεγεί αντιπρόεδρος των ΗΠΑ… Δυστυχώς ο Άγκνιου ξέχασε ότι κατάγεται από χώρα που θεωρείται λίκνο της Δημοκρατίας, ήλθε λοιπόν στην Ελλάδα, «αγκαλιάστηκε» με την τότε στρατιωτική χούντα, επέστρεψε στις ΗΠΑ, σφιχταγκαλιάστηκε με σκάνδαλα διαφθοράς και διαπλοκής, υποχρεώθηκε τελικά να παραιτηθεί από την αντιπροεδρία, κατά τρόπο απαξιωτικό και τώρα ούτε στους Γαργαλιάνους δεν θέλουν να θυμούνται την ύπαρξή του… Τα δύο πρόσωπα του ομογενούς μας στο εξωτερικό…

Α. Κ.