Θρίαμβος για τους Αμερικανούς η αυτόνομη κάθοδος Χριστόφια!

Μια απόφαση που αναμένεται να επικυρωθεί σήμερα από την παγκυπριακή συνδιάσκεψη του ΑΚΕΛ που έχει συγκληθεί ειδικά για το θέμα αυτό.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το ΑΚΕΛ, το ισχυρότερο κόμμα της Κύπρου, έχει αναμφισβήτητα το δικαίωμα να διεκδικήσει την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας που να προέρχεται από τις γραμμές του, πράγμα που οικειοθελώς δεν έπραξε εδώ και μισόν αιώνα, από τότε που το νησί έγινε ανεξάρτητο κράτος. Κανείς δεν μπορεί να του αμφισβητήσει το δικαίωμα αυτό, με οποιοδήποτε επιχείρημα ή πρόσχημα.

Ταυτόχρονα όμως το ΑΚΕΛ είναι πολιτικό κόμμα. Οι αποφάσεις του έχουν επιδιωκόμενες ή αντικειμενικές συνέπειες και βάσει αυτών κρίνονται οι επιλογές του, όχι απλώς και μόνο στη βάση θεωρητικών δικαιωμάτων. Μέσα απ’ αυτό το πρίσμα θα πρέπει να αναλυθεί επομένως και η απόφαση αυτόνομης καθόδου τόσο ως προς την ουσία της όσο και ως προς τη χρονική στιγμή που πραγματοποιείται.

Μάχη εναντίον Τάσσου

Ανεξαρτήτως προθέσεων, το βέβαιο είναι πως η σκληρή μάχη για το ποιος θα περάσει στον δεύτερο γύρο των προεδρικών επιλογών θα δοθεί ανάμεσα στον Δ. Χριστόφια και τον Τ. Παπαδόπουλο. Ο υποψήφιος της Δεξιάς και ένθερμος υποστηρικτής του Σχεδίου Ανάν, ο Γιαννάκης Κασουλίδης, θα περάσει στον δεύτερο γύρο με περίπατο.

Όσο και αν στις σημερινές δημοσκοπήσεις ο Τάσσος Παπαδόπουλος υπερτερεί του Δημήτρη Χριστόφια, η μάχη θα είναι πολύ άγρια και θα γίνει στήθος με στήθος, καθώς το ΑΚΕΛ, πολύ φυσιολογικά, θα συσπειρωθεί γύρω από την υποψηφιότητα του γραμματέα του. Έτσι, καθώς το ποσοστό του ανέκαθεν έπαιζε γύρω στο 30%, με το ΔΗΚΟ να έχει πολύ λιγότερες δυνάμεις που κάποτε έφταναν κοντά στο μισό εκείνων του ΑΚΕΛ, η προσωπική υπεροχή του Τ. Παπαδόπουλου εξανεμίζεται σε ικανό βαθμό από την αδυναμία του κόμματός του. Η συμμαχία του με την ΕΔΕΚ ελάχιστα αρκεί να αντισταθμίσει την κατάσταση.

Το χειρότερο είναι πως αυτή η μάχη ζωής και θανάτου θα επιφέρει βαθύ ρήγμα στις σχέσεις των ψηφοφόρων των δύο παρατάξεων (ΑΚΕΛ από τη μία και ΔΗΚΟ-ΕΔΕΚ από την άλλη), με μοιραίες συνέπειες για τη στάση τους στον δεύτερο γύρο.

Αποκλείεται είτε ο Τάσσος είτε ο Χριστόφιας να συσπειρώσουν στον δεύτερο γύρο ο ένας τις ψήφους του άλλου, μετά τα όσα θα έχουν γίνει στον πρώτο γύρο.

Προδιαγραφές ήττας

Τα πράγματα περιπλέκονται εξαιτίας της κατάστασης που επικρατεί εσωτερικά στο ΑΚΕΛ.

Σε αδρές γραμμές, τα δύο τρίτα της βάσης του κόμματος είναι εναντίον του Σχεδίου Ανάν και μάλιστα με μαχητικό τρόπο. Η δική τους εξέγερση ήταν άλλωστε, το 2004, που ανέτρεψε την αρχική απόφαση του Πολιτικού Γραφείου του ΑΚΕΛ, το οποίο είχε ταχθεί υπέρ του Σχεδίου Ανάν! Ξεσηκώθηκαν και επέβαλαν τη γραμμή της αντίστασης.

Αντίθετα, το υπόλοιπο ένα τρίτο της βάσης του ΑΚΕΛ τάσσεται με εξίσου μεγάλο φανατισμό υπέρ του Σχεδίου Ανάν. Σε επίπεδο στελεχών, μάλιστα, όλα δείχνουν ότι η πλειοψηφία τους τάσσεται, στον ένα ή τον άλλο βαθμό, υπέρ του Σχεδίου Ανάν.

Αν υποθέσουμε, λοιπόν, ότι για τον δεύτερο γύρο προκρίνεται ο Παπαδόπουλος, αποκλείεται αυτή η πτέρυγα του ΑΚΕΛ να τον υπερψηφίσει στον δεύτερο γύρο. Εδώ υπάρχουν σοβαρές υπόνοιες, στο όριο της πολιτικής βεβαιότητας, ότι πολλοί από αυτούς δεν τον ψήφισαν ούτε καν στις προηγούμενες εκλογές. Σχεδόν όλοι αυτοί θα υπερψηφίσουν τον υποψήφιο της Δεξιάς και σημαιοφόρο του «ενδοτισμού» στον δεύτερο γύρο.

