Επικαιρότητα
1 Στην ΕΕ τα πλούσια κράτη μέλη της φαίνεται να μην έχουν επαρκώς συνειδητοποιήσει ότι η περίφημη μαζική διεύρυνση της Ένωσης θα σημάνει τη μεταφορά πόρων από τα πλούσια κράτη του ευρωπαϊκού βορρά στις φτωχές χώρες της ανατολικής Ευρώπης, δηλαδή στα νέα κράτη μέλη που με συνοπτικές διαδικασίες μπήκαν στην ΕΕ. Χωρίς να έχουν τα απαραίτητα προσόντα (δηλαδή οικονομικές επιδόσεις), αλλά για την ικανοποίηση των απαιτήσεων του συστήματος που ήθελε να φύγουν οριστικά τα κράτη αυτά από τη ρωσική επιρροή. Οι πλούσιες χώρες θέλησαν την προς Ανατολάς διεύρυνση της ΕΕ και τώρα προσπαθούν να μειώσουν τις παροχές της Κοινότητας προς τις φτωχές χώρες. Οι τελευταίες αυτές έβλεπαν τον κοινοτικό προϋπολογισμό σαν τη «Γην της επαγγελίας, όπου ρέει μέλι και γάλα». Τώρα με μεγάλη δυσαρέσκεια διαπιστώνουν ότι τα ποτάμια των κοινοτικών παροχών δεν είναι παρά ασθενικά ρυάκια. Μέχρι τώρα η ΕΕ είχε να χρηματοδοτήσει την οικονομική ανάπτυξη των χωρών του κοινοτικού νότου. Και στην προσπάθεια αυτή πρωτεύοντα ρόλο έπαιξε η Γερμανία, ενώ οι υπόλοιπες πλούσιες χώρες της ΕΕ είχαν περιορισμένη συμμετοχή στην αναπτυξιακή προσπάθεια του νότου. Η Γερμανία όμως, έχοντας στους ώμους της το βαρύ φορτίο της ενοποίησής της και των πόρων που απαιτούνται για την ανάπτυξη της τέως Ανατολικής Γερμανίας, περιόρισε δραστικά τις εισφορές της στον κοινοτικό προϋπολογισμό. Και οι άλλες πλούσιες κοινοτικές χώρες (Βρετανία, Γαλλία, Ιταλία κ.λπ.) δεν είναι καθόλου διατεθειμένες να αυξήσουν τις εισφορές τους, με το επιχείρημα ότι την αύξηση της συμμετοχής τους τη θεωρούν σπατάλη πόρων που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν πιο παραγωγικά για την ανάπτυξη των δικών τους φτωχών περιφερειών. Η Βρετανία επικαλείται την ανάγκη ανάπτυξης της Σκωτίας και η Γαλλία και η Ιταλία την ανάπτυξη των δικών τους νοτίων περιοχών. Όταν διψάει η αυλή σου… Έτσι μέσα στους κόλπους της ΕΕ έχει ξεσπάσει ακήρυχτος πόλεμος μεταξύ πλουσίων και φτωχών χωρών με λάφυρο τις παροχές του κοινοτικού προϋπολογισμού. Και οι διαφωνίες και τα προβλήματα που δημιουργεί στην ΕΕ η συμπεριφορά της Πολωνίας βασικά πηγάζουν από οικονομικά αίτια, που για λόγους σκοπιμότητας δεν κατονομάζονται ευθέως. Φαίνεται ότι η Πολωνία φιλοδοξεί να ηγηθεί του αγώνα των φτωχών χωρών μελών. Δεύτερο «Σύμφωνο Βαρσοβίας» σε άλλη έκδοση; Φαινόμενα δυσλειτουργίας στην ΕΕ θα δούμε πολλά.
2 Οι γάλλοι ψηφοφόροι έδειξαν σοφία στους δύο γύρους των βουλευτικών εκλογών. Στήριξαν τον νεοεκλεγέντα Πρόεδρο Σαρκοζί και του έδωσαν κοινοβουλευτική πλειοψηφία, όμως δυνάμωσαν και το Σοσιαλιστικό Κόμμα για να υπάρχει ισχυρή αντιπολίτευση. Ο Σαρκοζί με τη ρητορική του στις αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις κατάφερε να διαλύσει σχεδόν τα μικρά κόμματα. Με την ακροδεξιά μεταναστευτική πολιτική που υποσχέθηκε στους Γάλλους και την εξαγγελία της απόφασής του να κυριαρχήσει στη χώρα του η τάξη και ο νόμος περιόρισε δραστικά την εκλογική δύναμη του Λεπέν. Με το ενδιαφέρον του (και θα δούμε αν είναι αληθινό) για την προστασία του περιβάλλοντος και με τη δήλωσή του προεκλογικά ότι θα ασχοληθεί σοβαρά με τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η περιβαλλοντολογική προστασία κέρδισε έναν μεγάλο αριθμό ψηφοφόρων του «Πράσινου Κόμματος». Τους ανθρώπους του χρήματος τους κέρδισε με την υπόσχεση ότι θα καταργήσει το 35ωρο της απασχόλησης και θα καθιερώσει ελεύθερο ωράριο εργασίας, θα περικόψει τους φόρους και θα αποδυναμώσει τα συνδικάτα. Βέβαια αυτές οι υποσχέσεις του προς τους ανθρώπους του χρήματος ασφαλώς έφεραν χρήμα στο κομματικό ταμείο, αλλά συσπείρωσαν και την Αριστερά κάτω από τη σημαία της Σεγκολέν και του Σοσιαλιστικού Κόμματος. Έτσι η πιθανότητα συντριβής των σοσιαλιστών στις βουλευτικές εκλογές αποφεύχθηκε. Σ’ αυτό βοήθησε και ο φανερός φιλοαμερικανισμός και φιλοατλαντισμός του Σαρκοζί. Βέβαια αυτά δεν βάρυναν και πολύ, γιατί και οι σοσιαλιστές δεν τηρούν απέναντι στις ΗΠΑ και στο ΝΑΤΟ τη δέουσα αυστηρή συμπεριφορά. Πάντως, ο Σαρκοζί έδωσε την εντύπωση στους γάλλους ψηφοφόρους ενός ειλικρινούς και δραστήριου πολιτικού. Οι αποφάσεις του είναι φυσικό να γοητεύσουν ορισμένους και να απογοητεύσουν άλλους. Τα συνδικάτα δύσκολα θα μπορέσει να τα αποδυναμώσει. Και με το δεδομένο αυτό το οικονομικό του πρόγραμμα με τον περιορισμό των φόρων και το ελεύθερο ωράριο εργασίας θα αντιμετωπίσει αντιδράσεις. Το ίδιο και η μεταναστευτική του πολιτική. Η κοινοβουλευτική δύναμη του Σοσιαλιστικού Κόμματος θα αποτρέψει ακραίες αποφάσεις, καθώς πάντα θα υπενθυμίζει στην κυβέρνηση Σαρκοζί ότι η δημοκρατία χρειάζεται ισορροπία, για να μη διαταραχθεί η κοινωνική συνοχή. Και οι ψηφοφόροι έδειξαν με την ψήφο τους ότι επιθυμούν μια ισορροπημένη κυβερνητική πολιτική.