Έτσι όμως οι πιθανότητες επανεκλογής του Τάσσου Παπαδόπουλου περιορίζονται δραματικά.

Καιροσκοπισμός

Καθόλου καλύτερα δεν είναι τα πράγματα σε περίπτωση που στον δεύτερο γύρο περάσει ο Δ. Χριστόφιας.

Πρώτα πρώτα, με δεδομένη την κατάσταση στο ΑΚΕΛ που προαναφέρθηκε και φυσιολογική την επιθυμία του Δ. Χριστόφια να κρατήσει πρωτίστως το κόμμα του ενωμένο γύρω από τις υποθετικές επιλογές στο Κυπριακό, απολύτως κανένας δεν μπορεί να του έχει εμπιστοσύνη ότι θα τηρήσει ανυποχώρητη στάση, ανάλογη με εκείνη που τηρεί αυτήν την τετραετία ο Τάσσος Παπαδόπουλος. Όλοι υποπτεύονται ότι ο Χριστόφιας θα προχωρήσει ανοιχτά ή συγκαλυμμένα στο «ενδοτικό» στρατόπεδο, αν γίνει Πρόεδρος.

Είναι αδύνατον επομένως να του έχουν εμπιστοσύνη και να τον υπερψηφίσουν στον δεύτερο γύρο οι ψηφοφόροι του ΔΗΚΟ και της ΕΔΕΚ, οι οποίοι τάσσονται στο σύνολό τους υπέρ της σκληρής στάσης.

Αυτός είναι ο πρώτος λόγος για τον οποίο ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ αρνούνται να δεσμευτούν ότι στον δεύτερο γύρο δεν θα ψηφίσουν υπέρ του υποψηφίου της Δεξιάς και επιφανούς «ενδοτικού» Γ. Κασουλίδη. Αντίθετα, το ΑΚΕΛ, υπό το βάρος των υποψιών περάσματός του στην «ενδοτική» παράταξη, έχει ήδη βγάλει ανακοίνωση ότι δεσμεύεται πως στον δεύτερο γύρο δεν θα υποστηρίξει Κασουλίδη.

Ο καιροσκοπισμός των κυπριακών κομμάτων στη νομή των προνομίων και της λείας της εξουσίας είναι τόσο μεγάλος, ώστε καμία ιδεολογική ή πολιτική διαφορά δεν τα συγκρατεί πολλές φορές από τη σύμπηξη των πιο ετερόκλητων συμμαχιών.

Αδύναμος Πρόεδρος

Εμείς αδιαφορούμε φυσικά για το θέμα της νομής της εξουσίας στην Κύπρο και τα κυκλώματα διαπλοκής που τη συνοδεύουν. Μας ενδιαφέρει, όμως, η δυνατότητα του νέου Προέδρου, αν αυτός προέρχεται από το στρατόπεδο της αντίστασης στις ξένες πιέσεις, να έχει ευρεία βάση στήριξης για να φέρει επιτυχώς σε πέρας το όλο και δυσκολότερο έργο του.Ακριβώς στον τομέα αυτόν οφείλουμε να ομολογήσουμε πως η μεγάλη ζημιά έχει ήδη γίνει με τη διάσπαση της προεδρικής πλειοψηφίας και την κάθοδο δύο υποψηφίων Προέδρων από τις γραμμές της.

Όποιος και αν εκλεγόταν, ο Τάσσος ή ο Χριστόφιας, θα ήταν πολύ πιο αδύναμος Πρόεδρος από όσο είναι σήμερα ο Τ. Παπαδόπουλος, ο οποίος, ακριβώς λόγω της ευρείας βάσης στήριξής του και πρωτίστως λόγω τους μεγαλειώδους 76% του «ΟΧΙ» στο Σχέδιο Ανάν, είναι σε θέση να αποκρούει τις πιέσεις από τα μεγαθήρια της διεθνούς πολιτικής, συμπεριλαμβανομένων όχι μόνο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, αλλά και της συστηματικά εχθρικής ΕΕ.

Ακόμη και αν επανεκλεγόταν ο Τάσσος, θα αντιμετώπιζε το μίσος ενός τμήματος του ΑΚΕΛ και την εντελώς χαλαρή, δύσθυμη στήριξη ανάγκης από την άλλη πτέρυγα του κόμματος της Αριστεράς. Μόνο το ένα τρίτο του κυπριακού λαού θα ήταν ολόψυχα στο πλευρά του και σχεδόν το μισό ανοιχτά εχθρικό. Με τέτοιο εσωτερικό μέτωπο είναι αδύνατο να πάει κανείς μακριά σε ό,τι αφορά την αντίσταση σε διεθνείς πιέσεις.

Ο Δ. Χριστόφιας θα ήταν ακόμη πιο αδύναμος, σε περίπτωση εκλογής του, αφού δεν είναι σε θέση ούτε καν το ίδιο του το κόμμα να οδηγήσει σε ενιαία κατεύθυνση. Η συσπείρωση του κόμματος στη βάση της νομής της εξουσίας, που για πρώτη φορά θα την κατέχει από κυρίαρχη, προνομιακή θέση, είναι βέβαια πολύ ισχυρός ενοποιητικός παράγοντας αποτροπής οργανωτικών και πολιτικών προβλημάτων, αλλά καμία συνοχή για αντίσταση σε πιέσεις στο θέμα του Κυπριακού δεν παρέχει.